Το μήλο κάτω από τη μηλιά

Της Βέρας Κοσμά

Η Δήμητρα Χατζημιχαήλ με σύνεση και σταθερές κινήσεις ακολουθεί τα μουσικά χνάρια των γονιών της και μας εντυπωσιάζει με τη φωνή της.

Η ενασχόληση της Δήμητρας Χατζημιχαήλ με το τραγούδι ήρθε αβίαστα… Ως κόρη του Μιχάλη Χατζημίχαηλ τα πρώτα ακούσματά της ήταν αυτά με τον πατέρα της να παίζει κρητική λύρα και να τρα- γουδάει τα υπέροχα τραγούδια του αξέχαστου Νίκου Ξυλούρη. Θυμάται ακόμη τις πρόβες που έκαναν όταν είχαν εκδηλώσεις με τους υπόλοιπους μουσικούς. «Αυτές οι στιγμές ήταν και είναι χαρά Θεού. Έτσι ήταν και είναι η ζωή μας. Μια ζωή γεμάτη μουσική»!

Φυσικό επακόλουθο ήταν να πάρει και ήδια ένα μικρόφωνο στο χέρι. Από το δημοτικό συμμετείχε σε χορωδίες τραγουδώντας σόλο σε γιορτές και εκδηλώσεις του σχολείου. Μεγαλώνοντας άρχισε και τα μαθήματα πιά- νου, θεωρίας της μουσικής και κλασικού τραγουδιού. Μετά σιγά – σιγά άρχισε να πηγαίνει και με τον πατέρα της σε διάφορες εκδηλώσεις. Μεσα στα χρόνια συμμετείχε σε συναυλίες του Μιχάλη Χατζηγιάννη, του Μιχάλη Βιολάρη (με θέμα το κυπριακό τραγούδι) και φυσικά την «Μαστόρισσα» μας την Κυριακού Πελαγία. Αυτές ήταν και μερικές από τις πιο δυνατές τις εμπειρίες. «Ωραίες εμπειρίες να βρίσκεσαι με τόσο καταξιωμένους καλλιτέχνες στο ίδιο πάλκο», μας αναφέρει. Σήμερα, συμμετέχει ως σολίστ στην Μαντολινάτα του Δήμου Παραλιμνίου με μαέστρο τον κ. Μάριο Πογιατζή και είναι επίσης μέλος στην χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου Ρωμιοσίνη με μαέστρο τον κ. Γιώργο Κυπριανού.

Πλέον με τον πατέρα της και γράφουν τραγούδια μαζί! «Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς μουσική, όχι μόνο εμείς αλλά και όλη η οικογένειά μου. Η μητέρα μου τραγουδά και αυτή καθώς ήταν και η πρώτη τραγουδίστρια του μουσικού σχήματος που ίδρυσε ο πατέρας μου πριν 30 περίπου χρόνια. Νομίζω ήταν αδύνατον να μην ασχοληθώ με την μουσική τόσο όσο και ο αδελφός μου…. Το βλέπω και τώρα από την κόρη μου που είναι 4 χρονών και τραγουδά το «Βάωσε τζαι ρομάνισε» και το «Τρεις ελιές τζαι μιαν τομάτα» που είναι τα αγαπημένα της τραγούδια. Και όταν την ρωτήσεις ποιος τραγουδάει το «Βάωσε τζαι ρομάνισε» θα απαντήσει «η Πελαγία»…. Είναι απίστευτο»!

Το είδος μουσικής που την ενδιαφέρει περισσότερο είναι το παραδοσιακό! «Είναι αυτό με το οποίο μεγάλωσα. Είναι αυτά τα ακούσματα που έχω από παιδί. Είναι αυτό που με γεμίζει, που με εκφράζει , που με κάνει να νιώθω άνετα. Είναι αυτό το είδος που όταν το τραγουδώ ταξιδεύω».

Ένα μεγάλο της «θέλω» είναι να μην χαθούν ποτέ τα ήθη και τα έθιμα μας, ο πολιτισμός μας, οι ρίζες μας. «Έχει περάσει πολλά αυτός ο τόπος, έχουμε δοκιμαστεί πολλές φορές σαν λαός, έχουμε ζήσει πολλές δύσκολες στιγμές στην ιστορία μας κι όμως είμαστε ακόμα ζωντανοί και μακάρι να είμαστε εις τους αιώνας των αιώνων».

Πόσο εύκολο η δύσκολο είναι όμως για ένα νέο μουσικό στο να εξελιχθεί στην Κύπρο; Η Δήμητρα απαντάει πως αυτό έχει να κάνει κυρίως με το ποιους ανθρώπους έχεις δίπλα σου. «Πόσο θα σε βοηθήσουν και ποια καθοδήγηση θα σου δώσουν. Επίσης πιστεύει ότι εξαρτάται και με πιο είδος τραγουδιού ασχολείσαι και πιο είδος τραγουδιού αναζητάει ο κόσμος. Επίσης ποιες ανάγκες έχει ο κόσμος, ποια είναι αυτή η μουσική που θα τον κάνει να χαλαρώσει, να νιώσει άνετα, να ξεχάσει για λίγο τις έγνοιες του, τα προβλήματα του, να ξεφύγει για λίγο από την καθημερινότητά του».

Το μεγαλύτερο της όνειρο και η μεγαλύτερη της έγνοια είναι, αυτό που άρχισε ο πατέρας της, αυτό που προσέφερε, αυτό που προσφέρει και θα προσφέρει ακόμα στην κυπριακή μουσική παράδοση, να καταφέρει η ίδια και ο αδερφός της, ο οποίος επίσης ασχολείται με τη μουσική, να το κρατήσουν.