Άνθρωποι: 3 λεπτά Με τον Παναγιώτη Δημητρίου

Άγιο Γεώργιο Αχερίτου/ Ετών 46

Από τον Θεόδουλο Κουρούγιαννη

Ο «καφετζής» του Σωματείου Αναγέννησης ∆ερύνειας είναι ένας άνθρωπος πάντα ευδιάθετος, χαμογελαστός και με αρκετό χιούμορ! Ο Παναγιώτης προέρχεται από οικογένεια προσφύγων βιοπαλαιστών, πατέρας του ο Χρηστάκης ∆ημητρίου υδραυλικός – κωμοδρόμος από την Αχερίτου και μητέρα του οικοκυρά η Άννα Νικόλα ∆ημητρίου από
την Μηλιά Αμμοχώστου. Έχει δύο αδερφούς και είναι ο μεγαλύτερος στη σειρά. Μας αναφέρει ότι είχε ανέμελα παιδικά χρόνια παίζοντας με φίλους στις αλάνες του τότε νεόκτιστου προσφυγικού συνοικισμού του Αγίου Γεωργίου Αχερίτου. Είναι παντρεμένος με την Μαρίνα Χρίστου ∆ημητρίου και έχει τρία παιδιά, και τα τρία κορίτσια.
Τα καλοκαίρια από οκτώ χρονών, μετά το σχολείο ξεκίνησε και βοηθούσε τον πατέρα του ως κωμοδρόμος. Στα δεκατέσσερα του χρόνια και στη δευτέρα τάξη Γυμνασίου αποφάσισε να αφήσει το σχολείο και να ασχοληθεί ολοκληρωτικά με την δουλειά του πατέρα του ως υδραυλικός – κωμοδρόμος. Μας λέει ότι ήταν δύσκολη χειρωνακτική δουλειά όμως καμία στιγμή στη ζωή του δεν μετάνιωσε που έμαθε αυτή την τέχνη. Η τέχνη του κωμοδρόμου αλλά και τα υδραυλικά, εκτός ότι ζούσε από αυτό, τον βοήθησαν αρκετές φορές στη ζωή του φτιάχνοντας ή διορθώνοντας κάτι στο σπίτι μόνος του, χωρίς να χρειαστεί ειδικό. Ολοκλήρωσε την στρατιωτική του θητεία το 1996.
Το 2002 έπιασε δουλειά ως εφοδιαστής αεροπλάνων στο Αεροδρόμιο Λάρνακας στην γνωστή εταιρεία καυσίμων BP και έμεινε εκεί μέχρι και το 2013. Στη συνέχεια αποφάσισε να επιστρέψει πίσω στη παλιά του τέχνη, την κωμοδρομική στον Άγιο Γεώργιο Αχερίτου μέχρι
το 2018. Μετέπειτα και το 2019 αναλαμβάνει υπεύθυνος – καφετζής του σωματείου της Αναγέννησης ∆ερύνειας, μια δουλεία όχι άγνωστη για αυτόν αφού όπως μας αναφέρει ο παππούς του, Χριστοφής ∆ημητρίου «Μήτας» ήταν και αυτός καφετζής στον προσφυγικό συνοικισμό Αγίου Γεωργίου Αχερίτου. Ο Παναγιώτης μας λέει: «ότι κάνεις στη ζωή σου να το μαθαίνεις καλά διότι κάποια στιγμή θα σου χρειαστεί».
Ο Παναγιώτης παρατηρεί ότι οι νέοι όλο και περισσότερο απομακρύνονται από χειρωνακτικές δουλειές και
ότι έχουμε έλλειψη από τεχνίτες όπως υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, πελεκάνους, κτίστες αλλά και κωμοδρόμους. Θεωρεί ότι θα ήταν καλό να δίνονται κίνητρα από την εκάστοτε κυβέρνηση ούτως ώστε οι νέοι μας να μην αρνούνται να δουλέψουν ως τεχνίτες, και έτσι με αυτόν τον τρόπο θα επιστρέψουν
σε αυτές τις δουλειές. Με την σωστή εκπαίδευση και τα μέσα τεχνολογίας που έχουμε σήμερα είναι επαγγέλματα που σου δίνουν «ψωμί» για μια ζωή!