Δίψα για ζωή – Της Άντρης Λάμπρου
Συναντώντας τον κύριο Δαμιανό, με αγγίζει κατευθείαν η θετική του αύρα. Ψηλό ανάστημα, καθαρό πρόσωπο και ένα πλατύ χαμόγελο που σε κερδίζει.
Ο κύριος Δαμιανός, είναι 63 ετών και το μόνο κοινό που έχει με συνομήλικούς του είναι απλά η ηλικία. Θα έλεγα πως αυτός ο άνθρωπος αποτελεί πηγή έμπνευσης και δύναμης για όλους μας. Πιο κάτω μας αφηγείται τη δική του ιστορία και μας μιλά για το πώς βρέθηκε στην Κύπρο, την αγάπη του για τη γυμναστική και τη μουσική, το σοβαρό πρόβλημα υγείας που του χτύπησε την πόρτα αλλά και τον τρόπο που κατάφερε να το αντιμετωπίσει βγαίνοντας νικητής και πιο δυνατός από ποτέ!
«Τον Απρίλη του 1990 ήρθα στην Κύπρο και έμεινα». Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βουλγαρία ενώ εδώ και 29 ολόκληρα χρόνια βρίσκεται στην Κύπρο. «Ήρθα εδώ για καλύτερες συνθήκες δουλειάς και γνώρισα την τωρινή μου σύζυγο με την οποία έχουμε ένα γιο που είναι νοσηλευτής». Ο κύριος Δαμιανός έχει αποκτήσει επίσης ένα γιο και με την πρώτη του σύζυγο στην Βουλγαρία ο οποίος σπούδασε Θεολογία και σήμερα είναι ιερέας στην Κύπρο. Ο ίδιος μένει πλέον στο Παραλίμνι και δηλώνει ενθουσιασμένος από την ομορφιά και τη δύναμη που πηγάζει από αυτόν τον τόπο. Χόμπι του είναι το ψάρεμα στο Κάβο Γκρέκο, κάτι που όπως μας λέει τον γεμίζει με ευτυχία. «Ακόμη κι όταν δεν δεν υπάρχουν ψάρια, συνεχίζω να πηγαίνω, η ομορφιά του τόπου με μαγεύει και με ηρεμεί»
Από τότε που θυμάται τον εαυτό του έπαιζε πάντα μουσική. Με μητέρα τραγουδίστρια και πατέρα οργανοπαίχτη, ήταν σχεδόν αδύνατον να μην ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Πρόκειται για μια από τις μεγάλες του αγάπες μιας και τόσα χρόνια εργάζεται ως μουσικός με ιδιαίτερη προτίμηση στην τζαζ και ροκ. Μιλώντας για την μουσική, τα μάτια του λάμπουν κατευθείαν αφού καθώς μου μιλά για τα όργανα που παίζει, όπως το πιάνο και την κιθάρα, στον νου του έρχονται μνήμες από μεγάλες συναυλίες τις οποίες συμμετείχε στο παρελθόν με διάφορα ροκ συγκροτήματα. «Η μουσική είναι θεραπεία, γιατρεύει», λέει χαρακτηριστικά ενώ συμπληρώνει πως χωρίς αυτή δεν νιώθει χαρούμενος. Μάλιστα, ο κύριος Δαμιανός διαθέτει στη συλλογή 13 κιθάρες και άλλα διαφορετικά μουσικά όργανα.
Το γυμναστήριο είναι το δεύτερό του σπίτι. Αυτός ο άνθρωπος είναι μια πραγματικά σπάνια περίπτωση. Στα 63 του χρόνια συνεχίζει να γυμνάζεται μέχρι και πέντε φορές την εβδομάδα κάνοντας τη γυμναστκή μια καθημερινή συνήθεια και ακολουθεί εδώ και χρόνια υγιεινή διατροφή. Στην ερώτησή μου κατά πόσο ένας άνθρωπος στην ηλικία του μπορεί να γυμνάζεται τόσο συχνά με όρεξη και πάθος ο απάντησή του ήταν: «Η ψυχή κινεί το κορμί μας, όχι το κορμί την ψυχή». Από αυτή την ατάκα του και μόνο καταλαβαίνεις πως πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος διψά για τη ζωή και δεν αφήνει στιγμή να περνάει αδιάφορα. Αυτή η θετική στάση ζωής με την οποία πορεύεται ήταν άλλωστε η δύναμή του για να αντιμετωπίσει τις δύσκολες στιγμές που του επιφύλασσε η μοίρα.
Ο καρκίνος και το τραγικό παρελθόν. Πριν από τρία χρόνια, ο κύριος Δαμιανός διαγνώστηκε με καρκίνο του δέρματος. Καθώς συζητάμε για αυτή την περιπέτεια που πέρασε, μου εξομολογείται πως στο παρελθόν έχασε τη μητέρα αλλά και την αδερφή του οι οποίες νικήθηκαν από τον καρκίνο. Οι δυο αυτοί θανάτοι ωστόσο, δεν ήταν οι μόνοι που στιγμάτισαν τη ζωή του αφού και ο πατέρας του «έσβησε» αφήνωντας την τελευταία του πνοή κυριολεκτικά στα χέρια του. Όλα αυτά που βίωσε ήταν ό,τι χειρότερο, όμως ο ίδιος ακόμη και στις δικές του δύσκολες ώρες δεν τα έβαλε στιγμή κάτω.
Οι στιγμές στο ογκολογικό και οι θεραπείες. Στην περίπτωσή του, η ασθένεια ήταν αρκετά προχωρημένη γι’αυτό τον λόγο οι θεραπείες που έπρεπε να ακολουθήσει ήταν πολύ «δυνατές». Όπως μας λέει, για ένα μήνα πήγαινοερχόταν καθημερινά στο Ογκολογικό ώστε να του γίνονται οι απαραίτητες θεραπείες. Ο γιατρός του τον ενημέρωσε πως θα είναι μια δύσκολη περίοδος μέχρι να καταφέρει να βγει νικητής. Ο κύριος Δαμιανός όμως δεν φοβήθηκε ούτε για μια στιγμή. Με τη βοήθεια του γιου του που είναι νοσηλευτής ξεκίνησε τις ενέσιμες θεραπείες για ένα χρόνο. «Ήταν πολύ δύσκολα. Είχα πόνους, πυρετούς, χρειάστηκε να κάνω και επέμβαση. Ποτέ όμως δεν παράτησα το γυμναστήριο. Ο γιατρός μου, μου είπε πως αν νιώθω ότι μπορώ, τότε η γυμναστική δεν με εμποδίζει σε τίποτα. Γι’ αυτό και εγώ συνέχιζα κανονικά τη ζωή μου ξεπερνώντας σιγά-σιγά τις δυσκολίες που ήρθαν στον δρόμο μου». Στις συχνές επισκέψεις του στο Ογκολογικό Κέντρο, είχε επαφές και με άλλα άτομα που κουβαλούσαν τον δικό τους σταυρό, ο κύριος Δαμιανός όμως κατάφερνε πάντα να τους ανεβάζει την ψυχολογία γιατί όπως μας λέει, μόνο όταν πιστέψεις πραγματικά σε κάτι, τότε μπορείς να το πετύχεις.
Οι οικογένεια και οι φίλοι του ήταν πάντα κοντά του. Δεν ήταν όμως οι μοναδικοί του σύμμαχοι, αφού τη μεγαλύτερη δύναμη την έπαιρνε κάνοντας πράγματα που τον γέμιζαν και παίζοντας τις αγαπημένες του μελωδίες στην κιθάρα. Σήμερα ο κύριος Δαμιανός έχει ξεπεράσει το σοβαρό πρόβλημα υγείας του και συνεχίζει να ζει την κάθε του στίγμη κάνοντας σχέδια για το μέλλον με μοναδικό μήνυμα πως όταν η ψυχή μιλάει, το σώμα την ακούει.
