Άνθρωποι: 3 λεπτά με τον Γιάννο Μάρκου

Κάτω Βαρώσι – Σωτήρα/Ετών 54

Από τον Θεόδουλο Κουρούγιαννη

Όταν συναντάς τον Γιάννο το πρώτο πράγμα που σου προσφέρει είναι ένα χαμόγελο, συνεχίζοντας την κουβέντα μαζί του συνειδητοποιείς ότι είναι ένας άνθρωπος ταπεινός που σου δίνει το αίσθημα της φιλίας και της εμπιστοσύνης, και όταν τον γνωρίσεις περισσότερο καταλαβαίνεις ότι είναι πρόθυμος να βοηθήσει όπου χρειάζεται και όπως μπορεί.

Ο Γιάννος γεννήθηκε στο Κάτω Βαρώσι και μεγάλωσε στη Σωτήρα, είναι παιδί του Γιώργου και της Σταυρούλας Μάρκου από τη Σωτήρα και το Κάτω Βαρώσι αντίστοιχα. Ο πατέρας του Λιμενεργάτης και μετέπειτα υπάλληλος στη ΣΕΓΙ∆ΕΠ και η μητέρα του οικοκυρά. Μας λέει ότι υπήρξαν δυσκολίες στα παιδικά του χρόνια όπως άλλωστε για όλους τους πρόσφυγες μετά το 1974. Όμως τα θυμάται να είχαν στο πρόγραμμα, σχολείο και ποδόσφαιρο μέχρι πολύ αργά το βράδυ.
Μαθήτευσε στη Τεχνική Σχολή Αγίου Λαζάρου Λάρνακας στη μηχανολογία και τέλειωσε τη Στρατιωτική του θητεία το 1988. Φοίτησε στο Intercollege και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Επεξεργασία Πληροφοριών.
Εργάστηκε για τρία χρόνια σε ξενοδοχειακές τουριστικές μονάδες όπως το Asterias Beach Hotel και το Square Pub από το 1988 μέχρι και το 1991. Για τα επόμενα τρία χρόνια ήταν Πωλητής στην εταιρεία Λανίτη μέχρι το 1994 όπου και ξεκίνησε να εργάζεται στην Ελληνική Τράπεζα μέχρι και σήμερα. Είναι μέλος του Παγκυπρίου συνδέσμου για παιδιά με καρκίνο και συναφείς παθήσεις «Ένα Όνειρο Μια Ευχή», συνεισφέροντας όποτε χρειαστεί, και βοηθώντας στη οργάνωση για την «∆ιαδρομή Αγάπης» που γίνεται κάθε χρόνο με τους μοτοσικλετιστές όταν περνούν κάθε χρόνο από την Επαρχία Αμμοχώστου.
Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του είναι οικογένεια του, είναι παντρεμένος με την Βίκυ Ζέρου και έχουν τέσσερα παιδιά, τον Γιώργο, τον Λουκά, τον Ραφαήλ και την Φλωρεντία.

Μεγάλο κομμάτι στη ζωή του όμως είχε και το ποδόσφαιρο. Το αγαπούσε από μικρός και το 1984 ξεκίνησε στις νεανικές ομάδες του Ονήσιλου Σωτήρας. Έπαιξε ως αλλαγή το πρώτο του παιχνίδι στα δεκαπέντε του χρόνια και από το 1985 αγωνίστηκε ως αμυντικός ή κεντρικός όπου και έμεινε βασικός στη ομάδα μέχρι και το 2000 με περισσότερες από 300 συμμετοχές.
Από το ποδόσφαιρο έκανε φιλίες που κρατάνε μέχρι σήμερα και γνωριμίες από όλη την Κύπρο. Αγνό, αυθεντικό και ρομαντικό, όπως μας περιγράφει ο Γιάννος το ποδόσφαιρο του τότε, χωρίς τα επαγγελματικά συμβόλαια. Ο κάθε ποδοσφαιριστής είχε την δουλεία του για να ζει και το ποδόσφαιρο για την ευχαρίστηση. Η φανέλα ήταν αυτή που είχε αξία και οι περισσότεροι έπαιζαν για αυτήν. Συγκρίνει την σχέση γονιών και παιδιών της δικής του εποχής με την σημερινή εποχή. Η σχέση γονιού και παιδιού τότε ήταν πιο κλειστή και λιγότερο επικοινωνιακή όμως με αρκετό σεβασμό, σήμερα μπορεί να υπάρχει περισσότερη επικοινωνία και φιλία σε αυτή τη σχέση όμως καλό θα ήταν να προσθέσουμε και περισσότερο σεβασμό.
Συμβουλεύει τους νέους να είναι ταπεινοί στη ζωή τους, να έχουν σεβασμό προς τον συνάνθρωπο τους και να προσφέρουν πάντα όσο το δυνατόν περισσότερο μπορούν.