Το στιγματισμένο μάτι του Δάκη

Ο Δάκης κάθεται στη βεράντα του ιατρείου του απολαμβάνοντας το καφεδάκι του, διαβάζοντας την εφημερίδα. Ακριβώς σ’ αυτή τη στιγμή κάνει την εμφάνιση του ένα μαύρο στίγμα στην εφημερίδα. Μια μαύρη κουκκίδα πηγαινοέρχεται δεξιά και αριστερά.

Του Μιχαλάκη Τσαππαρίλα

Ο Δάκης νόμισε ότι ήταν μία μύγα. Προσπάθησε να τη σκοτώσει με ένα-δυο ελαφρά κτυπήματα με το χέρι.

Τίποτε. Αυτό έμενε σταθερό στη εφημερίδα. Λες και τυπώθηκε μαζί με τα γράμματα στο τυπογραφείο και τώρα αποφάσισε να κάμει την εμφάνιση του και να χορεύει μπροστά του.

Τελικά σηκώθηκε. Μπήκε στο ιατρείο. Όταν ξαναβγήκε, η μύγα εξαφανίστηκε. Πάει, ψόφησε, σκέφτηκε. Πέρασε η μέρα του και το ξέχασε.

Την επομένη το πρωί, καθισμένος στη βεράντα του διαβάζει την εφημερίδα. Πρωινό συνήθειο. Μετά από 17 δευτερόλεπτα, τσακ, να σου η μύγα.

-Βρε το άτιμο, σκέφτηκε ο Δάκης.

Δεν άντεξε και πολύ. Άρχισε να τη κτυπά με το χέρι. Αυτή, αγέρωχα κάνει τη βόλτα του. Δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω. Τίποτε δεν τη φοβίζει.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται κάθε πρωί τις επόμενες μέρες.

Τελικά μετά από λίγες μέρες αποφάσισε να πάει στον οφθαλμίατρο. Αφού τον εξέτασε προσεκτικά, του είπε πως έπρεπε να πάει στη Λάρνακα, σε έναν άλλο οφθαλμίατρο.

Πάει στον οφθαλμίατρο και αφού τον εξέτασε με προσοχή, του είπε πως πρέπει να του κάνει εξετάσεις OCT.

Εκεί βρέθηκε και ένας από τη Γερμανία. Μόλις μπήκε μέσα, κρατώντας ακόμη την ταξιδιωτική τσάντα του, του έδειξε κάτι φωτογραφίες που μόλις είχε βγάλει. Φαίνεται πως ανακάλυψαν που βρισκόταν το «μυγάκι». Ο Γερμανός συμφώνησε με ότι του είπε ο οφθαλμίατρος.
Και τότε για πρώτη του φορά άκουσε τη φράση: Ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Συναδελφικά πλήρωσε μόνο 100 ευρώ για το χαρτί και το μελάνι. Τιμητικά δεν πήρε τίποτε για τον κόπο του. Του έβαλε τις ωραίες έγχρωμες φωτογραφίες σε ένα φάκελο και του τις παράδωσε.

Τις πήρε και άρχισε το ταξίδι. Ένα ταξίδι που αποδείχτηκε μακρινό, επίμονο με τα καλά και τα άσχημα του. Τις χαρές και τις λύπες του. Παραλίμνι, Λάρνακα, Λευκωσία, Λεμεσός. Μετά, στην Αθήνα, μερικές φορές το χρόνο. Έκανε θεραπείες και φίλεψε με γιατρούς, νοσηλευτές, γραμματείς και ασθενείς. Μίλησαν για την Κύπρο, τον καιρό εδώ και εκεί. Συζητούσαν για ποδόσφαιρο, πολιτική, μετοχές, το κούρεμα των καταθέσεων του 2013 και για τα παιδιά τους. Έγιναν καλοί φίλοι με το Δρ. Γιώργο Κρανιά, που γύρισε από την Αμερική στην Αθήνα.

Έκανε 40 παρά μια ενέσεις στο αριστερό μάτι και εννέα στο δεξί.

Μετά την εξέταση, που συνήθως περιλάμβανε και το αγαπητό του OCT (με μόνο 100 ευρώ το κομμάτι), και την ένεση που του έκαναν, γύριζε στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος και επέστρεφε στην Κύπρο.

Τα ταξίδια και οι θεραπείες στην Αθήνα πήραν τέλος. Κάπου το μυγάκι που εμφανίστηκε πριν 9 χρόνια, μετατράπηκε σε μια μικρή κηλίδα, σαν ημιδιάφανη μεμβράνη. Κάπου άρχισε να χαλά και φυσικά να χάνεται η όραση του.

Τότε αποφάσισε να πάει στη Λεμεσό, στο ΠΑΝΘΕΟΝ. Γράφτηκε και έπιασε σειρά για εξετάσεις. Εκεί θα έβλεπε τον Δόκτορα Ποταμίτη. Πριν πας κοντά του πρέπει πάντα να σε ελέγξουν οι βοηθοί του. Έτσι, αφού πέρασε από την ευγενέστατη οπτικό τη Νάταλυ, που μέτρησε την πίεση των οφθαλμών του, την όραση του και έγραψε ένα σύντομο ιατρικό ιστορικό τον έστειλε πιο πάνω για το αγαπημένο του OCT. Εκεί, ένας ευγενέστατος νεαρός τού έκανε σύντομη εξέταση OCT και τον έστειλε στο Δόκτορα Ποταμίτη ο οποίος τον εξέτασε και αποφάσισε να ξεκινήσει θεραπεία στο δεξί μάτι, που ήταν σε ικανοποιητική κατάσταση. Ο γιατρός είπε πως δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να το σώσει. Άρχισαν τις ενέσεις στο δεξί μάτι για να το σώσουν.

Μετά την τρίτη ένεση το μυγάκι έδειχνε ανίκητο. Άφηνε τα περιττώματα του με την άνεση του και με μια αναίδεια. Έτσι έπρεπε να πάρει πιο δραστικά μέτρα. Έπρεπε να το κτυπήσει με ακτίνες Λέιζερ.

2-3 μέρες έμενε περιορισμένος. Ήταν μια ευκαιρία να κοιμηθεί όσες ώρες ήθελε. Στις πρώτες 13 μέρες ήταν στα κάτω του. Δεν έβλεπε όπως πρώτα και άρχισε να αγωνιά και να εκνευρίζεται. Όμως βρήκε διέξοδο. Μέσα στην ησυχία της νύκτας και στο μισοσκόταδο έγραφε ποιήματα και διηγήματα . Και η χαρά της πνευματικής δημιουργίας κατεύναζε κάπως τη στενοχώρια για την εξέλιξη της όρασης του. Άλλωστε είχε και καλή υποστήριξη από τους δικούς του ανθρώπους. Είχε ακόμα και τις προσευχές ενός θαυμάσιου φίλου, ποιητή και φιλόσοφου, μα πάνω απ’ όλα σπουδαίου ανθρώπου.

Μετά από 17 μέρες ένιωσε μια μικρή, μα σταθερή βελτίωση.

Την πρώτη του Μάρτη πήγε για εξέταση. Αγωνιούσε.

Μετά από την εξέταση της όρασης και το OCT ο γιατρός του είπε πως η κατάσταση του είναι καλή. Απλά πρέπει να περιμένει ακόμα λίγες μέρες και θα βελτιωθεί. Προς το παρόν η υπεροχή είναι με το μέρος του Δάκη. Ή μήπως ο αγώνας ακόμη δεν έχει κριθεί; Στις 14 του Μάρτη βγήκε η τελική ετυμηγορία. Η μύγα παραδόθηκε! Ο Δάκης όμως έπρεπε να ελέγχεται κάθε 2 – 3 μήνες. Πέρασαν από τότε 12 χρόνια.

Follow Vantagemag on Instagram to see the latest news