Η ζωή είναι ένα θέατρο

Με τη Γεωργία Θεοφάνους

H Γεωργία Θεοφάνους ήταν ένα ευαίσθητο, κλειστό και πολύ ντροπαλό παιδί. Φθάνοντας στην ηλικία των 18, έφθανε και η στιγμή της επιλογής του επαγγέλματος που θα ακολουθούσε. Αν και όνειρο της ήταν το θέατρο, εισάχθηκε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο τμήμα Ψυχολογίας.

Όταν είχε αποφοιτήσει από το τμήμα Ψυχολογίας, είχε αρχίσει να «κυνηγάει» το όνειρο της, το θέατρο. Έτσι λοιπόν, πήγε στην Αθήνα όπου και φοίτησε στη Δραματική Σχολή. Ένα όνειρο, είχε πραγματοποιηθεί. Επιστρέφοντας στη Κύπρο, η Γεωργία ως ψυχολόγος, πραγματοποιούσε μερικά εργαστήρια στον Δήμο Δερύνειας ενώ ως θεατροπαιδαγωγός, έχει το δικό της εργαστήρι στο Xenion High School, στο Παραλίμνι.

Μας εξηγεί πως ένα παιδικό θεατρικό εργαστήρι, δεν έχει ως στόχο να κάνει ένα παιδί ηθοποιό, αλλά να χαρίσει με ευχάριστο τρόπο, ένα μικρό λιθαράκι στην εξέλιξή του. Πραγματοποιούνται αρκετά παιχνίδια, ώστε να συμβάλλουν θετικά και παραγωγικά στην επικοινωνία, συνεργασία, αυτοπεποίθηση, ομαδικότητα και συγκέντρωση των παιδιών. Την ενδιαφέρει τόσο τα συναισθήματα, όσο και η κοινωνικότητά τους. Η τεχνική που χρησιμοποιείται για την ολοκλήρωση του εργαστηρίου είναι κυρίως το παραμύθι. Όπως αναφέρει και η ίδια «δεν διαβάζουμε απλά το παραμύθι, παίζουμε μαζί του και αλλάζουμε την ιστορία του. Χρησιμοποιούνται τεχνικές όπως η άδεια καρέκλα αλλά και ρούχα, μπάλες, εφημερίδες, υφάσματα, μουσικά όργανα. Τα πάντα είναι χρήσιμα στο θεατρικό παιχνίδι!»

Η Γεωργία Θεοφάνους πέρα από ψυχολόγος και θεατροπαιδαγωγός, είναι και η συγγραφέας του παραμυθιού «Μαργαρίτα». Κίνητρα της για τη συγγραφή του παραμυθιού, ήταν η αγάπη που εξέφραζε και τα χαμόγελα των παιδιών με ιδιαίτερες, ξεχωριστές ικανότητες. Ψάχνοντας διάφορους τρόπους ώστε να εντοπίσει κάτι που να έχει μακρά διάρκεια, να αφήσει τη σφραγίδα του σε αυτό τον κόσμο και να συμβάλλει στα χαμόγελα των παιδιών.

Ένα παραμύθι που αναφέρεται στη διαφορετικότητα και την αξία του να είναι κανείς διαφορετικός, μοναδικός! Πίσω από την «Μαργαρίτα», βρίσκεται μια ιστορία. Μια ιστορία που αφορά άτομα με ειδικές ικανότητες. «Ήθελα πολύ να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτά τα παιδιά, όμως είχα και το μικρόβιο του θεάτρου ταυτόχρονα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Αποφάσισα τελικά να γίνω ηθοποιός. Όμως αυτές οι αναμνήσεις με σημάδευαν πάντα.

Παντού έλεγα για αυτά τα παιδιά.» Με το πέρασμα του χρόνου, είχε αρχίσει αργά και σταδιακά με τις τεχνικές του θεάτρου που γνώριζε, να συγγράφει ένα αλληγορικό παραμύθι. Διαβάζοντας το κανείς, θα δει με αστείο τρόπο τη διαφορετικότητα που υπάρχει στον κόσμο, πως επηρεάζεται κανείς απ’ αυτό και την αξία του να είσαι μοναδικός. Έχει δώσει αγάπη για αυτό το παραμύθι και στόχος της είναι να φτάσει στους μικρούς μας φίλους και να μάθουν απ ‘ αυτό. Το παραμύθι κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Φυλάτος» σε όλα τα βιβλιοπωλεία ή μέσω παραγγελίας.

Εάν η ζωή της ήταν βιβλίο, ο τίτλος που θα έβαζε είναι «Η ζωή είναι ένα θέατρο!». Μια ιστορία πιστεύει ότι έχει σκοπό να διδάξει αλλά και να πείσει τη σκέψη του αναγνώστη, του θεατή. Αυτό που την έκανε να ξεχωρίσει και να εστιάσει στο παιδικό θέατρο είναι τα αθώα άτομα του κόσμου. Παρακολουθώντας τα εργαστήρια, μπορούν να εξελιχθούν ως καλύτεροι άνθρωποι. «Στα μικρά παιδιά μπορείς να δουλέψεις και να επηρεάσεις τον χαρακτήρα τους πολύ πιο εύκολα, από ότι στους ενήλικες.»

Τα παιδιά αγαπούν την αλήθεια, τις βόλτες με τους γονείς τους και φυσικά το παιχνίδι. Μέσα από αυτά λαμβάνει, αλλά παράλληλα ανταποδίδει άφθονη αγάπη.