Η αναπηρία υπάρχει μόνο στο μυαλό των ανθρώπων – Της Ρούλας Πέτρου

Σε αυτή τη ζωή όλοι κρίνουν χωρίς να ξέρουν. Όλοι σε κρίνουν ενώ δεν γνωρίζουν τίποτα από τη δική σου ζωή. Δεν γνωρίζουν πως αισθάνεσαι και πόσες μάχες δίνεις με τον εαυτό σου, τους γύρω σου.

Κι όμως, δυστυχώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που νιώθουν δυνατοί όταν προσπαθούν να μειώσουν με οποιοδήποτε τρόπο τον συνάνθρωπό τους. Γιατί άραγε το κάνουν; Η έλλειψη αγάπης αλλά και παιδείας τους δημιουργεί απωθημένα, ανασφάλειες, κόμπλεξ και αρνητικά συναισθήματα.

Πόσο όμορφος θα ήταν άραγε αυτός ο κόσμος αν οι άνθρωποι ήταν αγαπημένοι και ενωμένοι σαν μια γροθιά; Αν μια όμορφη και πετυχημένη γυναίκα είναι διαφορετική από τις υπόλοιπες τότε γίνεται στόχος. Αν ένας άνθρωπος έχει διαφορετικό χρώμα τότε αυτομάτως γίνεται στόχος, αν ένας άνθρωπος αποφασίσει να χωρίσει από μια σχέση ή ένα γάμο αυτομάτως γίνεται στόχος. Όλα αυτά δεν συμβαίνουν γιατί πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν να αγαπούν αληθινά. Συμβαίνουν γιατί νοιώθουν μειονεκτικά. Η ζωή είναι τόσο όμορφη, η κάθε μέρα που ξημερώνει είναι μια καινούρια σελίδα στο βιβλίο της ζωής μας στο οποίο επιβάλλεται να είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές.

Η αγάπη, η καλοσύνη, η προσφορά, η ευγένεια ψυχής, η απλότητα και η ταπεινότητα είναι τα χαρακτηριστικά που ζωγραφίζουν έναν άνθρωπο που έχει όμορφη, καθαρή ψυχή και τα συναντάμε σπάνια στην εποχή μας. Τι κρίμα να υπάρχουν άνθρωποι με σάπια ψυχή που να σπέρνουν θυμό, απογοήτευση, πόνο και διχόνοια ακόμα και σε κοντινά τους πρόσωπα από ζήλεια ή εγωισμό. Όταν μια πολύ δυναμική γυναίκα είναι πολύ όμορφη, έξυπνη με προσωπικότητα και όμορφους τρόπους ό,τι και να συμβεί στη ζωή της, είτε αυτό είναι ατύχημα και την καθηλώσει σε αναπηρικό καροτσάκι, είτε ένας χωρισμός, ή ακόμα και ένας θάνατος κάποιου που αγάπησε πολύ, δεν θα τα παρατήσει ποτέ.

Γιατί οι άνθρωποι που έχουν καθαρή ψυχή, έχουν καθαρό μυαλό και τη διαύγεια να συνεχίσουν να δίνουν τις μάχες τους, δεν χάνουν την πίστη τους και εκπέμπουν αγάπη, γι’ αυτό και βρίσκουν τη δύναμη να έχουν στη ζωή τους ανθρώπους που τους αγαπούν αληθινά, τους σέβονται και βρίσκουν τη δύναμη να κάνουν ό,τι αγαπούν, αλλά και να μηδενίζουν οτιδήποτε τοξικό ίσως υπάρχει στη ζωή τους. Οι άνθρωποι με αναπηρία στο μυαλό είναι πλασμένοι από άλλη πάστα.

Ο ζηλιάρης και μίζερος άνθρωπος πάντα θα έχει την ανάγκη να κουτσομπολεύει, να γκρινιάζει και πάντα θα έχει πρόβλημα με ότιδήποτε όμορφο και καλύτερο υπάρχει δίπλα του. Να θυμάστε πως ο αληθινά ευτυχισμένος άνθρωπος δεν έχει την ανάγκη να ασχολείται με τις ζωές άλλων ανθρώπων, αλλά έχει την ωριμότητα και τη σοφία να γνωρίζει καλά πώς να κρατά τις ισορροπίες στη ζωή του και πώς να περνά την κάθε του μέρα όμορφα, πώς να εξελίσσει το πνεύμα του και πώς να κρατά καθαρή την ψυχή του, ούτως ώστε να μπορεί να έχει και μυαλό «καθαρό».

Είτε μας αρέσει είτε όχι είμαστε περαστικοί και όχι αιώνιοι όπως πιστεύουν πολλοί άνθρωποι. Λάθη κάνουμε όλοι, δεν είμαστε κλεισμένοι σε γυάλα και δεν είμαστε ψαράκια.Ο άνθρωπος πρέπει να ζήσει, να αγαπήσει, να πονέσει για να μάθει, δεν γίνεται αλλιώς. Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο.

Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό μυαλό και ψυχή, γι’αυτό μην χάσεις για κανένα τον εαυτό σου και μην σταματήσεις ποτέ να πολεμάς για ό,τι αγαπάς και ό,τι σου αξίζει. Να χαμογελάς στη ζωή και να είσαι σίγουρος/η ότι μια μέρα η ζωή θα σου χαμογελάσει ακόμα πιο πλατιά εκεί που δεν το περιμένεις.