Πάρε μια απόφαση Λόλα!

Του Παντελή Θεοδοσίου

Ο πιο μελαγχολικός μήνας του χρόνου είναι γεμάτος γεγονότα και συμβολισμούς.

Ο Σεπτέμβριος όπως λέει και το όνομά του (septem στα λατινικά σημαίνει επτά) κατείχε την έβδομη θέση στη σειρά των μηνών, πριν καθιερωθεί το Ιουλιανό ημερολόγιο. Ο πιο μελαγχολικός μήνας του χρόνου είναι γεμάτος γεγονότα και συμβολισμούς. Στη μυθολογία ο Πλούτωνας έκλεψε την Περσεφόνη και την πήρε γυναίκα του στον Κάτω κόσμο. Η Δήμητρα μάνα της Περσεφόνης μελαγχολεί και η Φύση αρχίζει να φθίνει, να χάνει την ζωντάνια, την χαρά και την δύναμή της. Για τους Ρωμαίους ο χρόνος τελείωνε στις 31 Αυγούστου και μια νέα χρονιά ξεκινούσε. Στο Βυζάντιο η 1η Σεπτεμβρίου ήταν η μέρα του «χρονογράφου» και τα μεσάνυχτα άνοιγαν τα επουράνια και χιλιάδες άγγελοι καταμετρούσαν τις πεθαμένες ψυχές. Είναι ο μήνας του τρύγου, του Σταυρού, της μετανάστευσης των αποδημητικών πουλιών. Είναι η πρώτη μέρα στη δουλειά, είναι η επιστροφή που σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Ο μήνας που αρχίζει να βραδιάζει νωρίς. Ο μήνας με τα παράξενα πρωινά και τα πανέμορφα ηλιοβασιλέματα. Είναι ο μήνας που η παράξενη ομορφιά της φύσης σε γεμίζει μελαγχολία σε πορτοκαλί και γήινους τόνους.

Χρόνια τώρα, τον Σεπτέμβριο ο κάθε κατεργάρης πάει στο πάγκο του. Το αίσθημα της νέας αρχής πλανάται στην ατμόσφαιρα. Μπαίνει ο Σεπτέμβρης και μαζί του έρχονται μυρωδιές και αναμνήσεις άλλων εποχών. Ειδικά φέτος αυτές οι ανεξίτηλες μυρωδιές μιας νέας αρχής μου λείπουν πιο πολύ από ποτέ. Η μυρωδιά
της καινούργιας κασετίνας και όλων των σχολικών. Αυτή η τέλεια μυρωδιά που έχουν όλα τα υλικά αγαθά όταν είναι καινούργια. Μου λείπει εκείνο το μοναδικό αίσθημα υπερηφάνειας που έζησα μόνο μια φορά. Η πρώτη μέρα στο σχολείο όταν κουβαλούσα την νέα μου βαλίτσα δημοτικού, μεγαλύτερη από αυτήν της προ-δημοτικής για να χωράει βιβλία. Αυτό το μοναδικό αίσθημα του να είσαι και πάλι «πρωτάκι» θέλω να το ζήσω ξανά. Φέτος θα ήθελα να νιώσω ξανά την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά μέχρι να δω αν οι φίλοι που είχα από το νηπιαγωγείο θα είναι συμμαθητές μου. Να τους δω σε διπλανά θρανία και ας πρέπει να κρατήσω δύο μέτρα απόσταση. Θα ήθελα να πάθω και πάλι πανικό στην προσπάθεια μου να μείνω στις γραμμές στη προσπάθεια να γράψω τα πρώτα μου γράμματα. Να βιώσω ξανά την αγωνία μέχρι να κολλήσω αυτό το άτιμο το μπαστουνάκι δίπλα στο κυκλάκι για να γίνει α. Να ζωντανέψει ξανά η χαρά της μάνας μου όταν επιτέλους τα κατάφερα να γράψω όμορφα γράμματα!

Τριάντα τέσσερις Σεμπτέμβρηδες μετά αυτό το άτιμο το α πήγε και κόλλησε δίπλα στο χ. Προσπέρασε τα υπόλοιπα 19 γράμματα και κόλλησε με φόρα στο χ και έγινε αχ. Και έγινε από τότε αχ και βαχ. Το α της αρχής, της αναγέννησης, της ανανέωσης έγινε το α της αριθμητικής. Τα μαθηματικά στο δημοτικό τα καταλάβαινα μόνο με σοκολάτες. Έπρεπε να μου πει η μάνα μου έχεις δυο σοκολάτες και σου δίνω ακόμα δυο πόσες έχεις. Έτρωγα τις σοκολάτες αναγκαστικά για να μάθω την αφαίρεση. Τον πολλαπλασιασμό τον έμαθα με τον καιρό λόγω της αύξησης των κιλών μου. Την διαίρεση μου την έμαθε η διαιτολόγος μοιράζοντας μου τα γεύματα μου σε ίσες θερμίδες.

Πλέον οι σοκολάτες έγιναν υποχρεώσεις και τα μαθηματικά δεν είναι και τόσο ευχάριστα. Το «Λόλα να ένα μήλο» μετατράπηκε MY στο Λόλα να ένας λογαριασμός, Λόλα να μια φορολογία. Λόλα να ένα δάνειο που από τον Ιανουάριο πρέπει να αρχίσεις να πληρώνεις ξανά. Τέρμα η αναστολή δόσεων. Λόλα πλήρωσε και ας μην αρκεί ο μισθός σου. K Ένα μεγάλο πλην σε όλα Λόλα μου. Στο βιβλιαράκι της τράπεζας, στις πιστωτικές κάρτες, στους λογαριασμούς αλλά κυρίως στο βιβλίο της ζωής.

Σεπτέμβριος, ο μήνας των αποφάσεων! Πάρε μια απόφαση Λόλα! Ανασύνταξη τώρα! Επέλεξε αν θα συνεχίσεις να ζεις σαν έρμαιο ή θα κάνεις μια νέα αρχή. Το αλφάβητο της ζωής σου μπορεί, αν και εφόσον το θέλεις να ξεκινάει με το α της αναθεώρησης. Με το α της αυτογνωσίας. Με το α των αξιών. Εκείνες τις ανθρώπινες αξίες που κλείδωσες στο πατάρι ξεχασμένες με τα βιβλία του δημοτικού. Φόρεσε την μάσκα σου και ξέντυσε το εγώ σου. Άφησε το για λίγο γυμνό και μετά φόρεσέ του το «εμείς». Βάλε αντισηπτικό και βγάλε τις ανασφάλειες από μέσα σου. Βάλε στόχους στη ζωή σου και βγάλε τις παρωπίδες. Κλείσε την τηλεόραση και άνοιξε την καρδιά σου. Βγάλε τις ωτοασπίδες και άκουσε την ψυχή σου. Κλείσε το ραδιόφωνο και βάλε να παίζουν μελωδίες που ηρεμούν την ψυχή σου. Σεπτέμβριος πάλι! Φόρεσε ένα χαμόγελο πίσω από την μάσκα σου και ας μην το βλέπει κανείς. Ήρθε η ώρα για να κάνεις επιτέλους εκείνο το χόμπι που δεν έκανες ποτέ! Να μάθεις μια νέα γλώσσα, να μάθεις ζωγραφική ή να κάνεις χειροτεχνίες.

Ήρθε η στιγμή να κάνεις μια υπέροχη λεμονάδα με όλα τα λεμόνια που σου χάρισε μέχρι τώρα το 2020. Βάλε μπόλικη ζάχαρη. Να είναι γλυκιά η λεμονάδα. Μπορείς Λόλα. Λόλα να ένα μήλο. Μην το κοιτάς μόνο! Φτιάξε
μια μηλόπιτα και μοιράσου την με τους άλλους. Βάλε και παγωτό αν θέλεις και σιρόπι καραμέλας. Τέτοιες
προσθέσεις τις εγκρίνει η ζυγαριά της ζωής.