Ο προγραμματισμός του υποσυνείδητου των παιδιών από τους γονείς – Της Ιωάννας Τζούλιου

Από που προέρχονται οι φοβίες μας; Γιατί παίρνουμε συγκεκριμένες αποφάσεις, ενώ δεν καταλαβαίνουμε το λόγο που τις παίρνουμε; Όλες οι αποφάσεις που παίρνουμε και οι φοβίες μας είναι ελεγχόμενες από το προγραμματισμένο υποσυνείδητο μας, από τις εμπειρίες και τις συμπεριφορές των γονέων μας που καταγράφονται κατά τη παιδική μας ηλικία.

Το μυαλό μας είναι ανάλογο με έναν υπολογιστή. Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι από το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης έως τα πρώτα επτά χρόνια της ζωής, οι άνθρωποι είναι πλασμένοι για να παρακολουθούν το περιβάλλον τους και να μαθαίνουν. Όλοι έχουμε γεννηθεί με το μυαλό μας να αντικατοπτρίζει και να λειτουργεί σαν μια συσκευή αποθήκευσης, αλλά χωρίς τον έλεγχο για τη κατεύθυνση του. Το μυαλό των παιδιών περιμένει να εγκαταστήσει νέα προγράμματα. Σύμφωνα με τον Δρ. Μπρους Λίπτον, ο εγκέφαλος του κάθε ανθρώπου στα πρώτα επτά χρόνια ζωής του, βρίσκεται σε κατάσταση ύπνωσης. Τα παιδιά κάτω των 7 ετών έχουν χαμηλότερη δόνηση συχνότητας, δηλαδή χαμηλότερη δόνηση συνείδησης, μια κατάσταση που ονομάζεται θήτα. Η συχνότητα θήτα του εγκεφάλου συνεπάγεται με τη φαντασία. Γι’ αυτό και ο κόσμος των παιδιών αποτελείται κυρίως από τη φαντασία τους, αλλά για αυτά είναι αληθινός. Επομένως, τα παιδιά είναι απλώς παρατηρητές του κόσμου γύρω τους και των συμπεριφορών, και το μυαλό τους «ρουφάει» πληροφορίες σαν ένα σφουγγάρι.
Το υποσυνείδητο κάνει καταγραφή και δημιουργεί μια τεράστια βάση δεδομένων με αποθηκευμένες αναμνήσεις. Όλα όσα βιώνουν τα παιδιά πριν την ηλικία που ξεκινάει η λογική να λειτουργεί στον εγκέφαλο τους, προγραμματίζονται στο υποσυνείδητο. Δηλαδή, το μυαλό τους αποθηκεύει όλες τις προηγούμενες τους εμπειρίες, χωρίς τη συνειδητή τους γνώση. Συνεπώς, εφόσον οι γονείς είναι τα βασικά άτομα που περιτριγυρίζουν τα παιδιά κατά αυτό το εύρος ηλικίας, είναι αυτοί που κυρίως παρατηρούν τα παιδιά και το μυαλό τους επηρεάζεται και προγραμματίζεται αναλόγως. Δεδομένου αυτού, προκύπτει ένα πολύ μεγάλο ερώτημα: τι συμβαίνει αν το υποσυνείδητο των παιδιών δεν προγραμματίζεται θετικά από τους γονείς, αλλά αντιθέτως προγραμματίζεται πολύ αρνητικά και έχει δυσμενή επίδραση στη μετέπειτα ζωή τους;
Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό το τι λένε και πως συμπεριφέρονται οι γονείς μπροστά στα παιδιά τους. Πολλοί γονείς λένε φράσεις στα παιδιά τους που συμπεριλαμβάνουν κριτική όπως «Δεν είσαι καλός μαθητής», «Μην τρέχεις, θα πέσεις και θα κτυπήσεις», «είσαι ένα άρρωστο παιδί». Λένε αυτές τις φράσεις χρησιμοποιώντας αρνητική κριτική για να τους προκαλέσουν να προσπαθήσουν περισσότερο ή για να τους προστατέψουν. Ωστόσο, τέτοιες προσπάθειες γονικής καθοδήγησης απαιτούν τα παιδιά να έχουν τη συνείδηση να ερμηνεύουν τη θετική λογική πίσω από τις αρνητικές κριτικές. Έτσι, οι αρνητικές αξιολογήσεις των γονέων μεταμορφώνονται στο μυαλό των παιδιών, ως αλήθεια και δημιουργούνται φοβίες ή νιώθουν ανάξια. Εφόσον ο υποσυνείδητος προγραμματισμός μας ελέγχει κατά 95% τι σκεφτόμαστε, πως πράττουμε και πως αντιλαμβανόμαστε το κόσμο, τότε αν τα παιδιά έχουν προγραμματιστεί με αρνητικό τρόπο, αυτό θα επηρεάσει αρνητικά και τη καθημερινότητα τους καθόλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Στην κατάσταση όπου το μυαλό των παιδιών βρίσκεται σε κατάσταση ύπνωσης που προκαλείται από τη κατάσταση θήτα, παρατηρούν προσεκτικά τους γονείς τους και στη συνέχεια μιμούνται τη συμπεριφορά τους καταγράφοντας την στο υποσυνείδητό τους. Όταν οι γονείς διαμορφώνουν εξαιρετική συμπεριφορά, η θήτα ύπνωση αντιπροσωπεύει ένα θαυμάσιο εργαλείο που ενισχύει την ικανότητα των παιδιών να μαθαίνουν κάθε είδους δεξιότητες. Όταν όμως η γονική συμπεριφορά δεν είναι τόσο καλή, οι ίδιες καταγραφές θήτα μπορούν να παρασύρουν τη ζωή των παιδιών προς μια αρνητική κατεύθυνση. Αν πάρουμε για παράδειγμα ακραίες περιπτώσεις όπου τα παιδιά μεγαλώνουν σε δυσλειτουργική οικογένεια με ενδοοικογενειακή βία ή εθισμένους στα ναρκωτικά ή αλκοολικούς γονείς, αναλογιστείτε τις τρομακτικές συνέπειες που έχουν αυτές οι συμπεριφορές στο υποσυνείδητο και στη λειτουργία των παιδιών σε μικρή ηλικία, αλλά και ως ενήλικες. Ας σκεφτούμε ακόμη και τα παιδιά που μεγαλώνουν καταγράφοντας πληροφορίες σχετικά με ανθυγιεινές πτυχές του γάμου των γονιών τους. Αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν σκεπτόμενα πως δεν θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του γάμου των γονέων τους. Αυτός είναι ένας αξιέπαινος στόχος που έχουν θέσει αυτά τα άτομα μεγαλώνοντας που δημιουργήθηκαν από τις επιθυμίες του συνειδητού μυαλού τους. Στην πραγματικότητα όμως, το κυρίαρχο υποσυνείδητο μυαλό τους, προγραμματισμένο από τη μη ιδανική σχέση των γονέων τους, ελέγχει τη συμπεριφορά τους.

Είναι σημαντικό για τους γονείς να κατανοήσουν ότι αυτή η περίοδος στη ζωή των παιδιών τους είναι κρίσιμη για τη διαμόρφωση συμπεριφορών, απαντήσεων και συστημάτων πεποιθήσεων που θα διαμορφώσουν το άτομο τους για όλη τους τη ζωή. Οι γονείς και κηδεμόνες, πρέπει να έχουν επίγνωση των συμπεριφορών, των αντιδράσεων τους και του παραδείγματος που δίνουν στα παιδιά τους, καθώς γίνονται δικά τους άτομα, που θα κληθούν να λειτουργήσουν στην ευρύτερη κοινωνία.
Κάθε συμπεριφορά που επιδεικνύουν αποτελεί παράδειγμα για τα παιδιά και θα ακολουθήσουν τις συμπεριφορές αυτές των γονέων τους. Σίγουρα δεν μπορούμε να περιμένουμε τα παιδιά να είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι οι ίδιοι οι γονείς και συλλογικά η κοινωνία. Η πιο σημαντική μάθηση των παιδιών είναι το πρότυπο των γονιών τους. Είναι γεγονός ότι κανένας δεν είναι πιο υπεύθυνος για την προσωπικότητα, τη συμπεριφορά και τη στάση των παιδιών από την υπεύθυνη γονική φιγούρα.
Όταν τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο την πρώτη μέρα, είναι μια μικρή αντανάκλαση των γονέων τους ή των ανθρώπων που έχουν επιτρέψει να είναι γύρω από τα παιδιά. Οι γονείς οφείλουν να υιοθετούν συμπεριφορές μπροστά στα παιδιά τους, έχοντας στο μυαλό τους ότι είναι σαν κενοί υπολογιστές κατά τη γέννηση τους που πρέπει να προγραμματιστούν ανάλογα με τη γονική φιγούρα. Η ανάπτυξη των παιδιών είναι διαδοχική. Τα σωστά πρώιμα θεμέλια είναι απαραίτητα για να προχωρήσουν σε πιο σύνθετες έννοιες και να σχηματιστεί συλλογικά ένας καλός πολιτισμός.