Νοσταλγός συγγραφέας του παρελθόντος

Ο Δρ. Μιχάλης Τσαππαρίλλας μέσα από το βιβλίο του «Όνειρα γλυκά, Βαρωσιώτικα» προβάλει ιστορίες που αναδικνείουν την αγάπη του για τη πατρίδα και ιδιαίτερα την αγαπημένη του Αμμόχωστο. Αναφέρεται στον άνθρωπο, την εντιμότητα, τη φιλία και εκφράζεται με λύπη για το προδοτικό πραξικόπημα και την καταστροφική εισβολή της Τουρκίας. Ένα βιβλίο όπου μέσα από τις ιστορίες ανθρώπων προβάλλεται η καταστροφή αλλά παράλληλα ξεπηδά η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Από τον Ζανέττο Λουκά

Ο τίτλος του βιβλίου σας είναι «Όνειρα γλυκά, Βαρωσιώτικα». Συνοπτικά, τι περιλαμβάνει αυτό το βιβλίο;
Το βιβλίο αποτελείται από 338 σελίδες και περιλαμβάνει εικοσιεννέα διηγήματα εκ των οποίων αρκετά είναι προσωπικά βιώματα όπως «Οι αναμνήσεις ενός γιατρού», «Η τριλογία του παππού», «Ο Σώζος στην αυλή της αγάπης», «∆υο φίλοι», «Μια ιστορία ζωής», «Ο μάστρε Γιώρκος», «Ο πατέρας μου», ιστορίες φιλίας όπως το «Ο Βάκης και ο Λάκης», ιστορίες για χαμένες αγάπες στη δίνη του πολέμου και της καταστροφής όπως «Η μικρή κόκκινη κουκλίτσα», «∆ώρο γενεθλίων», «Παντοτινή αγάπη» και ιστορίες για αγάπες και σχέσεις, που δημιουργήθηκαν μετά τον πόλεμο μέσα στους προσφυγικούς καταυλισμούς όπως «Αδελφική φιλία», «Πραγματική Αγάπη».
Ποιος είναι ο σκοπός του βιβλίου;
Σκοπός του βιβλίου είναι να υπενθυμίσει και να τιμήσει τους γνωστούς ή απλούς ανθρώπους, που με τον ιδρώτα και τα τίμια χέρια τους, με τον σεβασμό και την αγάπη τους δημιούργησαν και λάμπρυναν την Αμμόχωστο και αργότερα τους τόπους, όπου φιλοξενήθηκαν. Ο βραβευμένος με κρατικά βραβεία λογοτεχνίας συγγραφέας Κώστας Λυμπουρής μου γράφει: «Να υπογραμμίσω από την αρχή, πως με το πέρασμα του χρόνου, οι μαρτυρίες ανθρώπων της γενιάς μας, δοσμένες μέσα από γραπτά κείμενα, είναι ιδιαιτέρως σημαντικές. Είμαστε εμείς, είτε το θέλουμε είτε όχι, οι πολύτιμες πηγές της σύγχρονής μας ιστορίας. Από αυτή την άποψη, βρήκα σε αρκετές από τις ιστορίες σου υλικό που «ζωντανεύει» την κληρονομιά της Κύπρου, πριν αλλά και μετά το ’74. Προπάντων, σ’ ό,τι αφορά το ήθος των ανθρώπων μιας άλλης εποχής. Σ’ αυτό, συνέτεινε και το καλό σου γράψιμο. Επαναλαμβάνω ότι η έκδοσή σου είναι πολλαπλά χρήσιμη και έπρεπε να γίνει».

Ποιο είναι το κύριο νόημα που βγαίνει μέσα από την κάθε ιστορία;
Μέσα από τις ιστορίες μου προβάλλονται: η αγάπη για τη
πατρίδα και ιδιαίτερα για τον συνάνθρωπο, η εντιμότητα, η
φιλία. Εκφράζεται η λύπη για το προδοτικό πραξικόπημα και την καταστροφική εισβολή της Τουρκίας. Και μέσα από την καταστροφή ξεπηδά η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Το τελευταίο διήγημα «Ο γέρος και η θάλασσα» είναι αλληγορικό. Η ιστορία ενός απλού ανθρώπου της πόλης. Ψαράς, που λόγω φτώχειας δεν μπόρεσε να σπουδάσει. ∆ούλεψε στα πλοία και ανέβηκε σε όλες τις βαθμίδες με την αξία του. Βοήθησε τα αδέλφια του να σπουδάσουν, πάντρεψε τις αδελφές του και στο τέλος γύρισε στη ∆ερύνεια γιατί η Αμμόχωστος προδομένη… χαρίστηκε στους Τούρκους. Κολυμπούσε συχνά στο Βαρώσι μέχρι τη Καμήλα (που ήταν το σημείο ενηλικίωσης των νέων της πόλης). Ήθελε να είναι έτοιμος τη μέρα, που θα κολυμπούσαν και άλλοι συμπολίτες. Πριν την καθορισμένη μέρα, σαν κολυμπούσε προς τη Καμήλα, λίγο πριν το τέρμα, ένιωσε πόνο, που συνεχώς αυξανόταν. Τελικά με πολλές προσπάθειες κατάφερε να φτάσει εκεί. Ξάπλωσε χαρούμενος, αποκαμωμένος. Το πρωί τον βρήκαν νεκρό κάποιοι ψαράδες. Αναφέρεται στον αγώνα των προσφύγων για επιστροφή. Πολλά τα εμπόδια, όμως δεν χάνουν τις ελπίδες τους. Προσπαθούν και ελπίζουν μέχρι το θάνατο τους.
Οι ιστορίες βασίζονται σε αληθινά γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν. Είναι όμως οι ιστορίες και οι χαρακτήρες στο βιβλίο αληθινοί ή φανταστικοί;
Οι περισσότεροι χαρακτήρες στο βιβλίο μου είναι πραγματικοί. Είναι άνθρωποι κοντινοί, συγγενικοί, φίλοι, συμμαθητές και συμφοιτητές. Άνθρωποι που η ζωή τους άλλαξε απότομα, λόγω της εθνικιστικής μανίας του 1974. Όμως κάποια διηγήματα όπως «Ο νόθος» και «∆ώρο γενεθλίων» είναι φανταστικά όμως παρμένα από κάποιες κυπριακές πραγματικότητες.
Όλες οι ιστορίες εκφράζονται με νοσταλγία τόσο για εκείνα τα ανέμελα χρόνια, όσο και για τα κατεχόμενα μέρη της Κύπρου. Εσείς ως άνθρωπος νοσταλγείτε τις εποχές που πέρασαν;
Γράφοντας τις ιστορίες μου βιώνω μαζί με τους ήρωες μου την κάθε στιγμή τους. Αναπολώ τα χρόνια εκείνα της αγνής αγάπης και της ξέγνοιαστης φιλίας. Τότε, που παίζαμε μέσα στα χωράφια, στους δρόμους ή στην αυλή του σχολείου μας. Τότε, που πηγαίναμε περπατώντας ή με το ποδήλατο μας στη θάλασσα. Που τριγυρνούσαμε από την Αγία Ζώνη ως τον Άη Γιώρκη του Φάραγγα ή που τρέχαμε στη λίμνη του Άη Λουκά. Τώρα ζω, γράφω και αναφέρομαι σε αυτές ακριβώς τις εποχές. Νοσταλγία και θλίψη για ότι χάσαμε τόσο άδικα.
Ασχολείστε με την λογοτεχνία από τα νεανικά σας χρόνια. Έχετε δημοσιεύσει ποιήματα, διηγήματα, μεταφράσεις, επιστημονικά και πολιτικά άρθρα. Είναι το γράψιμο για εσάς μία μορφή έκφρασης;
Μπορώ να πω, πως είναι τρόπος ζωής. Γράφω. Τιμώ. Θυμούμαι. Υπενθυμίζω. Αναπολώ. ∆ΕΝ ξεχνώ. ∆εν αφήνω να ξεχαστούν!

Είναι το τρίτο σας συγγραφικό βιβλίο. Έχετε στα πλάνα σας να εκδώσετε και άλλο βιβλίο μελλοντικά;
Μάλλον ναι! Τα κείμενα είναι έτοιμα. Συνεχίζω να γράφω. Τώρα όμως σε μικρή μορφή με σύντομες ιστορίες. Ο κόσμος διαβάζει κάτι, όταν αυτό δεν είναι μεγάλο σε έκταση. «Οι αιχμάλωτοι δρόμοι» του Βαρωσιού της παιδικής μου ηλικίας ασφυκτιούν. Απαιτούν να βγουν έξω από τα συρτάρια. Θα τους ανοίξω το παράθυρο στον κόσμο!
Η μεγάλη αποδοχή του βιβλίου μου «Όνειρα γλυκά, Βαρωσιώτικα» με ωθεί να συνεχίσω τη πνευματική προσφορά μου. Εύχομαι, με τη βοήθεια του Θεού, να τα καταφέρω.
Με αυτή την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω τις εταιρείες, που στήριξαν οικονομικά την παρούσα έκδοση. Θερμές ευχαριστίες στο περιοδικό VOLT και την ιστοσελίδα www.vantagemag.com και στον φίλο μου Ζανέττο Λουκά που σε κάθε μήνα φιλοξενεί στις σελίδες τους.