3 λεπτά με τον Γιώργο Τσιερκέζο

Παραλίμνι/Ετών 67

Απο τον Θεόδουλο Κουρούγιαννη

Όνειρο του κ. Γιώργου από μικρό παιδί ήταν να γίνει γυμναστής, καθηγητής Φυσικής Αγωγής για να είναι πάντοτε κοντά στο αθλητισμό και στην νεολαία, και αυτό έγινε.

Φοίτησε στο Β ́ Γυμνάσιο Αμμοχώστου στη 1η και 2η τάξη, όμως με την ίδρυση του Γυμνάσιου Παραλιμνίου είναι στην πρώτη χρονιά λειτουργίας του σχολείου και κάνει την 3η τάξη εκεί, μετέπειτα φοιτά για 3 χρόνια στο Α ́ Γυμνάσιο Αμμοχώστου.

Απόγονος του Ξενή Τσιερκέζου και της Δέσποινας Τσιερκέζου από το Παραλίμνι, ο πατέρας του γεωργός στην Αμμόχωστο. Παντρεμένος με την κα Μηλίτσα, έχουν 2 παιδιά, τον Ξένιο και την Μαρία. Σημερινή του απασχόληση, τα 3 εγγονάκια του και το κολύμπι. Ξεκινά την Στρατιωτική του θητεία το 1973, ένα χρόνο μετά, γίνεται η εισβολή. Άσχημη εμπειρία ο πόλεμος. ‘Όπως μας λέει ο κ. Γιώργος, έτυχε να είναι σε αυτές τις γενιές που είχαν την ατυχία να ηρωοποιήθουν αρκετοί, θανούντες ή αγνοούμενοι, γέμισαν αρκετές μαύρες σελίδες με ονόματα. Το μόνο που κερδίζεις από τον πόλεμο είναι να αναγνωρίσεις ποιοι είναι οι φίλοι σου και οι αδερφοί.

Το 1975 φεύγει για σπουδές στην Ελλάδα και στην Εθνική Ακαδημία Φυσικής Αγωγής, σημερινό Τ.Ε.Φ.Α. Αθηνών, ολοκληρώνει το πτυχίο του στη Φυσική Αγωγή και Μεταπτυχιακό στην άθληση παιδιών ΑμεΑ. Από τότε ξεκινά η εμπλοκή του με την νεολαία. Αποφοιτά και διορίζεται το 1979 στο Γυμνάσιο Μετέωρων – Θεσσαλονίκης και μετά διδάσκει για 4 χρόνια στο 2ερο Λύκειο – ΚΕΤΕ (Κέντρο Επαγγελματικής Τεχνικής Εκπαίδευσης) Αθηνών. Δέκα χρόνια στην Ελλάδα βάζει στις αποσκευές του εμπειρίες και φιλίες και επιστρέφει το 1985 στο Παραλίμνι, παντρεμένος πλέον με την κα Μηλίτσα. Μαζί δημιουργούν το Κέντρο Ολυμπιακής Γυμναστικής Τσιερκέζου και από τότε ακολουθεί μια πορεία μέχρι το 2019, γεμάτη δράση στην εκπαίδευση, αγάπη και επικοινωνία με την νεολαία και μεταλαμπάδευση γνώσεων σε μαθητές από όλο το Παραλίμνι και την επαρχία Αμμοχώστου.

Διορίζεται στη Δημοτική Εκπαίδευση το 1987 και διδάσκει στα Α ́ Δημοτικά Παραλιμνίου και Σωτήρας μέχρι το 1991. Μετέπειτα παίρνει μετάθεση
στη Μέση Εκπαίδευση μέχρι και την αφυπηρέτηση του. Από τα χρόνια του στην διδασκαλία, αποκόμισε αμέτρητες γνωριμίες με συναδέλφους και μαθητές, αλλά και σημαντικές φιλίες, επίσης με συναδέλφους και συμμαθητές που κρατάνε μέχρι και σήμερα. Περνώντας λίγο χρόνο με τον κ. Γιώργο καταλαβαίνεις τον σεβασμό που έχει από τον κόσμο που συνεργάστηκε και όχι μόνο, αλλά και τον σεβασμό και την επικοινωνία που είχε και έχει ο ίδιος, ιδικά με τους μαθητές του. Αυτό είναι τεράστιο επίτευγμα να πάρεις από μία συνεχή για 35 χρόνια υπηρεσία. Καριέρα
που διάρκεσε για 35 χρόνια, στον αθλητισμό αλλά και στο ποδόσφαιρο, αφού δούλεψε παράλληλα από το 1993-96 ως γυμναστής της Ε.Ν.Π. Γύμνασε ποδοσφαιριστές όπως ο Μιχάλης Κωνσταντίνου, Γιασεμάκης Γιασεμή, Παναγιώτης Σπύρου,
Μάριος Κκαράς, Δήμος Γούμενος και πολλούς άλλους της τότε, όπως την χαρακτηρίζει, γνήσιας Ένωσης. Προσπάθησε και θέλει να πιστεύει ότι έδωσε στη νεολαία αυτά που μπορούσε, την στήριξη και την καθοδήγηση που χρειαζόταν. Πάντα προσπαθούσε να έχει επικοινωνία μαζί με τους μαθητές – αθλητές του για να μπορεί να τους καταλαβαίνει καλύτερα, υπήρχαν φυσικά όπως παντού και τα αρνητικά, τα λάθη είναι ανθρώπινα, αλλά νοιώθει και όπως φαίνεται
από τον κόσμο τα θετικά να ήταν περισσότερα.
Σήμερα, η κοινωνία είναι έτοιμη να πυροβολήσει την νεολαία, φταίμε εμείς οι πιο μεγάλοι, φταίει η κοινωνία, φταίει το σύστημα, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν φταίει η νεολαία. Οι νέοι χρειάζονται πρότυπα, συνεχή στήριξη και επικοινωνία. Συμβουλεύει τους εκπαιδευτικούς να έχουν τις αγκάλες τους ανοιχτές και να βοηθούν κάθε παιδί ανά πάσα στιγμή. Τους γονείς να δείχνουν αγάπη και να έχουν επικοινωνία με τα παιδιά τους, αλλά επίσης να τους μαθαίνουν τι
εστί πειθαρχία για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στη κάθε δυσκολία που θα βρουν μπροστά τους. Αυτό που θέλει πάντα από την κάθε κυβέρνηση και την κάθε υπεύθυνη αρχή να έχουν οι νέοι τις κατάλληλες εγκαταστάσεις και να πάντοτε δίνονται δίκαιες ευκαιρίες σε όλους τους νέους.
Από το παράθυρο του καθημερινά βλέπει το Βαρώσι, το «συρματόπλεγμα ντροπής» και νοσταλγεί την επιστροφή. Είναι ευγνώμων που είχε μία εργασία
– αγάπη στη ζωή του, που έφτιαξε μια υπέροχη οικογένεια και ευχαριστεί τον κάθε γονιό που του εμπιστεύτηκε το παιδί του είτε σαν μαθητή ή σαν αθλητή!