Ένας ΥΠΕΡΟΧΟΣ άνθρωπος

Η Πρεσβυτέρα Άνδρούλα Χαραλάμπους υπήρξε μία δραστήρια γυναίκα, πολυσχιδής προσωπικότητα, πνεύμα ανήσυχο, οραματικό, με πρωτοπόρα σκέψη και τεράστιο ανιδιοτελές έργο.

Η 14 Μαρτίου 2021 ήταν η ημέρα που η ψυχή της πρεσβυτέρας Ανδρούλας Χαραλάμπους πέταξε ψηλά, πολύ ψηλά, για να συναντήσει τον Δημιουργό της, τον σύζυγό της και τον γιο της. Η καρδιά της σταμάτησε να χτυπά. Μία καρδιά γεμάτη αγάπη, που χτυπούσε μέσα στις καρδιές των ανθρώπων σαν τάλαντο, για να ακούνε τον ήχο της αγάπης της και να δοξολογούν ακατάπαυστα τον Θεό.

Είναι δύσκολο να περιγράψει κάποιος τη ζωή ενός ανθρώπου, όταν αυτός έχει χαράξει μία πορεία εβδομήντα χρόνων με πόνο και θυσίες, για να στερεωθεί ένα μέρος της αλήθειας. Όσο ήταν εν ζωή προσπαθήσαμε πολλές φορές να της πάρουμε μια συνέντευξη. Δεν ήθελε. Δεν ένιωθε πως έκανε κάτι σπουδαίο για να το αναφέρει… Μια πολυτάλαντη προσωπικότητα, μια μάνα που έχασε το παιδί της πολύ νωρίς, μια δασκάλα που όλοι αγαπούσαν, μια άριστη σύζυγος, μια καλή πρεσβυτέρα δίπλα στον πάτερ Ευέλθοντα, μια μεγάλη φιλάνθρωπος παρόλα αυτά δεν ένιωθε πως είχε κάτι να πει. Προτιμούσε τη σιωπή. Προτιμούσε τις πράξεις αντί τα λόγια.

Γι ́αυτό και εμείς νιώσαμε την ανάγκη να μεταφέρουμε τον βίο αυτής της γυναίκας, όπως τον κατέγραψαν άτομα που την γνώριζαν, για να διδαχθούμε από το παράδειγμά της, να ευαισθητοποιηθούμε σαν μέλη της κοινωνίας, και να μεταφέρουμε στις επόμενες γενεές το παράδειγμα και τον ηρωισμό της πρεσβυτέρας Ανδρούλας Χαραλάμπους.

Η πρεβυτέρα ήρθε στο Παραλίμνι μαζί με τον σύζυγό της πατήρ Ευέλθων, μετά την προσφυγιά που προκάλεσε το 1974 και πολύ σύντομα ολόκληρο το Παραλίμνι έγινε η οικογένειά της και η κυρία Ανδρούλα μια μητέρα που στην αγκαλιά της μπορούσαν να χωρέσουν όλοι. Ξεκίνησε μαζί με τον σύζυγό της να διδάσκει σε σχολεία και τα απογεύματα οργάνωνε την πνευματική, θρησκευτική και φιλανθρωπική δραστηριότητα της ενορίας. Ήταν δύο άνθρωποι που συμπονούσαν και συμμετείχαν με αυταπάρνηση στα προβλήματα των ανθρώπων. Βλέποντας τις δυσκολίες που περνούσαν λόγω της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης και των πολλών ασθενειών προσπαθούσαν να βρουν τρόπους, για να τους εξασφαλίσουν τρόφιμα, ρούχα, παπούτσια, χρήματα και φάρμακα, για να τους ανακουφίσουν έστω και για λίγο από τα προβλήματά τους.

Όταν ο γιος τους Χριστόφορος, έφυγε από τη ζωή αιφνιδίως, από μια σπάνια ίωση και ενόσω σπούδαζε ιατρική στην Θεσσαλονίκη, δημιούργησαν το 1996 το μοναδικό στην Κύπρο Κέντρο Προσφοράς και Αγάπης, αφιερωμένο στη μνήμη του. Από εκει άρχισαν μια οργανωμένη προσπάθεια ώστε να προσφέρουν έμπρακτη παροχή βοήθειας και συμπαράστασης προς κάθε πρόσωπο που το χρειάζεται. Στέγη Ηλικιωμένων, δημιουργία και διανομή ζεστού φαγητού, κατοίκον φροντίδα για ανθρώπους που δυσκολεύονται να φροντίσουν το σπίτι και τον εαυτό τους από μόνοι τους, υποτροφίες και άλλα πολλά συγκαταλέγονται στο έργο του ΚΕΠΑ.

Οι δραστηριότητες και η προσφορά του πάτερ Ευέλθοντα και της πρεσβυτέρας Ανδρούλας επεκτείνονται κι εκτός Κύπρου με σημαντικό ιεραποστολικό έργο. Όπως έχει γράψει ο κύριος Πέτρος Παντελίδης στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook: «Η ζωή τους ήταν σύντομη, αλλά το έργο τους μεγάλο και πλήρες. Εκπαιδευτικό, χριστιανικό, καθοδηγητικό, ιεραποστολικό, το μεγαλύτερο έργο προσφοράς και αγάπης, που έγινε ποτέ στο Παραλίμνι. Χιλιάδες άτομα από το Παραλίμνι και την περιοχή Κοκκινοχωρίων νιώθουν ορφανοί, πρώτα με την αποδημία του πατρός Ευέλθοντος και τώρα με την αναχώρηση της πρεσβυτέρας Ανδρούλας. Το έργο τους όμως απέκτησε βαθιές ρίζες και παραγωγικά κλαδιά και θα συνεχίζεται τώρα από τα παιδιά και τους συνεργάτες τους, κρατώντας ζωντανή τη μνήμη τους την αγάπη και την προσφορά τους».

Όταν ο σύζυγός της απεβίωσε το 2011 αυτή συνέχισε σιωπηλά το έργο του. Όπως κατέγραψε ο Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Κκαρά: «Η Πρεσβυτέρα έκαμνε πάρα πολλά, αλλά αποκάλυπτε πολύ λίγα. Δεν περηφανευόταν ποτέ για την πνευματική και ασκητική ζωή της, ούτε δεχόταν να διαφημίζονται οι αμέτρητες ελεημοσύνες της. Ως πραγματικός άνθρωπος του Θεού γνώριζε πολύ καλά, ότι η ανταπόδοση στα καλά της έργα θα έρθει στη Βασιλεία του Θεού. Δεν έδινε ποτέ αξία στα πλούτη και στα χρήματα, γι αυτό και ό,τι είχε το σκόρπιζε στα πέρατα της γης, σε φτωχούς συνανθρώπους μας, σε Μοναστήρια, στην Ιεραποστολή, όπου υπήρχε ανάγκη.

Με τον τρόπο αυτό εκπληρώνεται απόλυτα στο πρόσωπό της το ψαλμικό «εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησιν» (=σκόρπισε τον πλούτο με αγάπη και τον έδωσε στους φτωχούς, Ψαλμ. 111,9)». Τα τελευταία πέντε χρόνια έδινε μάχη με τον καρκίνο, όπου αυτός ήταν και ο λόγος για τον θάνατό της. Χωρίς αμφιβολία, η πρεσβυτέρα Ανδρούλα Χαραλάμπους ήταν ένα πραγματικό στολίδι που εξέπεμπε Φως. Όλοι οι άνθρωποι έχουν να πουν ένα καλό λόγο για την κυρία Ανδρούλα. Τα έργα της μαρτυρούν την μεγάλη αγάπη που είχε για τον Θεό και για τον άνθρωπο. Και παρόλο που είχε χτυπηθεί αρκετές φορές από την μοίρα, το παράδειγμά της ομολογούσε πίστη, ηρωισμό και γενναίο φρόνημα, που δεν συναντάς εύκολα σε ανθρώπους σήμερα.