Τοξικό Μέλι

Της Ρούλας Πέτρου

« Είναι υποχρέωση μου η χαμογελαστή ηρεμία σου..Ας μην εγκαταλείψει κανείς κανέναν…Αχ ο θάνατος και να ήταν ένα ψέμα..Δεν θα σε πληγώσω ποτέ έρωτα μου»

Διερωτάστε ακόμα εάν στην εποχή των «δράκων» υπάρχουν  έρωτες βγαλμένοι από παραμύθι; Η απάντηση είναι πώς φυσικά και υπάρχουν.Σε αυτό το άρθρο θα σας διηγηθώ μια αληθινή ιστορία που άγγιξε την ψυχή μου.

Ο Μπαρίς, φοιτητής αρχιτεκτονικής και μουσικός, ένας πραγματικά πανέμορφος άντρας με υπέροχο χαμόγελο συνάντησε τον μεγάλο έρωτα της ζωής του στο «πρόσωπο» της Φουσούν, μιας ψιλόλιγνης κοπέλας με μεγάλα καστανά μάτια και όμορφα μακριά μαλλιά. Και αυτή φοιτήτρια αρχιτεκτονικής με υποτροφία σε μεγάλα πανεπιστήμια. Η Φουσούν δούλευε μερικές ώρες σε μια καφετέρια όπου εκεί την γνώρισε και την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα ο Μπαρίς. Την επόμενη μέρα πήγε την ίδια ώρα στην δουλειά της να την συναντήσει αλλά δεν ήταν εκεί. Ξεκίνησε να την ψάχνει σαν τρελός και προσπαθούσε να μάθει πληροφορίες γι’ αυτήν με οποιοδήποτε τρόπο μπορούσε.»Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο «λένε. Την συνάντησε λοιπόν τυχαία μέσα σε ένα λεωφορείο και συναντήθηκαν ξανά στην ίδια τάξη στο πανεπιστήμιο, της χάρισε το αγαπημένο της βιβλίο και της εξομολογήθηκε τον έρωτα του με δάκρυα στα μάτια. Δύσκολο να μην ακολουθήσεις έναν άντρα που σε διεκδικεί με τόσο πάθος, τόση αγάπη, τόσο ζήλο. Την ημέρα των γενεθλίων της τραγούδησαν το τραγούδι «Αγάπα με» ενώ κοιταζόταν στα μάτια με λατρεία. Η κάθε τους μέρα, ώρα, στιγμή μαζί έμοιαζε με αιωνιότητα. Ζούσαν ο ένας για τον άλλο, κτύπησε στο χέρι της φτερό του αγγέλου, το ίδιο ακριβώς τατουάζ με τον αγαπημένο της και έκανε έρωτα μαζί του. Όταν όμως ξύπνησε στην αγκαλιά του και συνειδητοποίησε ότι έχασε το καράβι που θα επέστρεφε για την εξεταστική στο πανεπιστήμιο, έριξε το φταίξιμο σε αυτόν και με άσχημο τρόπο τον εγκατέλειψε. Αυτός ξεκίνησε να χάνει τα λογικά του, έβλεπε παντού σκοτάδι, έπινε πολύ, δεν μελετούσε, μπλεκόταν σε καβγάδες και πολύ συνειδητά προκαλούσε κακό στον εαυτό του.

Όταν μια μέρα έφυγε από την ζωή η λατρεμένη της μητέρα, ζήτησε από τον καλύτερο της φίλο  να βρεί τον αγαπημένο της και να τον φέρει κοντά της. Αυτός της υποσχέθηκε πως δεν θα ξαναχωρίσουν ποτέ, η δύναμη της αγάπης τους ήταν μεγάλη. Σε ένα πανέμορφο μέρος της χάρισε όμορφα κόκκινα τριαντάφυλλα και με δυο ποτήρια σαμπάνια και ένα πρωτότυπο τρόπο την ρώτησε: “Τριαντάφυλλο μου με παντρεύεσαι; “και η Φουσούν ευτυχισμένη ακολούθησε την υπόσχεση που έδωσε στην μητέρα της να ακολουθήσει την καρδιά της. Δυστυχώς όμως η ζωή είναι πολύ σκληρή κάποιες φορές. Ο Μπαρίς ξεκίνησε να έχει μέρα με την μέρα περίεργη, αλλόκοτη συμπεριφορά, επιθετική. Άθελα του έκανε κακό στους γύρω του. Την αρρώστια του μυαλού δεν μπορεί κανένας να την ελέγξει. Ξεκίνησε να παίρνει φαρμακευτική αγωγή, όμως όσο και να προσπάθησε δεν υπήρχε επιστροφή.

Πάλεψε με τους δαίμονες αλλά δεν μπόρεσε να τους νικήσει. Ο μεγαλύτερος φόβος του ήταν να μην κάνει κακό στην αγαπημένη του, γι’ αυτό αποφάσισε να βάλει τέρμα στην ζωή του και έγραψε σε ένα δίσκο όλα όσα ήθελε να της πεί για να την αποχαιρετήσει.» Μωρό μου δεν θα μπορέσω να κρατήσω την υπόσχεση μου. Συγχώρεσε με μονάκριβη μου. Σ’ αγαπώ περισσότερο από την ζωή μου.  Σε ερωτεύτηκα τρελά τριαντάφυλλο μου. Θα είμαι σε ένα μέρος όπου δεν θα μπορώ να σε βλάψω μωρό μου. Με έκανες πολύ ευτυχισμένο. Σου στέλνω αμέτρητα φιλιά. Ο Μπαρίς βρέθηκε νεκρός μέσα στην θάλασσα και η Φουσούν με σπαραγμό ψυχής και δάκρυα στα μάτια ήλπιζε να είναι όλα  ένα ψέμα. Πάγωσε σαν να μην υπήρχαν τώρα πια χτύποι στην καρδιά της. Τι είναι η ζωή λοιπόν;..Tι είναι ο θάνατος; Αν κοιτάξεις ψηλά στον ουρανό τα αστέρια θα καταλάβεις πόσο μικροί είμαστε και πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της αγάπης.