3 λεπτά με τον Βαρνάβα Χατζηλιασή

Δερύνεια/Ετών 81

Από τον Θεόδουλο Κουρούγιαννη

Ο κ. Βαρνάβας είναι γνώστης της ιστορίας της Δερύνειας, άνθρωπος που γνωρίζει το χωριό και τους ανθρώπους του όσο λίγοι σήμερα. Είναι ένας βέρος Δερυνειώτης, που μεγάλωσε, δούλεψε αλλά και πρόσφερε στο χωριό του με πολλή αγάπη και όρεξη. Είναι το ένα από τα δέκα παιδιά του Ηλία Χατζηλιασή Άκκαλου και της Ευανθίας Παρασκευά Χατζηγιάννη, μαζί γεωργοί-κηπουροί στους πορτοκαλεώνες. Τα αδέρφια του ο Αναστάσης, η Παρασκευού, η Μαρία, ο Δημήτρης, ο Αντωνάκης, η Δέσποινα, ο Ανδρέας, ο Λευτέρης και η Δέσποινα. Οι οχτώ εν ζωή, απεβίωσαν δύο, ο Αντωνάκης και η μεγαλύτερη Δέσποινα. Παρόλο που μεγάλωσε σε μια τόσο μεγάλη οικογένεια, μας λέει ότι εκτός από τα χρόνια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και λίγο μετά που ήταν δύσκολα
για όλους, περνούσαν καλά με την παραγωγή και πώληση πορτοκαλιών και ότι τους πρόσφερνε σε γάλα και φαγητό το κοπάδι με ζώα που είχαν. Ήταν μαθητής του Α ́Δημοτικού Δερύνειας, σχολείο που λειτουργεί από το 1882, οπού και τελείωσε το 1954. Είχε επιθυμία να συνεχίσει στο Γυμνάσιο αφού αγαπούσε πολύ το διάβασμα, όμως η επιθυμία του έμεινε ανεκπλήρωτη και δούλεψε ως ξυλουργός μέχρι τα 14 του χρόνια. Στη συνέχεια αναλαμβάνει το κοπάδι με τα ζώα και γίνεται βοσκός για 8 χρόνια. Έπειτα έρχεται η σειρά του να καταταγεί στο στρατό και να υπηρετήσει την πατρίδα. Υπηρέτησε στη Μύρτου της Κερύνειας στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Βαρέων Όπλων Πεζικού (ΚΕΒΟΠ) και μετά στα Κόκκινα της Λευκωσίας. Η αγάπη του για το διάβασμα διαχρονική αφού τα χρόνια που ήταν βοσκός και στρατιώτης διάβαζε συνεχώς ότι βιβλίο έβρισκε μπροστά του. Ακόμη, και ένα βιβλίο φυσικής χιλίων πεντακοσίων σελίδων, όπου μέσα από αυτό απέκτησε περισσότερη εκτίμηση και αγάπη για τη φύση και τη ζωή, και όπως μας λέει, «Όταν βιάζεις τη φύση, η φύση σε τιμωρεί και σε εκδικείται», πράγμα που φαίνεται τα τελευταία χρόνια με την αλλαγή του καιρού και όλες τις καταστροφές που περνά ο πλανήτης.
Ο κ. Βαρνάβας είναι παντρεμένος με την κ. Μαργαρίτα Χατζηνικολάου Κούζα από τις 21 Ιουλίου το 1968. Μαζί απέκτησαν τρεις αγγέλους, τη Μαρία (‡) 8.5 ετών, τον Ηλία (‡) 9.5 ετών και την Μαρία (‡) 17.5 ετών. Από τότε έχουν δώσει την αγάπη που τους περίσσεψε σε πολλά παιδιά των συγγενών τους. Το 1966 ξεκινά να εργάζεται στο Βαρώσι ως παραλήπτης σε επιλογή εσπεριδοειδών για εξαγωγή. Ως έμπειρος όμως στην εκτροφή ζώων το 1972 ανοίγει κρεοπωλείο απέναντι από την εκκλησία του Θ.Ο.Ι Σταυρού στην Αμμόχωστο μέχρι και το 1974 που όλα χάνονται. Κατά τη διάρκεια της εισβολής πολέμησε στη Λίμνη του Άη Λουκά και μετά τους βομβαρδισμούς στη Σαλαμίνα. Την 17η Αυγούστου σπάζει η γραμμή τους και οπισθοχωρούν στη Δερύνεια. Το χωριό εκκενώνεται και μένουν για 1 περίπου μήνα στο Αυγόρου. Επιστρέφουν στη Δερύνεια και ξεκινά να εργάζεται εργάτης σε οικοδομές και παράλληλα να μεγαλώνει αιγοπρόβατα για τα επόμενα 11 χρόνια. Το 1986 εγκαταλείπει τις οικοδομές και δημιουργεί μία πλήρως τεχνολογικά για τα χρόνια φάρμα, με ένα αριθμό αιγοπροβάτων πέραν των 120 ζώων. Το 1999 αφυπηρετεί και αποσύρεται.
Την ίδια χρονιά ο κ. Βαρνάβας μαζί με την κ. Μαργαρίτα χαρίζουν ως δωρεά το πατρικό της κ. Μαργαρίτας, στην οδό Δημήτρη Λιπέρτη στο κέντρο του χωριού στο Δήμο Δερύνειας εις μνήμη των παιδιών τους. Το σπίτι μαζί με όλα του τα υπάρχοντα μετατρέπεται σε Λαογραφικό Μουσείο και εκτελεί χρέη υπευθύνου στην φιλοξενία και επεξήγηση για τη λειτουργεία των χώρων ενός παραδοσιακού σπιτιού την τότε εποχή. Ο κ. Βαρνάβας θεωρεί ότι η ζωή παλιά ήταν πιο όμορφη, παρά τη σκληρή δουλειά πιο άνετη. Μας λέει ότι ο κόσμος ήταν πιο κοινωνικοποιημένος, με τους φίλους και τους συγγενείς να βρίσκονται στην εκκλησία, στα καφενεία και στις γειτονίες του χωριού. Σπίτια γεμάτα με αγάπη, συμπόνια και χαρές, αυτά δυστυχώς με τους ρυθμούς της ζωής σήμερα, όσο περνά ο καιρός λιγοστεύουν και χάνονται. Η συμβουλή του για τις πιο νέες γενιές είναι απλή… να δείχνουμε σεβασμό και να δίνουμε αγάπη και φροντίδα στους μεγαλύτερους και τους ανήμπορους!