Yπηρετώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα – Της Βέρας Κοσμά
Η Έμιλυ Σωτηρίου, παρά το νεαρό της ηλικίας της εργάζεται ως δικηγόρος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο και διακρίνεται για τις επιδόσεις της.
Η Έμιλυ Σωτηρίου ανέκαθεν απολάμβανε τη μελέτη, το γράψιμο και την ανάλυση, ενώ παράλληλα έβρισκε ενδιαφέρον στον τρόπο που θα μπορούσε μια συζήτηση να αναπτυχθεί με διάφορα επιχειρήματα. Όλα τα πιο πάνω συνέτειναν στην επιλογή της νομικής ως επάγγελμα. Πιο συγκεκριμένα μας λέει: «Αρχικά επέλεξα τη νομική ως μέσο για την προώθηση θετικών αλλαγών στη κοινωνία – κάτι το οποίο αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο».
Έχοντας λοιπόν, ως όπλα τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο του Kent, στο Ηνωμένο Βασίλειο και ακολούθως ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο UCL, στο Λονδίνο. Με το πέρας των σπουδών της το 2013, επέστρεψε στην Κύπρο όπου και άσκησε τη δικηγορία στη Λευκωσία. Από το Σεπτέμβριο του 2018 εργάζεται ως νομικός στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) στο Στρασβούργο. Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων βρέθηκε ξανά, κατά την περίοδο της πρακτικής της άσκησης, όπου εργάστηκε για τρεις μήνες ως ασκούμενη δικηγόρος.
Η Έμιλυ ασχολείται με την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και την εξέταση προσφυγών που υποβάλλονται αναφορικά με την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το επίπεδο της δυσκολίας της συγκεκριμένης εργασίας και οι γνώσεις που λαμβάνει κατά τη διάρκεια της εργασίας της από τη συγκεκριμένη θέση την συναρπάζουν αλλά και παράλληλα την αγχώνουν: «Με αγχώνει ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι αιτήσεις που εξετάζει το Δικαστήριο έχουν άμεσο αντίκτυπο στις ζωές των ατόμων που προσφεύγουν σε αυτό. Επομένως επιβάλλεται προσοχή, σύνεση και συνεχής μελέτη και επιμόρφωση τόσο για το Κυπριακό δίκαιο όσο και για τη νομολογία του ΕΔΑΔ».
Σίγουρα δεν είναι εύκολο να φεύγει κανείς από τη χώρα του όπως μας αναφέρει η Έμιλυ, παρόλα αυτά δεν αντιμετώπισε ιδιαίτερη δυσκολία στην προσαρμογή της τόσο στο Στρασβούργο όσο και στην εργασία της: «Η πόλη φιλοξενεί αρκετά Ευρωπαϊκά ινστιτούτα και έτσι παρέχει τις απαραίτητες δομές για άτομα από το εξωτερικό που εργάζονται εδώ. Το Δικαστήριο παρέχει ευνοϊκές συνθήκες εργασίας ενώ είχα παράλληλα τη στήριξη και βοήθεια των συναδέλφων μου».
Σύμφωνα με την Έμιλυ, κάθε άτομο που γνωρίζουμε έχει κάτι να μας διδάξει: «Συχνά αγνοούμε άτομα που συναντάμε ή παίρνουμε δεδομένα άτομα που έχουμε ήδη δίπλα μας, έχοντας τη λανθασμένη εντύπωση ότι δεν έχουμε να μάθουμε κάτι από αυτά. Αυτό είναι μεγάλο λάθος αφού από κάθε άνθρωπο μπορούμε να μάθουμε κάτι καινούριο, κάτι που δεν είχαμε ποτέ σκεφτεί».
Η Έμιλυ δεν μετανιώνει για τις επιλογές της. Αν της δινόταν η ευκαιρία να ξεκινούσε από την αρχή θα σπούδαζε και πάλι νομική. Όπως μας λέει η νομική είναι ένα πτυχίο το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως. Ίσως όμως να επέλεγε την ακαδημαϊκή οδό, ως καθηγήτρια σε Πανεπιστήμιο αφού θεωρεί ότι θα ήταν ίσως πιο ευχάριστο, αλλά ταυτόχρονα και πιο εποικοδομητικό, επάγγελμα.
Τον ελεύθερο της χρόνο τον αφιερώνει στους φίλους της και στα βιβλία. Αγαπημένος της συγγραφέας είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Όταν επισκέπτεται την Κύπρο ασχολείται ενεργά με τον εθελοντισμό ως μέλος του Τμήματος Νέων Ερυθρού Σταυρού Αμμοχώστου. Όσο για τις φιλοδοξίες της, η Έμιλυ προσπαθεί να μην προτρέχει και να εκμεταλλεύεται την κάθε ημέρα που έχει. «Θέτω μικρούς και σταθερούς στόχους με απώτερο σκοπό να υπηρετήσω έντιμα το επάγγελμά μου», μας αναφέρει.
