To πρελούδιο ενός ανθρώπου που πέφτει – Του Ζανέττου Λουκά

Όταν τα πράγματα αρχίζουν να καταρρέουν…

Πριν αρχίσουν να συμβαίνουν σπουδαία πράγματα, τα πάντα καταρρέουν. Καταργούνται εντελώς, ώστε να μπορούν να ενωθούν ξανά με τον καλύτερο τρόπο. Το είχα ακούσει χρόνια πριν και το σκεφτόμουν συνεχώς. Πολλές κακοτυχίες είναι στο τέλος της ημέρας τα απαραίτητα βήματα για μία νέα ζωή από το Ζενίθ στο Ναδίρ. Όσο και να τρομάζει τους ανθρώπους μία μεγάλη κακοτυχία, ένα ξεκίνημα ή ο φόβος ότι «έπιασα πάτο» θεωρώ ότι είναι αναγκαίο κακό. Οι σκέψεις στο μυαλό μας είναι ότι ο κόσμος μας καταρρέει, η ζωή όπως την ξέραμε τελειώνει και η καταστροφή και ο αρνητισμός κάνουν μπουγάδα στους λεπτούς νευρώνες του εγκεφάλου σου. Μοναδικό όπλο η υπομονή και οι θετικές σκέψεις. Μοναδικός σύμμαχος η αναπνοή και οι βαριές ανάσες.

Συνηθώς τα προβλήματα των ανθρώπων φαντάζουν βουνά όταν έχουν να κάνουν με τον προσωπικό τους βίο. Για παράδειγμα, ξεκινάς μια νέα δουλειά που πιστεύεις ότι θα σου προσφέρει όλα τα θετικά που ψάχνεις και στο τέλος συμβαίνει κάτι κάτι αναπάντεχο και χάνεις τη δουλειά. Γνωρίζεις το άτομο που νομίζεις ότι είναι ο άνθρωπος της ζωής σου και στο τέλος κατανοείς αργά και βασανιστικά ότι όλα είναι παρελθόν. Εκεί ξεκινάει να πέφτει το μαύρο. Η ματαιοδοξία κτυπάει την πόρτα σου αρκετές φορές ακόμη και όταν εσύ κοιμάσαι. Οι κακές σκέψεις περιτριγυρίζουν το μυαλό σου και δεν σε αφήνουν να απολαύσεις κάθε στιγμή.
Σκέψου όμως ότι όλα αυτά έχουν το σκοπό τους. Ως άνθρωποι πρέπει να αποδεχτούμε τις κακές στιγμές, την «κάτω βόλτα», τον πάτο. Υπάρχει μία αισιόδοξη νότα που λαμβάνει μέρος στον εγκέφαλο μας όταν εμείς αποδεχτούμε ότι όλα γίνονται για ένα σκοπό. Μερικές φορές, όταν τα πράγματα καταρρέουν, είναι απλώς ο τρόπος του σύμπαντος να μας πει ότι αυτή η δουλειά που θεωρούσαμε σημαντική, αυτό το άτομο με το οποίο δεσμεύεσαι δεν είναι το κατάλληλο για σένα και μπορεί να σε οδηγήσει σε λάθος δρόμο. Έτσι αργά και σταθερά αφαιρείται, ώστε να μπορείτε να εστιάσετε στα πιο σημαντικά πράγματα. Ουσιαστικά το σύμπαν μας προστατεύει. Αρκεί εμείς να το εμπιστευτούμε και να το ακούσουμε.

Όταν τα πράγματα καταρρέουν, μπορεί να μην δεις πραγματικά ότι πέφτουν στη σωστή τους θέση.
Στο μυαλό όλα είναι μπάχαλο. Μία γκρίζα, μαύρη μπουγάδα ανακατεύεται μέσα σου. Απολύεσαι και πρέπει να δράσεις άμεσα και γρήγορα και έτσι ξεκινάς μια επιχείρηση που μεγαλώνει τόσο πολύ που δεν χρειάζεται ποτέ να δουλέψεις για άλλο άτομο. Χάνεις το άτομο που πίστευες ότι ήταν ο άνθρωπος σου και εστιάζεις σε σένα και στην πνευματική σου εξέλιξη και ξαφνικά γνωρίζεις ένα νέο άτομο που μοιάζει πολύ σε σένα, έχει τις ίδιες απόψεις και σκέψεις, και οι γραμμές των δύο σας ευθυγραμμίζονται έχοντας τους ίδιους στόχους και οράματα. Όταν όλα καταρρέουν, είναι μια ευκαιρία να αλλάξεις το παλιό και να χτίσεις κάτι νέο.
Όταν λοιπόν χάνεις τα πάντα, όταν όλα στη ζωή σου φαίνονται να καταρρέουν, μη φοβάσαι. Μην το βλέπεις σαν «τιμωρία των Θεών» αλλά ως ένα «θείο δώρο» από το σύμπαν για μία νέα και καλύτερη ζωή που θα σε βοηθήσει να εκπληρώσεις τον σκοπό της ζωής σου. Εμπιστέψου τη διαδικασία.

Όταν λαμβάνεις ένα μήνυμα, δέξου το και ενστικτωδώς ζύγισε το. Φίλτραρε το και αν δεν έχει απήχηση, απόρριψε το. Η αλήθεια θα αντηχεί πάντα μέσα σου. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι είναι αγγελιοφόροι και άθελα τους μεταφέρουν μηνύματα. Το σύμπαν μπορεί να στείλει ανθρώπους να σε πυροδοτήσουν εγκεφαλικά, ώστε να σε βγάλει από τη σύγχυσή και να μπορείς να αντιμετωπίσεις τις δύσκολες καταστάσεις. Μπορεί το μήνυμα να μην είναι αυτό που θέλετε να ακούσετε αλλά αυτό που χρειάζεται για να ξεκινήσετε να κάνετε τα πρώτα βήματα.
Η ζωή γυρίζει και η ζωή κάνει κύκλους. Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό χρειάζεται για να γυρίσει έχε υπομονή, μην τα παρατάς ποτέ και έχε πίστη. Το σύμπαν σε προσέχει. Προχώρα!