Με οδηγό το συναίσθημα

Ο Γιάννης Μαργάρης μας συστήθηκε ένα βράδυ μέσα από το τηλεπαιχνίδι «the Voice». Από νωρίς έδειξε τις μουσικές του ικανότητες και αξίες κερδίζοντας την αγάπη και την εκτίμηση του κοινού αλλά και το βραβείο του νικητή ως «η φωνή της Ελλάδας». Πλέον κατευθύνεται σε καινούρια μουσικά μονοπάτια έχοντας απλόχερα τη φαντασία και το συναίσθημα να τον καθοδηγεί.

Της Ειρήνης Τσομαλλούρη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΗΣ

MAKE UP: MAKE UP WITH STELLA (ΣΤΕΛΛΑ ΑΓΓΕΛΗ)

Παιδικές αναμνήσεις 

Είναι πολύ λίγες οι παιδικές αναμνήσεις που έχω. Είμαι άνθρωπος, που γενικά διαγράφει από τη μνήμη του αναμνήσεις και περιστατικά τα οποία δεν ήταν δικές μου επιλογές. Ότι έχει απομείνει από τα παιδικά μου χρόνια είναι όμορφες στιγμές με τη μητέρα μου, αλλά και τη δυναμικότητα μου πάντα στο παρασκήνιο να ανθίζει από μικρό παιδί. Προτερήματα και ελαττώματα.

Καθημερινά αποκτώ καινούργια προτερήματα και ελαττώματα. Ο λόγος; Είναι φυσικό επακόλουθο της ωρίμανσης, το να εξελίσσομαι. Έτσι μαζί με την εξέλιξη έρχονται νέα προτερήματα και νέα ελαττώματα συνεχώς. Είμαι δυναμικός, εκρηκτικός, με πολύ βαθιές και κρυμμένες ευαισθησίες τις οποίες έμαθα να διοχετεύω μέσω της τέχνης μου. Νευρικός; Αρκετά! Εγωιστής; Υπερβολικά. Αυτός μου ο χαρακτήρας, με βοηθά να γίνονται τόσο τα προτερήματα όσο και τα ελαττώματα μου ακόμη πιο έντονα.

Η μουσική

Μουσική είναι για έμενα τα βράδια μετά από ένα χωρισμό, αποτυπώνοντας τις πληγές μου σε ένα χαρτί που βρήκα πεταμένο στο συρτάρι. Είναι ο πόνος και η χαρά των δικών μου ανθρώπων. Είναι ένας παράξενος τύπος χαμένος σε ένα μπαρ σε ένα στενό της Αθήνας. Μουσική είναι όλα τα έντονα συναισθήματα τα οποία έχω μέσα μου και λειτουργούν σαν εθισμός.

Η αρχή των πάντων

Η μουσική ξεκίνησε όταν ήμουν δεκαέξι χρονών. Μέσα από μια γνωριμία ζωής με μία κοπέλα με το όνομα Παναγιώτα. Ως λάτρης της μουσικής, η ίδια τραγουδούσε συνεχώς. Μια μέρα καθώς την άκουγα με έπιασε ταχυπαλμία έχοντας μια ακατανίκητη ανάγκη να ανοίξω το στόμα μου και να τραγουδήσω μαζί της. Μέχρι και εκείνη τη στιγμή είχα πλήρης άγνοια των φωνητικών μου ικανοτήτων. Η ίδια ακούγοντας με, με παρότρυνε να ξεκινήσω να το καλλιεργώ. Και αυτή ήταν η αρχή των πάντων. Ήθελα να ακούσει ο κόσμος, τι έχω να πω μέσα από την μουσική μου.

Οι πιο φανατικοί υποστηρικτές μου

Οι γονείς μου όπως και εγώ στην αρχή, είχαν εξίσου άγνοια των φωνητικών ικανοτήτων μου. Το να ξυπνήσω μια μέρα και να τραγουδώ ήταν για όλους μας ολοκαίνουργιο. Για αυτό και στην αρχή ήταν λίγο διστακτικοί. Μετά όμως είχα τη στήριξη και την αγάπη τους για να κάνω αυτό που αγαπώ. Ακόμα και σήμερα είναι οι πιο φανατικοί υποστηρικτές μου.

Μόνο συναίσθημα

Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να ακολουθήσω το συγκεκριμένο επάγγελμα, γιατί δεν υπήρχε καθόλου λογική. Μόνο συναίσθημα. Έκανα και κάνω πάντα αυτό που νιώθω μέσω της μουσικής μου και αυτό βγαίνει πάντα προς τα έξω.

Καινούρια αρχή

Όπως καταλαβαίνετε έχω ακόμη πολύ δρόμο μέχρι να υλοποιήσω τα οράματα μου. Άλλωστε τα όνειρα και οι στόχοι δε τελειώνουν ποτέ. Είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος για τον εαυτό μου, που κατάφερα να υλοποιήσω ένα μικρό κομμάτι από τα όνειρα μου, αλλά όλα τώρα ξεκινάνε.

Η επιθυμία

Πριν το Voice ήμουν ένας χαρούμενος 20ρης που ήθελε να ασχοληθεί με τη μουσική και να γίνει γνωστός στον κόσμο. Αυτή μου η επιθυμία επιτεύχθηκε μέσω του Voice. Όταν λοιπόν γεύτηκα όλα αυτά που πίστευα πως ήθελα, αντιλήφθηκα ότι ήρθα πραγματικά σε επαφή με τη μουσική. Τη μουσική μου! Εκείνη που μιλάει στη ψυχή μου και εξιτάρει το μυαλό μου. Πριν εισαχθώ στο παιχνίδι, είχα μεγάλη λαχτάρα να σπουδάσω μουσική. Μετά από την 5η αποτυχημένη προσπάθεια να πάρω δάνειο από τη τράπεζα για να μπορέσω να σπουδάσω, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα πήγαινα στο “The Voice” και θα το κέρδιζα. Κάτι που τελικά ευτυχώς έγινε.

Μια αυθεντική ανταπόκριση

Υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο. Είναι πολύ όμορφο και νιώθω ότι η αγάπη που παίρνω έξω από τον κόσμο είναι και η ανταμοιβή όλης της σκληρής μου δουλείας αλλά και της επιμονής μου να μείνω πιστός στη μουσική και στη ψυχή μου. Η αναγνώριση μετά το παιχνίδι ήταν όπως και σε κάθε ριάλιτι, εφήμερη. Αυτό που βιώνω τώρα είναι διαφορετικό γιατί είναι μια αυθεντική ανταπόκριση σε αυτό που κάνω.

Από ένα μικρό χωριό, στην Αθήνα

Τόσο ο τρόπος ζωής όσο και οι άνθρωποι είναι τόσο διαφορετικοί. Ζούσα σε ένα χωριό για 21 χρόνια και για εμένα η αγνότητα, η αγάπη και η καλοσύνη των ανθρώπων ήταν δεδομένη. Όταν έζησα στην Αθήνα αυτό άλλαξε. Βίωσα την κακή πλευρά των ανθρώπων, την ελκυστική βρομιά της μεγαλούπολης και το έντονο life style που με μεταμόρφωσε σε ένα ρομαντικά ρεαλιστή άνθρωπο.

Να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε

Πιστεύω στην αλλαγή της κυπριακής κοινωνίας. Δυστυχώς έχουν χαραχτεί στερεότυπα σε όλους μας και μόνο μέσα από την προσωπική επανάσταση μπορούμε να τα αλλάξουμε. Θεωρώ αχρείαστο να συζητήσω ή να φέρω άποψη για κάτι το οποίο θα έπρεπε να είναι δεδομένο για όλους. Δεν είναι άποψη το να πιστεύεις στην ισότητα φύλων, στη διαφορετικότητα του σεξουαλικού προσανατολισμού του καθενός, στη διαφορετική θρησκεία, εθνικότητα, χρώμα. Είναι ζωτικής σημασίας. Για αυτόν ακριβώς το λόγο θα έπρεπε να είναι και δεδομένο. Αν είναι τόσο δύσκολο, ας επικεντρωθούμε μόνο σε εμάς. Ας επικεντρωθούμε στο να μάθουμε να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε. Αυτό που δεν έχουμε μάθει όμως σαν άνθρωποι, είναι ότι η προσωπική μας άποψη είναι μόνο δική μας και δε σημαίνει ότι είναι η πραγματικότητα του καθενός. Έχοντας ακούσει και διαβάσει Τζον Λένον στην εφηβεία μου, δε θα μπορούσα να μη πιστεύω σε ένα καλύτερο αύριο.

Follow Vantagemag on Instagram to see the latest news