Η ζωή στην επαρχία που μεγάλωσα

Η επιχειρηματίας Ελένη Χριστοδούλου φιλοξενείται στη στήλη «Η ζωή στην επαρχία που μεγάλωσα» και απαντά σε διάφορα ερωτήματα για την επαρχία Αμμοχώστου και τη σχέση της μ’ αυτή.

Από τον Ζανέττο Λουκά

Τι αναπολείς από τα παιδικά σου χρόνια;

Αναπολώ τη ξεγνοιασιά και την ανεμελιά των χρόνων εκείνων! Πολλές στιγμές από τα παιδικά μου χρόνια τις έζησα στην γειτονιά του συνοικισμού στο Παραλίμνι όπου κατοικούσαμε όταν ήμουν μικρή, αφού οι παππούδες μου Στέλιος και Καλλισθένη και οι δύο μου γονείς είναι πρόσφυγες. Ο πατέρας μου Σπύρος από την κατεχόμενη Μόρφου και η μητέρα μου Κούλα από τον Λάρνακα Λαπήθου της Κερύνειας. Παίζαμε ατελείωτες ώρες με τα παιδιά της γειτονιάς στο κεντρικό πάρκο, παίζαμε με ό,τι βρίσκαμε από τη φύση, βάζαμε την φαντασία μας κάτω και δημιουργούσαμε ατέλειωτα παιχνίδια, άλλοτε κόβαμε βόλτες με τα ποδήλατα μας και άλλοτε μαζευόμασταν όλα τα παιδιά της γειτονιάς κάναμε περιπάτους, όμορφες συζητήσεις και νιώθαμε ασφάλεια και ηρεμία ό,τι πιο σημαντικό για ένα παιδί.
Όλα τα παιδιά και η γειτονιά ήμασταν ένα, οι γιαγιάδες και οι παππούδες της γειτονιάς μας πρόσφεραν με πολλή αγάπη απογευματινό σνακ ή λιχουδιές αφότου παίζαμε και στις αυλές των σπιτιών μετά το σχολείο. Οι αξέχαστοι και πολύτιμοι μας παππούδες και γιαγιάδες, μας πρόσεχαν, μας συμβούλευαν, μας διηγούνταν ιστορίες από τους τόπους τους ή από την ζωή τους όταν οι γονείς μας τύχαινε κάποιες φορές να μην είναι εκεί. Αληθινός θησαυρός.

Σε πιο δημοτικό σχολείο έχεις πάει και τι θυμάσαι από αυτό;
Φοιτούσα στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Παραλιμνίου. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι ακόμα και τότε όπως και σήμερα είχαμε παιδάκια από άλλες χώρες και αυτό μου άρεσε πολύ γιατί τότε ήταν παράξενο και ενδιαφέρον να συνυπάρχεις με ένα ξενόγλωσσο παιδί με άλλη κουλτούρα. Οι γονείς και οι δάσκαλοι ήταν πιο δεκτικοί, ευαισθητοποιημένοι και γεμάτοι από την εμπειρία του πολέμου που τους έκανε ακόμα πιο ωραίους ανθρώπους και μας δίδαξαν την συνύπαρξη, την αποδοχή και την ταπεινότητα. Επίσης, θυμάμαι που παίζαμε για ώρες στο γήπεδο καθώς επίσης και το «Μονοπάτι της φύσης» όπου κάθε καινούργια χρονιά κάθε παιδί φύτευε ένα δεντράκι. Το κάθε παιδί ήξερε ποιο ήταν το δικό του δεντράκι και είχε την επιμέλεια του. Θυμάμαι τα φροντίζαμε όλοι με πολλή αγάπη και υπευθυνότητα! Το 4ο δημοτικό Παραλιμνίου ήταν το μοναδικό οικολογικό σχολείο στην περιοχή και νιώθω ευγνώμων για όλα εκείνα τα χρήσιμα και εκπαιδευτικά προγράμματα που έπαιξαν τόσο σημαντικό ρόλο στην περιβαλλοντική συνείδηση μας.

Αγαπημένη σου ανάμνηση στην επαρχία μας;
Τα μακροβούτια με τα αδέρφια μου Στέλιο, Μαρία, Κάλλισθένη, τα ξαδέρφια μας, τους φίλους μας, στις κρυστάλλινες θάλασσες και τις διαδρομές μας στις χρυσές μας παραλίες. Αυτό που λάτρευα είναι ότι κάθε καλοκαίρι όταν έκλειναν τα σχολεία είχαμε εύκολη και άμεση πρόσβαση στις παραλίες και τη φύση. Κατασκηνώσεις, πικνίκ στην παραλία και νύκτες κάτω από τα αστέρια. Εννοείται πως η τουριστική περιοχή του Πρωταρά και της Αγίας Νάπας κάθε καλοκαίρι έσφυζε από ζωή και όλο αυτό με έκανε να περιμένω κάθε καλοκαίρι να αναμένω να δω τόσους πολλούς τουρίστες από όλο τον κόσμο να επισκέπτονται το μέρος μας και να απολαμβάνουν τη φυσική ομορφιά του νησιού μας.

Τι σου αρέσει περισσότερο στην επαρχία Αμμοχώστου;
Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενη ερώτηση, αυτό που λατρεύω στην περιοχή μας είναι η τόσο κοντινή πρόσβαση που έχουμε στην θάλασσα. Ένας λόγος
που με κρατάει εδώ είναι και αυτός. Σαν λάτρης της φύσης και της θάλασσας
η περιοχή έχει να μας προσφέρει πολλά από αυτά τα στοιχεία. Θεωρώ την «πρώτη» Ανατολή της Μεσογείου εδώ στον Πρωταρά μαγευτική. Καθώς επίσης το ηλιοβασίλεμα προς την μεριά της Αγίας Νάπας ασύγκριτο ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες όταν βλέπεις εκείνο το μενεξεδί χρώμα.. είναι ένας πίνακας ζωγραφικής που αλλάζει μορφή κάθε λεπτό και σε μαγνητίζει!

Τι θα έκανε την επαρχία Αμμοχώστου καλύτερη αν απουσίαζε;
Όπως σε όλες τις μικρές κοινωνίες έτσι και σ’ αυτή υπάρχει αρκετή προκατάληψη, αρκετός μιμητισμός που αλλάζει τα τελευταία χρόνια. Οι νέοι γίνονται πιο ανοικτοί. Το ότι γνωρίζει ο ένας τον άλλο τόσο στενά, ίσως αυτό να φέρνει και αντίθετα αποτελέσματα σε αρκετές περιπτώσεις, είτε σε προσωπικό, κοινωνικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Επίσης, αν ο ανταγωνισμός γινόταν μέσα σε πλαίσια ευγενούς άμιλλας, ίσως τότε η επαρχία μας να προόδευε σε τεράστιο βαθμό. Το κοινό καλό πάντα υπερνικάει σε βάθος χρόνου το ατομικό καλό. Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τότε η επαρχία μας ίσως πάρει τη δυναμική που της αξίζει.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα άλλαζες αν ήσουν Δήμαρχος της πόλης σου;
Θα έβαζα άμεσα κάτω ιδέες και στρατηγικά σχέδια για ανάπτυξη των εγκαταστάσεων και παροχών της περιοχής τόσο στον τουριστικό τομέα όσο
και σε ό,τι αφορά τους κατοίκους της περιοχής μας. Θα επικεντρωνόμουν στη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας των νέων ώστε ένας νέος να θέλει μετά τις σπουδές του να παραμείνει στην επαρχία μας και να μην ξενιτεύεται λόγο έλλειψης επαγγελματικών ευκαιριών. Να αναπτυχθούν διάφορες βιομηχανίες που να μπορούν να απορροφούν τους νέους προσφέροντας μια γκάμα εργασιακών θέσεων σε πολλούς τομείς. Επίσης θα προχωρούσα σε άμεσες δράσεις για αναβάθμιση του τουριστικού μας προϊόντος (ποιότητα προϊόντος, εγκαταστάσεων & εξυπηρέτησης) τόσο στον θερινό τουρισμό αλλά και για τον χειμερινό – χρονιαίο τουρισμό και εντατικοποίηση των προσπαθειών για προσέλκυση ποιοτικού τουρισμού και προσέλευση κόσμου από άλλους προορισμούς και χώρες. Θα φρόντιζα ο τουρίστας επισκεπτόμενος τα διάφορα παράλια να έχει την ευκαιρία να μη βιώνει μόνο το κοσμοπολίτικο κομμάτι εδώ στην Κύπρο, αλλά να βιώνει και την αίσθηση ότι βρίσκεται σε ένα γραφικό νησί κοντά στο κύμα. Συνάμα, ένα άλλο πράγμα που θα άλλαζα είναι οι επιλογές για ψυχαγωγία των νέων και ο σχεδιασμός social youth hubs σε περιοχές όπου η νεολαία αλλά και οι οικογένειες να θέλουν και να μπορούν να περνούν χρόνο και να κοινωνικοποιούνται σε αυτούς. Δεν θα μπορούσα να παραλείψω να αναφέρω την έλλειψη σωστών εγκαταστάσεων και χώρου για φιλοξενία διαφόρων καλλιτεχνικών γεγονότων και άλλων εκδηλώσεων. Η περιοχή μας υστερεί και στερείτε πολλά σε αυτό το επίπεδο. Μια κλειστή αίθουσα, ένα κλειστό αμφιθέατρο, ένα αuditorium. Ως άνθρωπος που ασχολείται πολύ με τα κοινά και με καλλιτεχνικής φύσης δραστηριότητες, διακρίνω πολλές ελλείψεις τόσο σαν ενεργό μέλος όσο και σαν παθητικός θεατής.

Το αγαπημένο σου μέρος;

Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη της περιοχής είναι ο παραλιακός δρόμος που σιγά σιγά βλέπω να αναπτύσσεται όλο και περισσότερο και να αναβαθμίζει την περιοχή Κάππαρη- Αγίας Τριάδας- Περνέρα- Πρωταρά και Αγίας Νάπας.

Πιστεύεις ότι έχει εξελιχθεί ικανοποιητικά η επαρχία μας στον τομέα της ανάπτυξης;
Η περιοχή έχει εξελιχθεί αρκετά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Έχουμε αρκετή δουλειά ακόμη, η ανάπτυξη είναι κάτι που δεν πρέπει να σταματάει ποτέ και δεν εννοώ μια ανάπτυξη που να είναι επηρεασμένη με στοιχεία ξένα σε σύγκριση με την επαρχίας μας και πολύ απόμακρα από την κουλτούρα του νησιού μας, αλλά αντίθετα μπορεί να γίνει μια ολική και τροχοδρομημένη ανάπτυξη βασισμένη στην φυσική ομορφιά της περιοχής και τα στοιχεία που μας χαρακτηρίζουν. Ωραίες και οι καλές και θετικές επιρροές από αλλού αλλά πάντοτε αρμονικά προσαρμοσμένες χωρίς να αλλοιώνουν το δικό μας «χαρακτήρα». Μπορούν να δημιουργηθούν «highlight buildings» – κτήρια αναφοράς, αξιοθέατα, πάρκα, περιοχές και χώροι εστίασης που να ελκύουν τους ανθρώπους να θέλουν να ζήσουν εδώ.

Πως βλέπεις να εξελίσσεται η επαρχία Αμμοχώστου τα επόμενα χρόνια;

Πέρα από την δημιουργία δύο Μαρίνων χρειάζονται και αλλά έργα όπως θεματικά πάρκα, γήπεδα για αθλητικό τουρισμό και φιλοξενία ευρωπαϊκών αθλητικών διοργανώσεων, εγκαταστάσεις και συνεργασίες για την ανάπτυξη του ιατρικού τουρισμού και αγροτικού τουρισμού. Συγκρίνοντας με άλλες επαρχίες θα μπορούσε και η δική μας περιοχή να είχε ήδη εξελιχθεί κατά πολύ σε πολλούς περισσότερους τομείς. Η περιοχή μας χρήζει πολύ περισσότερης φροντίδας και στήριξης και από την κυβέρνηση και μέσα από τους κοινωνικούς άρχοντες.

Η καλύτερη θέα στην επαρχία μας;

Η καλύτερη θέα στην επαρχία μας θεωρώ ότι βρίσκεται στην περιοχή του Κάβο Γκρέκο όπου βλέπεις ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα. Ο συνδυασμός της θάλασσας, των βράχινων λόφων και του πορτοκαλοκόκκινου ήλιου που βυθίζεται στα γαλάζια νερά δημιουργεί εκείνο το μενεξεδή χρώμα δημιουργώντας ένα πραγματικά υπέροχο σκηνικό που μένει στο μυαλό του κάθε επισκέπτη.

Αγαπημένη σου εκδήλωση στην επαρχία μας;
Λατρεύω τις παραδοσιακές εκδηλώσεις που διοργανώνονται κάθε χρόνο στην επαρχία μας και κυρίως το Πάσχα. Ο κόσμος μαζεύεται και βιώνει κάτι από τα παλιά παραδοσιακά στοιχεία. Επίσης, θεωρώ μεγάλο κατόρθωμα το μεσαιωνικό φεστιβάλ όπου η επαρχία μας κατάφερνει να προσελκύει ανθρώπους και κουλτούρες απ ́ όλο τον κόσμο.

Που αλλού έχεις ζήσει; Ποιο το πλεονέκτημα σε σύγκριση με την Αμμόχωστο;
Έχω ζήσει στην Αγγλία στο Essex και στο Λονδίνο. Είναι δυο εντελώς διαφορετικά σκηνικά, τοπία και κουλτούρες σε σύγκριση με την επαρχία μας. Πρόκειται για δυο πολυπολιτισμικές πόλεις, με τεχνολογική και σύγχρονη ανάπτυξη. Μεγάλο πλεονέκτημα είναι οι τεράστιες ευκαιρίες που σου δίνονται στον τομέα της καριέρας, καθώς επίσης και τα πολυποίκιλα ερεθίσματα και βιώματα που κερδίζεις από τέτοιες πόλεις. Πλεονέκτημα της περιοχής που ζούμε είναι ότι υπάρχει ασφάλεια μεταξύ των ανθρώπων, καθώς επίσης ο συνδυασμός θάλασσας και ήλιου που δύσκολα το βρίσκεις σε αυτές τις πόλεις.

Αν είχες ένα καλεσμένο στην επαρχία μας, τι θα του πρωτοέδειχνες;
Θα του έδειχνα πρώτα τις πανέμορφες παραλίες μας και τις ομορφιές του τόπου μας. Ακολούθως θα του έδειχνα το οδόφραγμα, την αγαπημένη μας Αμμόχωστο, τον Πενταδάκτυλο και τις ακτές της Καρπασίας. Είναι κάτι που πάντα μου δημιουργεί τόσο πόνο και ανάμεικτα συναισθήματα και πολλές απορίες όταν εξιστορώ την κατάσταση όπως έχει σήμερα με τις κατεχόμενες μας περιοχές… το παράπονο των παππούδων μου που έφυγαν και τόσων άλλων, το παράπονο των γονιών μου, το δικό μου παράπονο για την ελευθερία του τόπου μου.