Άκουσες τα νέα; – Της Βέρας Κοσμά
Νέα, μύθοι, φήμες, ψέματα και γενικότερα κουτσομπολιό. Πρόκειται για το αγαπημένο χόμπι μας, το οποίο έχει τη δύναμη να γίνετε viral και να καταστρέφει ψυχές.
«Άκουσες τα νέα; Ο Χρήστος έγινε διευθυντής στην εταιρεία που δούλευε. Μάλλον, κάποιους θα ήξερε ο πατέρας του και έβαλε μέσον. Δεν εξηγείται αλλιώς».
«Τα μαθες; Η Μαρία τον προηγούμενο μήνα έπιασε προαγωγή… Σίγουρα πέρασε από δεκάδες κρεβάτια για να εξασφαλίσει αυτή τη θέση».
«Μάντεψε ποιος χωρίζει; Ο Γιάννης με τη Μαρία. Λένε ότι ο Γιάννης έπινε κάθε βράδυ και ξενοκοιμόταν».
Φράσεις όπως οι πιο πάνω είναι χειρότερες από δηλητήριο. Είναι υποθέσεις, φήμες και 99,9% δεν ισχύουν. Παρόλα αυτά τέτοιες «κουβέντες του χωρκού» δυστυχώς τις ακούμε καθημερινά. Δεν ξέρω αν ευθύνεται η κλειστή μας κοινωνία, η έλλειψη ενδιαφερόντων στη ζωή μας, η αμάθεια, το χαμηλό IQ μας αλλά όπως φαίνεται όταν κάποια συμπεριφορά δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις μας ή τις εμπειρίες μας την ερμηνεύουμε με αρνητική διάθεση και μας ενοχλεί. Ανοίγουμε το στόμα μας, κρίνουμε και όποιον πάρει ο Χάρος.
Πιο παλιά είχα διαβάσει μια πραγματική ιστορία που εμένα προσωπικά με έκανε να σκέφτομαι δύο φορές πριν αρχίσω να μιλώ για κάποιον άλλο. Ένας γιατρός μπήκε βιαστικός στο νοσοκομείο μετά από κλήση που δέχτηκε για ένα επείγον περιστατικό που απαιτούσε άμεση χειρουργική επέμβαση.
Πολύ γρήγορα άλλαξε ρούχα και κατευθύνθηκε προς το χειρουργείο. Στον διάδρομο, όπως προχωρούσε, συνάντησε τον πατέρα του αγοριού που τον περίμενε ήδη στο χειρουργείο.
Βλέποντας τον ο πατέρας, του φώναξε: «Γιατί έκανες τόση ώρα να έρθεις; Δεν ξέρεις ότι η ζωή του γιου μου βρίσκεται σε κίνδυνο; Τι γιατρός είσαι εσύ. Δεν έχεις καμία αίσθηση ευθύνης;»
Ο γιατρός χαμογέλασε και του απάντησε χαμηλόφωνα: «Λυπάμαι, δεν ήμουν στο νοσοκομείο και ήρθα όσο πιο γρήγορα μπορούσα μόλις μου το είπαν. Τώρα θα σας παρακαλέσω να ηρεμήσετε, έτσι ώστε να μπορέσω να κάνω τη δουλειά μου.»
«Να ηρεμήσω; Αν ήταν ο γιος σας τώρα σ’ εκείνο το δωμάτιο,θα ηρεμούσατε; Αν ο γιος σας πέθαινε τώρα, τι θα κάνατε;» είπε ο πατέρας οργισμένος.
Ο γιατρός χαμογέλασε λέγοντας: «Θα κάνω ό,τι μπορώ και εσείς προσπαθήστε να ηρεμήσετε.» «Να δίνουμε συμβουλές όταν δεν μας αφορά κάτι είναι εύκολο…» μουρμούρισε ο πατέρας.
Το χειρουργείο πήρε κάποιες ώρες. Μετά από αυτό, ο γιατρός βγήκε χαρούμενος.
«Δόξα τω Θεώ, ο γιος σας σώθηκε», και χωρίς να περιμένει απάντηση από τον πατέρα, συνέχισε να περπατάει στο διάδρομο. «Αν έχετε κάποια ερώτηση, ρωτήστε τη νοσοκόμα…»
«Γιατί είναι τόσο αλαζόνας; Δεν μπορούσε να περιμένει λίγα λεπτά για να τον ρωτήσω για την κατάσταση του γιου μου;» ρώτησε τη νοσοκόμα αφού έφυγε ο γιατρός.
Η νοσοκόμα απάντησε με δάκρυα στα μάτια: «Ο γιος του πέθανε χτες σε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο. Όταν τον καλέσαμε για το γιο σας ήταν κοντά στο νεκρό παιδί του. Τώρα που σώθηκε ο γιος σας έφυγε τρέχοντας για να παραστεί στην κηδεία».
Την επόμενη φορά πριν σκορπίσουμε το δηλητήριό μας ας αναλογιστούμε ότι ο άνθρωπος που κρίνουμε ίσως να παλεύει με θεριά και να έχει αντέξει δεκάδες μάχες. Καμιά φορά ξεχνάμε ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, με διαφορετικές ικανότητες και διαφορετικά μειονεκτήματα, με διαφορετικές εμπειρίες, διαφορετικές φοβίες και ανασφάλειες.
Μας είναι πιο εύκολο να απορρίψουμε, να κρίνουμε, να δούμε τα πάντα με καχυποψία, να ακούσουμε λόγια τρίτων και να τα πιστέψουμε. Γινόμαστε άδικοι και τραγικοί. Χωρίς να έχουμε σαφή εικόνα, χωρίς να γνωρίζουμε προσωπικά άτομα και καταστάσεις, χωρίς να δούμε με τα μάτια μας παίρνουμε βιαστικά συμπεράσματα και δεν σκεφτόμαστε ότι πίσω από κάθε αποτέλεσμα ή πράξη μπορεί να κρύβεται κάτι άλλο, κάτι βαθύτερο. Ελπίζω πως μια μέρα θα σταματήσουμε να κρίνουμε τα κόκκινα κραγιόν, τα ψηλά τακούνια, τις κοντές φούστες, τα τατουάζ, τα piercing, τα ξυρισμένα κεφάλια, τα αχτένιστα μούσια, τους χοντρούς, τους αδύνατους και απλά θα ασχοληθούμε ο καθένας με τη ζωή του και τη δική του ευτυχία.
Και μια μικρή συμβουλή; Όταν κάποιος προσπαθήσει να σε βάλει σε μια αρνητική συζήτηση για έναν άλλο άνθρωπο, απλά να ρωτήσεις: «Γιατί μου το λες αυτό;» Γιατί πάντα υπάρχει μια βαθύτερη έννοια πίσω από κάθε κουτσομπολιό.
Χωρίς να έχουμε σαφή εικόνα, χωρίς να γνωρίζουμε προσωπικά άτομα και καταστάσεις, χωρίς να δούμε με τα μάτια μας παίρνουμε βιαστικά συμπεράσματα και δεν σκεφτόμαστε ότι πίσω από κάθε αποτέλεσμα ή πράξη μπορεί να κρύβεται κάτι άλλο, κάτι βαθύτερο.
