Η επαρχία μου του Ανδρέα Ευαγγέλου

Ο Aνδρέας Ευαγγέλου φιλοξενείται στη στήλη “Η επαρχία μου” και απαντά σε 14 ερωτήσεις για την επαρχία Αμμοχώστου και τη σχέση του με αυτή.

Τι σου αρέσει περισσότερο στην επαρχία Αμμοχώστου; 

Με τα καλά και τα κακά οι άνθρωποί της. Αυτοί που με τον μόχθο τους, τους αγώνες τους, την συνεχιζόμενη προσπάθειά τους, καλλιέργησαν το χώμα, το πνεύμα, τον πολιτισμό, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, πλούσιοι και φτωχοί, έβαλαν όλοι τους, το αόρατο και ορατό λιθαράκι τους, για ανάπτυξη και ευημερία σε αυτή την ευλογημένη περιοχή, έστω και κουτσουρεμένη όταν της μάδησε τα φτερά ο Αττίλας.

Τι θα έκανε την επαρχία Αμμοχώστου καλύτερη αν απουσίαζε;

Η άναρχη ανάπτυξη, η ζημιογόνα παθολογική αντί ενεργητική ανταγωνιστικότητα μεταξύ των κοινοτήτων, η άκρατη μη φυσιολογική ατομική φιλοδοξία, η εγωπάθεια αντί η ορθολογιστική συλλογικότητα και
η αντιπαλότητα κατεχόμενης και ελεύθερης επαρχίας.

Η πρώτη δουλειά που έκανες;

Από την στιγμή που γεννήθηκα σε περιβάλλον καφενείου και ταβέρνας η πρώτη μου δουλειά ήταν «Καφετζιής και Ταβερνιάρης» στην ταβέρνα – καφενείο του πατέρα μου «Βαγγέλης» ή «Παραλιμνίτη». Η εργασία δεν είναι ντροπή και πρέπει να αισθανόμαστε περήφανοι για αυτό. Και πάντοτε ο πατέρας μου μου έλεγε «Να κάμνεις έργα του καλού, ο κόσμος να τα μάθει, εν έσιη κρίμαν η δουλειά, να βλέπεις τ ́άλλα λάθη».

Το αγαπημένο σου μέρος;

Να περπατώ δίπλα από το κύμα στις δαντελωτές παραλίες του Παραλιμνίου και της Αγίας Νάπας. Να πίνω τον καφέ μου αντικρύζοντας το γαλάζιο χρώμα της θάλασσας και ας είναι το νερό άχρωμο…

Που αλλού θα μπορούσες να ζήσεις στην Κύπρο;

Όπου και να πάω σαν μαγνήτης με τραβά το σπίτι μου και το Παραλίμνι. Μου αρέσουν τα Λεύκαρα, μου αρέσει η Αθήνα, μου αρέσουν τα ταξίδια, μου αρέσουν οι πρόσκαιρες περιηγήσεις, μα στο μυαλό μου πάντα το «νόστιμον ήμαρ» του Παραλιμνίου.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος να απομονώνεσαι στην επαρχία μας;

Την απόλυτη ηρεμία μου την βρίσκω, όταν κάθομαι σε ένα παγκάκι στους Αγίους Αναργύρους στο Κάβο Γκρέκο, με αγριεμένη την θάλασσα να γλυκοφιλάει τους βράχους, και όταν το βλέμμα μου, κάτω από το Γυμνάσιο Παραλιμνίου και όταν φυσά Βοριάς και το τοπίο είναι πεντακάθαρο απαλλαγμένο από την ομίχλη, αγκαλιάζει τον κόλπο της Αμμοχώστου, τον Πενταδάκτυλο, μέχρι και τον Απόστολο Ανδρέα και απλώνω το χέρι μου να αγκαλιάσω αυτό το θεσπέσιο τοπίο.

Αγαπημένος σου περίπατος στην επαρχία μας;

Τις μέρες του απόλυτου αποκλεισμού, λόγω κορονοϊού, όταν με την σύζυγό μου και τις δύο μου κόρες, περπατούσαμε δίπλα από το κύμα από τον Κάππαρη μέχρι τους Αγίους Αναργύρους, απολαμβάνοντας και εμείς την Θέα που ήταν δίπλα μας, τόσο κοντά μας, και που οι τουρίστες ταξιδεύουν για να την απολαύσουν, και εμείς δεν απολαμβάναμε αυτόν τον παράδεισο, αποκλεισμένοι και εγκλωβισμένοι καλύτερα να πούμε στην μιζέρια της καθημερινότητάς μας.

Η καλύτερη θέα στην επαρχία μας είναι……; 

Να κάθεσαι δίπλα στο κύμα και να αντικρύζεις την θάλασσα, αγριεμένη και ήρεμη, να αφήνεσαι να περιπλανάσαι στα δαντελωτά ακρογιάλια του τόπου σου, κάτω από την σκιά των ανεμόμυλων, αφήνοντας την μνήμη να σε ταξιδεύει στο πρόσφατο παρελθόν με ό,τι μέσα του περικλείει. 

Αγαπημένη σου εκδήλωση στην επαρχία μας;

Δεν δύναμαι να αγκυροβολήσω μόνο σε μια εκδήλωση, γιατί απλούστατα η μια συμπληρώνει την άλλη. Πάσχα, Χριστούγεννα, κατακλυσμός, θερινό σινεμά, Ανθεστήρια, Καρναβάλια, Παραδοσιακά Φεστιβάλ, Συνέδρια, Ανοικτό Πανεπιστήμιο στην ανοικτή ροή των ασταμάτητων εκδηλώσεων…..

Που αλλού έχετε ζήσει; Ποιο το πλεονέκτημα σε σύγκριση με την Αμμόχωστο;

Στην Νέα Σμύρνη στην Αθήνα κατά τα φοιτητικά μου χρόνια. Όσο καλά και να ήταν, όσα πλεονεκτήματα και να υπήρχαν προσωπικά ανέμενα πάντοτε την επιστροφή μου στην πατρώα γη της καταγωγής μου, εδώ που πρωτοείδα το φως, πήρα την πρώτη μου μόρφωση, εδώ που πάντοτε θα υπάρχουν οι ρίζες μου.

Αγαπημένη σου στιγμή στην επαρχία μας 

Την μέρα που είχα εκλεγεί Δήμαρχος στο Παραλίμνι και οι ατέλειωτες συζητήσεις μου με την Ελένη Καζαντζάκη για τον γίγαντα των Ελληνικών γραμμάτων Νίκο Καζαντζάκη, αλλά να μην αδικώ την μνήμη που είναι γιομάτη με αμέτρητες θαυμάσιες στιγμές και αναμνήσεις. Η μέρα του Γάμου μου, η γέννηση των κόρων μου και η κάθε ξεχωριστή στιγμή της ζωής τους. 

Πως φαντάζεσαι την επαρχία μας σε 20 χρόνια;

Θα ήθελα να είναι ένας μικρός Παράδεισος με μια Συνύπαρξη του Χθες με το Αύριο σε ένα δομημένο Περιβάλλον μιας Αειφόρου Ανάπτυξης σε ένα Πολεοδομικό Αναπτυξιακό σχεδιασμό μιας σύγχρονης κοινωνίας, με τον Άνθρωπο πρωταγωνιστή, τον πολιτισμό και την παιδεία καθοδηγητή, την κοινωνία κοινωνό, την περιβαλλοντική συνείδηση επιβαλλόμενη, τον εθελοντισμό σεβαστό, σε μια ιδανική πολιτεία ενός προσδοκώμενου τέλειου μοντέλου ανάπτυξης.

Τι σου λείπει από τα παιδικά σας χρόνια;

Οι ανοικτές ξεκλείδωτες πόρτες και τα ανοικτά παράθυρα του κάθε σπιτιού, η ανεμελιά των παιδικών παιχνιδιών στις γειτονιές, οι μαθητικές εκδρομές, οι κατασκηνώσεις, τα αλώνια, οι περίπατοι με τον γάιδαρο, την καρέττα, με τα ποδήλατα να πηγαίνουμε στο Γυμνάσιο και η ασταμάτητη θύμηση του χθες που ΔΕΝ λέει να με αφήσει να κατασταλάξω σε ένα τέλος…..

Τι θα πρωτοέδειχνες στην επαρχία μας σε ένα ξένο καλεσμένο;

Με την μνήμη στραμμένη στην κατεχόμενη γη μας, θα ξεκινούσα την περιήγηση μου να τον ξεναγήσω στην επαρχία μας, με το βλέμμα πρώτα να αντικρύζαμε από την περιοχή κάτω από το Γυμνάσιο Παραλιμνίου, την κατεχόμενη πόλη της Αμμοχώστου, τον Πενταδάκτυλο και στην συνέχεια την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας στη νεκρή ζώνη, τις Πέντε Καμάρες, την Μια Καμάρα, θα περπατούσαμε από την περιοχή
του Αρμυροπήγαδου προς την Αγία Τριάδα, στο Αλιευτικό καταφύγιο του Αγίου Νικολάου, θα ξανά περπατούσαμε τον παραλιακό πεζόδρομο από την Περνέρα στον Πρωταρά, θα βλέπαμε τον αρχαιολογικό τάφο, τον αρχαιολογικό χώρο των νησιών, το ξωκλήσι του Απόστολου Ανδρέα, την σπηλιά του Κύκλωπα, τους Αγίους Ανάργυρους, τον Κόννο, το Κάβο Γκρέκο, την καμάρα του Κόρακα, το Περιβαλλοντικό Μουσείο, το ύψωμα πάνω από το στρατόπεδο των Λοκατζήδων, το παραθαλάσσιο μέτωπο από Κάβο Γκρέκο μέχρι Αγία Νάπα, το λιμανάκι, το Μοναστήρι, το Μουσείο Θάλασσα, το Εθνικό Μουσείο του Σέργιου Σεργίου Κερκουλά, την Μαρίνα, την Αγία Θέκλα, τον Ποταμό Λιοπετρίου, τον Αχυρώνα, το Εθνικό Μουσείο Αυγόρου, τον Βοτανόκηπο, το Φράγμα της Άχνας, το Μοναστήρι του Αγίου Κενδέα, το ξωκλήσι της Παναγίας, τα μουσεία της Δερύνειας, το Πολιτιστικό Κέντρο Αμμοχώστου, τον Άγιο Παντελεήμονα, τον Άγιο Ηλία από όπου θα αντικρύζαμε όλη την περιοχή, τους Αγίους Σαράντα, την Παναγιώτισσα, το Ενυδρείο, και το απόγευμα την θαλάσσια βαρκάδα από το Κάβο Γκρέκο προς τον Κάππαρη τελειώνοντας τον «Μεγάλο Περίπατο του Ελεύθερου κομματιού της Αμμοχώστου» αντικρύζοντας και από την θάλασσα τις θεσπέσιες ομορφιές της και την κατεχόμενη πόλη του Ευαγόρα και όχι μόνο…