Ψάχνω τον έρωτα, τον έχει δει κανείς; – Της Λυδίας Βαρελά Αναστασιάδου
Έχει καιρό που σκέφτομαι, πού σκ*τά πήγε ο έρωτας (οεο); Έχει καιρό που σκέφτομαι πως οι άνθρωποι, όλο και περισσότερο αποφεύγουν το συναισθηματικό δέσιμο γιατί φοβούνται. Φοβούνται ότι θα πληγωθούν ξανά, ότι δεν θα μπορέσουν να βρεθούν με κάποιον και να παραμείνουν οι ίδιοι και ότι κάποιος άλλος θα γίνει σημαντικότερος από το «εγώ» τους. Λες κι έχει κάποια σημασία το «εγώ» χωρίς να υπάρχει το «εμείς». Προσωπικά νιώθω τυχερή που έχω βιώσει το «εμείς». Ωστόσο, δεν το έχω βιώσει όπως οι περισσότεροι.
Θέλω έναν έρωτα να μου πάρει το μυαλό. Έναν έρωτα παθιασμένο. Έναν έρωτα που θα τον βιώνω όσο περισσότερο μπορώ κι ας με πληγώσει στο τέλος. Έναν έρωτα, όπως ακριβώς τον περιγράφουν οι φίλοι μου που τον έχουν βιώσει. «Μα καλά, δεν σου έχει τύχει να είσαι τρελή για κάποιον;» με ρωτούν. Κι εγώ τους απαντώ πως δεν έτυχε. «Δεν έτυχε» ρε φίλε. Γιατί θεωρώ πως κι ο έρωτας είναι θέμα τύχης.
Δεν έτυχε λοιπόν, ποτέ να σκέφτομαι μόνο έναν άνθρωπο. Δεν έτυχε ποτέ οι αποφάσεις που θα πάρω στη ζωή μου να συμπεριλαμβάνουν και κάποιον ακόμη. Δεν έτυχε ποτέ, να με νοιάζει κάποιος περισσότερο από εμένα. Γιατί πιστεύω πως ακόμη, δεν είχα την τύχη να γνωρίσω αυτόν τον έναν άνθρωπο που θα με κάνει να πιστέψω τόσο πολύ στον ίδιο.
Με έχουν απογοητεύσει πάρα πολύ οι άνθρωποι γενικά. Οι μισοί φοβούνται να δείξουν ποιοι πραγματικά είναι – λες και θα τους πει κάτι κάποιος γι’ αυτό – και οι άλλοι μισοί, δείχνουν αυτό που θα ήθελαν να είναι – λες και δεν μπορούν να γίνουν αυτό που θα ήθελαν, αν το προσπαθήσουν.
Ωστόσο, εγώ επιμένω, πως θέλω πάρα πολύ να βρω αυτόν τον έναν άνθρωπο που θα μαλώνω μαζί του, θα γλεντάω μαζί του, θα χορεύω μαζί του, θα κοιμάμαι μαζί του. Είναι δύσκολο για εμένα να κοιμηθώ με κάποιον. Συνήθως φεύγω ή τους διώχνω. Νιώθω πως ο ύπνος είναι πολύ πιο σημαντικός από την πράξη. Ο ύπνος, είναι επαφή.
Αν με ρωτήσεις τι θεωρώ πιο σημαντικό σε μία επαφή, θα σου πω τον ύπνο. Είναι δύσκολο να ξυπνήσεις το πρωί δίπλα σε κάποιον άλλον και να θες να είσαι όντως δίπλα του. Είναι ακόμη πιο δύσκολο, να κοιμηθείς αγκαλιά μαζί με κάποιον άλλον. Ειδικά τώρα το καλοκαίρι. Αναπνέει ο άλλος δίπλα σου και ζεσταίνεσαι. Πού να κοιμηθείς και στο ίδιο κρεβάτι.
Γενικά, από πάντα το είχα αυτό. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ με κάποιον μαζί. Θεωρώ πως μοιράζομαι αρκετά κομμάτια του εαυτού μου μαζί του. Αν εσύ που διαβάζεις το κείμενό μου, έχεις ξυπνήσει δίπλα μου, να νιώθεις τυχερός. Δεν είχαν πολλοί αυτό το προνόμιο κι ας είχαν πολλοί την ευκαιρία.
Αυτόν τον Έρωτα με το έψιλον κεφαλαίο θα ήθελα να βιώσω πριν κλείσω τα μάτια μου. Είναι ένα από τα λίγα κομμάτια που ακόμη νιώθω πως δεν έχω καταφέρει να έχω μέχρι στιγμής στη ζωή μου.
Πριν καιρό, είχα την ευκαιρία να βιώσω ένα κομμάτι του έρωτα. Αλλά και πάλι, ένα μόνο κομμάτι. Γιατί για εμένα, ο Έρωτας δεν είναι μίας μορφής. Κάθε φορά εμφανίζεται μπροστά σου με διαφορετικό τρόπο, σε διαφορετικό χρόνο, με διαφορετικά κριτήρια.
Ίσως έχεις ακούσει ανθρώπους να λένε πως: «Εγώ πρώτη φορά ερωτεύομαι.» Ισχύει και δεν ισχύει αυτή η φράση. Ερωτεύεσαι πρώτη φορά με αυτόν τον τρόπο. Με το ένα συναισθηματικό επίπεδο παραπάνω απ’ ότι τον προηγούμενο άνθρωπο. Αλλά το να ερωτεύεσαι πρώτη φορά, δεν το πιστεύω και πολύ.
Πιστεύω στον έρωτα που εμπεριέχει μόνο πάθος. Πιστεύω στον έρωτα που εμπεριέχει μόνο φροντίδα. Πιστεύω στον έρωτα που εμπεριέχει μόνο αποδοχή. Πιστεύω σε οποιαδήποτε μορφή έρωτα, αλλά αυτός ο ένας που θέλω να νιώσω, είναι ο Έρωτας που τα έχει όλα. (όπως ένα σωστό πιτόγυρο) Κι εύχομαι, κάποια στιγμή, να φανώ τόσο τυχερή, όσο και οι φίλες μου!
