Όνειρο μου να υπηρετήσω το Θεό

Από τον Ζανέττο Λουκά

Έχοντας παππού και πατέρα τους ιερείς του χωριού η πορεία του Πάτερ Τρύφωνα και η αγάπη του προς την εκκλησία είχε βαθιές ρίζες. Από μικρός βοηθούσε στην εκκλησία καθώς ένιωθε πως είναι το μέρος όπου ανήκει. Σπούδασε ως εκπαιδευτικός και προσπαθούσε να περάσει στα παιδιά την αγάπη προς τον άνθρωπο και το Θεό. Όλα τα παιδιά που είχαν την ευκαιρία να διδαχτούν κοντά του τον αγαπούσαν. Τα τελευταία 3 χρόνια ένα όνειρο ζωής του έγινε πραγματικότητα καθώς ο επίσκοπος Καρπασίας τον έχρισε ιερέα.

O πάτερ Τρύφωνας γεννήθηκε στο Βασίλι Καρπασίας επί καιρό Αγγλοκρατίας. Είναι δεύτερος από τα δέκα αδέλφια μέλος μιας αγροτικής και πολυμελής οικογένειας. Έχει φοιτήσει στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και μετέπειτα στο εξατάξιο Γυμνάσιο στη Γιαλούσα. Τα παιδικά του χρόνια ήταν πολύ δύσκολα, στα χωράφια με την καλλιέργεια του καπνού και την κτηνοτροφία.
Έχοντας παππού και πατέρα τους ιερείς του χωριού η πορεία του και η αγάπη του προς την εκκλησία είχε βαθιές ρίζες. Από μικρός βοηθούσε στην εκκλησία καθώς ένιωθε πως είναι το μέρος όπου ανήκει. Η μεγάλη επιθυμία του πατέρα του ήταν να το διαδεχτεί. Όταν όμως αποφοίτησε από το γυμνάσιο, έγινε το πραξικόπημα και η εισβολή και άλλαξαν τα σχέδια του. Η περίοδος της Τουρκικής εισβολής ήταν πολύ δύσκολη για όλη την οικογένεια. Τον είχαν αιχμάλωτο και μετά αφού τον ελεύθερωσαν ήταν μόνος του στις ελεύθερες περιοχές καθώς οι δικοί του ήταν εγκλωβισμένοι στο χωριό τους για τα επόμενα δυόμισι χρόνια. Πήγε στο στρατό, παρ ́ότι ήταν αιχμάλωτος γιατί ήταν ο μόνος τρόπος για την εξασφάλιση στέγης και φαγητού.

Μετά από αυτά τα δύσκολα χρόνια έδωσε εξετάσεις και πέρασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήγε μόνος στην Αθήνα το 1976 αλλά κατάφερε να σταθεί στα πόδια του, να δούλεψει, να σπούδασει και να παντρευτεί.

Το 1980 γύρισε στην Κύπρο και ξεκίνησε να δούλευει σε ξενοδοχείο ως υπεύθυνος μπαρ μέχρι το 1992 όπου διορίστηκε στα σχολεία. Η μετέπειτα πορεία του ήταν γνωστή, διδάσκοντας στο λύκειο Παραλιμνίου για 21 συνεχόμενα χρόνια, 2 χρόνια στο γυμνάσιο Παραλιμνίου, 5 χρόνια στο Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου και ακολούθως 2 ως διευθύνων Κ.Ι.Ε. Παραλιμνίου.
Στα σχολεία που υπηρέτησε πέρασε πάρα πολύ καλά, κρατώντας τις καλύτερες αναμνήσεις από όλα αυτά τα χρόνια. Απολάμβανε το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, που εκτός από τη διδασκαλία του, έμαθε και αυτός πολλά πράγματα από τους μαθητές του αλλά και τους συναδέλφους του και γι’ αυτό νιώθει απέραντη ευγνωμοσύνη.
Αυτό που πάντα προσπάθησε να περάσει στα παιδιά ήταν η αγάπη προς τον άνθρωπο και το Θεό, ο σεβασμός πρώτα στον εαυτό μας και σε όλους τους ανθρώπους. Προσπαθούσε πάντοτε να είναι δίκαιος με όλους.
Μεγάλο «σχολείο» για τον ίδιο ήταν και τα χρόνια όπου υπηρέτησε στο σχολείο του Ριζοκαρπάσου. Για εκείνον ήταν πολύ ωραία χρόνια καθώς ήταν ένα σχολείο με οικογενειακό περιβάλλον. Ήθελε να προσφέρει πολλά σ’ αυτά τα παιδιά, και αυτά διψούσαν να μάθουν, αναζητώντας πάντοτε τη πίστη και την ελπίδα.
Αυτή η καλή σχέση με όλους τους μαθητές του συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Το βλέπει στο δρόμο, στις κοινωνικές συνάξεις, και στα Μυστήρια της Εκκλησίας.
«Γεια σου Δάσκαλε! Ήταν δάσκαλος μου!» και θυμούνται αμέσως όλες τις ιστορίες από το σχολείο. Τριάντα χρόνια στην εκπαίδευση ήταν ευλογία για τον πάτερ Τρύφωνα.
Τα τελευταία 3 χρόνια ένα όνειρο ζωής του έγινε πραγματικότητα καθώς ο επίσκοπος Καρπασίας επέμενε να τον κάνει ιερέα για τις ανάγκες των εγκλωβισμένων. Δέχτηκε αμέσως γιατί πίστευε ότι μπορούσε να προσφέρει κάτι στους ανθρώπους εκεί. Δυστυχώς, οι συνθήκες δεν επέτρεψαν ακόμη να λειτουργήσει στην κατεχόμενη ενορία. Έχει ο Θεός, λέει ο ίδιος.
Σήμερα, κάτι που τον χαροποιεί ιδιαίτερα είναι ότι βλέπει πολλούς από τους μαθητές του στην εκκλησία και στα μυστήρια. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, οι άνθρωποι είναι πάντα οι ίδιοι που ακόμα και αν απομακρυνθούν κάποια περίοδο της ζωής τους από την εκκλησία, για κάποιους λόγους πάντα γυρίζουν πίσω. Ο κόσμος δε θέλει διδάγματα θέλει παραδείγματα και πρότυπα και αυτό εξαρτάται από τους ίδιους τους ιερείς για να καταφέρουν να φέρουν το κόσμο κοντά στην εκκλησία.
Νιώθει ευγνώμον από το Θεό για τη ζωή που έζησε μέχρι τώρα και είναι πολύ ευχαριστημένος για όλα όσα προνόησε ο Θεός γι’ αυτόν. Αυτό που έχει να πει σε όλους όσους θέλουν να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο είναι «Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκεν ημίν;» μας αναφέρει…