Το τραγούδι στη ζωή μου

Η Ελένη Στρατή μεγάλωσε μέσα από διάφορα μουσικά ακούσματα αγαπημένων της τραγουδιστών, όπου η μουσική τους έγινε αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα της και του μουσικού φάσματος που εκπροσωπεί σήμερα.

Από τον Ζανέττο Λουκά

Πως και πότε άρχισες να ασχολείσαι με τη μουσική;

Δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα. Ίσως γιατί είναι σαν να γεννήθηκα με την μουσική. Θύμαμαι μικρή, τη γιαγιά μου να με παίρνει απ’ το χέρι κάθε απόγευμα και να με πηγαίνει στην γειτονιά που με περίμεναν οι υπόλοιπες γιαγιάδες για να κάνω συναυλία. Είχα όλα τα απαραίτητα. Ένα υποτιθέμενο μικρόφωνο και ένα μικρό πιάνο, με το οποίο προσποιούμουν ότι ήξερα να παίζω. Απ’ ότι μου έχουν πει, σε ηλικία μόλις 2,5 χρονών είχα έτοιμο «πρόγραμμα» με 32 παιδικά τραγούδια. Δεν ξέρω αν ήμουν καλή και δεν ξέρω αν γεννήθηκα ταλαντούχα, το μόνο που ξέρω όμως είναι ότι αγαπώ πολύ την μουσική κι αυτό φαινόταν απο τότε που ήμουν μωρό. Τώρα όσον αφορά την επαγγελματική μου πορεία, η αλήθεια είναι ότι άργησα να παραδεχτώ πρώτα στον εαυτό μου και μετά στους γύρω μου ότι θέλω να ασχοληθώ με την μουσική και το τραγούδι και ας ήταν πάντα η κρυφή μου επιθυμία. Σπούδασα Λογιστικά, που όλως παραδόξως μου αρέσουν πάρα πολύ, τελείωσα και το μεταπτυχιακό μου και μετά ήρθε το τραγούδι. Ξεκίνησα απο ένα μπαράκι δειλά δειλά και μετά το ένα έφερνε το άλλο. Σήμερα ασχολούμε με αυτό που αγαπώ και αυτό είναι μεγάλη ευλογία για μένα.
Το είδος μουσικής με το οποίο ασχολείσαι είναι κυρίως το ελληνικό λαϊκό και pop. Τι είναι αυτό που σε ελκύει περισσότερο σε αυτό το μουσικό φάσμα.
Πιο πολύ θα με χαρακτήριζα σαν ελαφρολαική τραγουδίστρια. Τι με ελκύει σε αυτό το μουσικό φάσμα; Ίσως λόγω των ακουσμάτων που είχα απο μικρή να μου βγαίνουν αβίαστα. Ίσως γιατί είναι στη γλώσσα μας και αντιλαμβάνομαι ακριβώς τι θέλει να πει ο στιχουρχός να αισθάνομαι το τραγούδι πιο έντονα. Δεν ξέρω. Παρόλα αυτά, εκτιμώ την καλή μουσική γενικά. Προσπαθώ τουλάχιστον να εξασκώ το αυτί μου με διάφορα είδη, γιατί θεωρώ κιόλας ότι εκεί είναι που θα εξελιχθείς σαν τραγουδιστής και θα χτίσεις κάτι δικό σου. Στο σπίτι θα ακούσω ακόμα και blues, jazz, ροκ, μιούζικαλ αλλά και ανατολίτικη μουσική. Θα ακούσω μέχρι και κλασσική μουσική γιατί θεωρώ ότι όλα τα είδη έχουν να σου προσφέρουν κάτι.

Ποιες ήταν οι μουσικές επιρροές και τα ακούσματα που είχες μεγαλώνοντας; Πως τα ακούσματα σου σε ώθησαν να ασχοληθείς με το είδος μουσικής που ασχολείσαι σήμερα;
Μικρή άκουγα Χάρης Αλέξίου, Μαρινέλα, Πάριο, Κότσιρα, Πρωτοψάλτη και πολλούς άλλους καταξιωμένους τραγουδιστές αυτού το είδους. Μάλλον γιατί αυτούς άκουγαν οι γονείς μου. Μέσα στα χρόνια όμως τους έχω λατρέψει και η μουσική τους έγινε αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα μου και του μουσικού φάσματος που εκπροσωπώ σήμερα.
Έχεις κάποια άλλη ενασχόληση είτε συνδέεται με το χώρο της μουσικής, είτε όχι;
Απο πολύ μικρή ασχολούμαι με το χορό. Νιώθω ότι είναι ακόμα ένας τρόπος έκφρασης. Ακούγοντας τη μουσική και συγχρονίζοντας την κίνηση σου στο ρυθμό είναι κάτι το μαγικό. Ο χορός είναι μία ενασχόληση άρρηκτα συνδεδεμένη με το χώρο της μουσικής καθώς βοηθά στην κινησιολογία και την αυτοπεποίθηση που πρέπει να βγαίνει επί σκηνής, για να μεταφέρεις τον παλμό της μουσικής στο κοινό. Παράλληλα, λατρεύω το θέατρο, τη γυμναστική και συγκεκριμένα το τένις. Επίσης ασχολούμαι με τα κοινά. Συγκεκριμένα είμαι μέλος της Νεολαίας Δήμου Παραλιμνίου. Αξίζει να σημειώσω ότι είμαι πολύ περήφανη που ανήκω σε αυτό το σύνολο το οποίο απαρτίζεται απο νεαρούς ανθρώπους με όραμα, όρεξη και αγάπη για το Παραλίμνι.
Θεωρείς ότι η ελληνική μουσική σήμερα και η μουσική γενικά περνάει από μία κρίση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, όπου η μουσική ήταν διαφορετική; Αν ναι τι πιστεύεις ότι την επηρέασε;
Αυτό είναι μια πονεμένη ιστορία και δεν νομίζω να καταφέρω να εκφράσω όλες τις σκέψεις μου σε μια παράγραφο. Ναι το πιστεύω. Δυστυχώς εγώ και τόσα άλλα παιδιά κοντά στην δική μου ηλικία γεννηθήκαμε σε μια εποχή που γίνεται «οικονομία» ακόμα και στη μουσική. Oι παραγωγές γίνονται χρησιμοποιώντας ψεύτικα «όργανα» με τη χρήση του υπολογιστή, το παραδοσιακό ηχόχρωμα έχει χαθεί και οι δισκογραφικές εταιρείες, όσες έμειναν, προωθούν ότιδήποτε άλλο εχτός απο την γνήσια ελληνική μουσική. Δεν θεωρώ οτι η μουσική περνά κρίση ανά το παγκόσμιο. Πολλές χώρες έχουν κρατήσει στοιχεία απο τη μουσική τους εμπλουτίζωντας τα με ξένα ακούσματα σε αντίθεση με μας που προσπαθούμε απλά να μοιμηθούμε ξένες νοοτροπίες χωρίς κανένα στοιχείο του πολιτισμού μας. Κατα τη γνώμη μου λοιπόν, το ελληνικό τραγούδι περνάει κρίση.
Ποια είναι τα επόμενα σου πλάνα όσον αφορά τη μουσική; Ποια είναι η δική σου κορυφή στην καριέρα σου;
Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω κορυφή. Θεωρώ ότι όσο σου δίνει η μουσική θα θες λίγο παραπάνω. Αυτό το λέω γιατί κάποτε έλεγα θέλω να τραγουδώ κάπου, οπουδήποτε. Πλέον δεν μου αρκεί το «οπουδήποτε». Θεωρώ ότι είναι λογικό. Έτσι είναι ο άνθρωπος. Είναι στη φύση του να θέλει να γίνεται καλύτερος. Αυτό ακριβώς προσδοκώ από τον εαυτό μου, να εξελίσσομαι. Και ότι καλό έρθει, αν είναι να έρθει, είναι καλοδεχούμενο…