Οι ήρωες της διπλανής πόρτας – Της Βέρας Κοσμά
Το κουδούνι κτυπά…Μια καινούργια φωτιά είναι σε εξέλιξη…Σε χρόνο-ρεκόρ οι πυροσβέστες οφείλουν να επανδρώσουν τα οχήματα και να φτάσουν όσο πιο γρήγορα μπορούν. Να φτάσουν εκεί που κινδυνεύουν άνθρωποι αλλά και περιουσίες και να δώσουν τη δική τους μάχη με τις φλόγες. Η αδρεναλίνη έχει κτυπήσει κόκκινο. Δεν ξέρουν τι θα αντικρίσουν. Το κάθε συμβάν είναι διαφορετικό. Κανένα σπίτι ή διαμέρισμα δεν είναι ίδιο με το άλλο. Όταν όμως όλοι οι υπόλοιποι απομακρύνονται, εκείνοι είναι υποχρεωμένοι να επέμβουν.
Το πυροσβεστικό επάγγελμα δεν είναι ένα οποιοδήποτε επάγγελμα. Αν όχι όλες, τις περισσότερες φορές, υπερβαίνει τα όρια του καθήκοντος. Γιατί όμως κάποιος να δουλεύει στα όρια; Άραγε η αυτοθυσία μπορεί να γίνει συνώνυμο του «καλού μισθού»; Τι είναι αυτό που τους δίνει δύναμη; Ο φόβος υπάρχει;
Πώς ανταπεξέρχονται από ψυχολογικής άποψης, οι εργαζόμενοι που έχουν επιλέξει ένα επάγγελμα χωρίς ρουτίνα, με πολύ άγχος, άλλες φορές και θλίψη και οπωσδήποτε μεγάλη σωματική και ψυχική κόπωση; Τα ερωτήματα πολλά και εμείς δεν είχαμε παρά να κλείσουμε ένα ραντεβού με τον Υπαστυνόμο Χρήστο Παπανικόλα, Υπεύθυνο των Πυροσβεστικών Σταθμών Αμμοχώστου και να κάνουμε μια συζήτηση μαζί του.
Αρχικά μας λέει την ιστορία του σταθμού, η οποία έχει ιδιαιτερότητες εν σύγκρισει με τις άλλες επαρχίες. Ο Πυροσβεστικός Σταθμός Αμμοχώστου αναγκάστηκε να πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς μετά την τουρκική εισβολή το 1974, αρχικά εγκαθίσταται στο Δασάκι Αχνας, μετά στον χώρο της Συνεργατικής στο Ξυλοφάγου και τελικά στο σημερινό χώρο του Σταθμού Υπαίθρου Ξυλοφάγου. Εκεί στήθηκε ένας πρόχειρος σταθμός μέσα σε αντίσκηνα και με όλες τις δυσκολίες που συνεπάγεται αυτό. Ακολούθως τα αντίσκηνα αντικαταστάθηκαν με πρόχειρα υποστατικά, τα οποία στέγασαν τον σταθμό μέχρι το 1984. Το Νοέμβριο του 1984 μεταφέρθηκε στα νεοαναγερθέντα κτίρια στη Δερύνεια όπου λειτούργει μέχρι σήμερα. Ο Πυροσβεστικός Σταθμός αν και λειτούργησε αρχικά με μια μικρή δύναμη σήμερα αποτελείται από 50 άτομα και καλύπτει την ελεύθερη Επαρχία Αμμοχώστου και την κοινότητα Ξυλοφάγου.
O Πυροσβεστικός Σταθμός Αμμοχώστου στόχο έχει τη διάσωση ζωής, την κατάσβεση πυρκαγιών, τη πρόληψη πυρκαγιών και τη παροχή πάσης φύσεως ανθρωπιστικής εξυπηρέτησης για διάσωση ανθρώπινης ζωής και απάλυνση του ανθρώπινου πόνου. Αποτελείται από το Τμήμα Επιχειρήσεων που ασχολείται με την κατάσβεση πυρκαγιών και τη Διάσωση, το Τμήμα Διερευνήσεων Αιτιών Πυρκαγιάς, το Τμήμα Υδροστομίων και το Τμήμα Πυροπροστασίας. Το γραφείο Πυροπροστασίας είναι υπεύθυνο για εκδόσεις πιστοποιητικών καταλληλότητας καθώς επίσης και απροόπτους ελέγχους για εντοπισμό παρανομίας.
Ο Σταθμός Αμμοχώστου, όπως και όλοι οι σταθμοί, έχει το δικό του τηλεφωνικό κέντρο που λειτουργεί όλο το 24ωρο. Όταν ληφθεί κλήση εξετάζεται η φύση του επεισοδίου και αμέσως σημαίνει ο συναγερμός. Τα επεισόδια που αντιμετωπίζουν οι πυροσβέστες, δεν εξαντλούνται στις πυρκαγιές. Πλημμύρες, τροχαία ατυχήματα, τεχνολογικά ατυχήματα, και άλλες περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης είναι σε ημερησία διάταξη. Συχνές είναι και οι αναζητήσεις ατόμων, οι διασώσεις ατόμων ή και ζώων που έχουν εγκλωβιστεί. Οι ομάδες λοιπόν του σταθμού είναι προκαθορισμένες για το ποια ομάδα θα ανταποκριθεί σε πυρκαγιά, ποια σε διάσωση και ανάλογα με το περιστατικό ανταποκρίνεται η κατάλληλη ομάδα. Βέβαια, όπως μας αναφέρει ο κος. Παπανικόλας, ανάλογα με την εξέλιξη του επεισοδίου θα σταλεί βοήθεια και ενισχύσεις.
Σε καθετί που προκύπτει η άμεση ανταπόκριση και δράση τους είναι απαραίτητη. Πρέπει να φέρουν εις πέρας κάθε δύσκολο έργο και με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Χάρη στους πυροσβέστες μας λοιπόν, τις ώρες που είναι κρίσιμες και ενώ οι περισσότεροι εγκαταλείπουν το σημείο του συμβάντος…εκείνοι με ηρωισμό και ανδρεία εκπληρώνουν το καθήκον τους γλιτώνοντας μας από πολλά δυσάρεστα. Αντιμέτωποι καθημερινά με το ενδεχόμενο τραυματισμού ή και θανάτου, εργαζόμενοι σε δύσκολες συνθήκες γίνονται την ίδια στιγμή, συχνοί αποδέκτες παραπόνων και κρίσεων πανικού των θυμάτων.
Στην ερώτηση μου αν υπάρχει φόβος μου απαντά: «Σίγουρα στο σώμα ήρθαμε όλοι γνωρίζοντας τις δυσκολίες της δουλειάς, θέλαμε όμως να προσφέρουμε. Πάντα υπάρχει φόβος. Αλλά πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου. Σίγουρα, εκείνη την ώρα πρέπει να έχεις το μυαλό σου και στη δική σου επιβίωση αλλά και του συναδέλφου σου που είναι πλέον οικογένεια σου. Αν και την ώρα εκείνη δεν προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις και πολλά, λίγο να αφαιρεθεί το μυαλό σου και μπορεί να το χάσεις το παιχνίδι.».
Ένα από τα πιο σοβαρά περιστατικά που αντιμετώπισαν μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τον κο. Παπανικόλα είναι η πύρινη λαίλαπα που ξέσπασε στη Σολέα το 2016. Στη μάχη με τις φλόγες ρίχθηκαν όχι μόνο η Πυροσβεστική Υπηρεσία Κύπρου και το Τμήμα Δασών αλλά και εθελοντές από μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, κυνηγοί και κάτοικοι της περιοχής.
Ο Πυροσβεστκός Σταθμός Αμμοχώστου με μια σπουδαία τεχνογνωσία, με έμπειρα και εκπαιδευμένα στελέχη, με ένα μεγάλο και σύγχρονο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, εξασφαλίζει την επιτυχή και αποτελεσματική αντιμετώπιση των εκτεταμένων κινδύνων που απειλούν τη σύγχρονη κοινωνία. Όλοι οι πυροσβέστες ανταποκρίνονται πρόθυμα, ακόμα και όταν δεν είναι η βάρδια τους. Τα μέλη της ομάδας δεν ψάχνουν χειροκροτήματα, άλλωστε γνωρίζουν τον σπουδαίο ρόλο τους, για εκείνους η διάσωση είναι η αληθινή προτεραιότητα.
