Δύο Σαββατοκυρίακα στη Θεσσαλονίκη, πιο γεμάτα από ποτέ!
Αυτό που αγαπώ στην πόλη μου τις ημέρες που ξεκινάνε οι πρώτες ζέστες και οι πρώτες όμορφες και γεμάτες ημέρες, είναι οι δράσεις της. Παιδιά, στη Θεσσαλονίκη, μόλις μπει ο μήνας Μάϊος, όλα αλλάζουν. Όλα γίνονται πιο όμορφα και πιο ήρεμα. Όλα γεμίζουν χρώματα και εικόνες και γεύσεις και στιγμές.
Το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Μαϊου, μας βρήκε στο Comicon Thessalonikis. Είναι η 5η συνεχόμενη χρονιάς διοργάνωσής του και είναι μία απόλαυση σχεδίου. Για εμάς τους designers, είναι ένα γεγονός που το περιμένουμε πώς και πώς κάθε χρονιά.
Και φέτος είχε τόσο ιδιαίτερο και υπέροχο κόσμο, όπως κάθε χρονιά άλλωστε, που όταν είδα το πρόγραμμα του, αναρωτήθηκα πώς θα μπορούσα να μείνω ξύπνια 72 ώρες για να μπορέσω να τα δω όλα. Αλλά τελικά, όταν έχεις πρόγραμμα, τα προλαβαίνεις όλα.
Τα stand με τους νέους ανθρώπους που ξέρουν να σχεδιάζουν στο χαρτί (κάτι που ως γραφίστας, δεν μπορώ να κάνω και το παραδέχομαι), εκείνους που ανέβηκαν τα σκαλοπάτια Συνεδριακού Κέντρου Βελλίδειο για να παίξουν παιχνίδια ρόλων και εκείνων που πηγαίνουν για βόλτα και να νιώσουν και πάλι παιδιά. Γιατί, ας μην το ξεχνάμε, το χαρτί, η υφή, ο κόπος για να δημιουργηθεί κάτι, έχει χαθεί από τότε που μπήκαν τα social media ενεργά στη ζωή μας. Κι εγώ που έχω μεγαλώσει μέσα σε αυτά, θλίβομαι γι΄αυτή του την πτώση.
Ευχαριστώ πολύ αγαπημένη Jenny Delichristou για την πρόσκληση για να μπορέσω να δω από κοντά τον του Don Rosa. Διότι μπορεί να περάσανε χρόνια, αλλά θεωρώ πως κάθε ενήλικας που σέβεται τον εαυτό του, συνεχίζει να βλέπει όλες τις ταινίες της Disney.
Πέρασε το δεύτερο Σαββατοκύριακό και ήρθε το επόμενο. Εκείνο το Σαββατοκύριακου του φαγητού, του ποτού και της μουσικής. Street Food Festival (και δεν είμαι καλά).
Αφού έκανα περίπου δέκα λεπτά για να μπορέσω να μπω στον χώρο της ΔΕΘ, διότι γινόταν ένας μικρός χαμός στην είσοδο από κόσμο που περίμενε να μπει υπομονετικά μέσα στον εκθεσιακό χώρο, κατάφερα να φτάσω στο Κωτσόβολου, του οποίου με περίμενε μία VIP θέση για να διαλέξω τι θα φάω και τι θα πιω.
Έχω ακόμη τις μυρωδιές στη μύτη μου, από όλα αυτά τα υπέροχα γεύματα που θα μπορούσα να γευτώ. 15 ωραιότατα και γευστικά πιάτα κι εγώ έπρεπε να διαλέξω ένα. Όχι επειδή δεν με άφηναν να παραγγείλω περισσότερα, αλλά επειδή ο προπονητής μου την επόμενη ημέρα θα με έβαζε να τρέχω 3 χιλίομετρα.
Τα κορίτσια στην υποδοχή ήταν τόσο ευγενικά. Με το σεις και με το σας μας είχανε. Έκανα περίπου ένα τέταρτο να αποφασίσω τι θα φάω και τα κορίτσια, έτρεξαν να μου φέρουν την παραγγελία μου αμέσως. Μέσα σε πέντε λεπτά έτρωγα υπέροχη πανσέτα σε σάντουιτς και έπινα μπίρα Νύμφη.
Νιώθω ακόμη την ωραία ζαλάδα που μου άφησε η μπίρα στο στόμα.
