Οι χρήσιμοι ηλίθιοι δεν θα λείψουν ποτέ

Στις 17 Ιανουαρίου 1945 ο κόκκινος στρατός μπήκε στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης Άουσβιτς – Μπίρκεναου, στη Γερμανοκρατούμενη Πολωνία.

Του Κωνσταντίνου Οδυσσέως

Οι Ρώσοι στρατιώτες, αντίκρυσαν πάνω από 600 διάσπαρτα πτώματα κρατουμένων που είχαν πεθάνει από πείνα και αρρώστιες ή από γερμανικές σφαίρες στο κεφάλι. Βρήκαν 12 χιλιάδες εξαθλιωμένους κρατούμενους, κυριολεκτικά ζωντανούς νεκρούς. Ήταν αυτοί που δεν μπορούσαν να περπατήσουν κι οι Ναζί δεν είχαν χρόνο να τους σκοτώσουν, αφού είχαν ήδη ξηλώσει βιαστικά τους θαλάμους αερίων και τις άλλες εγκαταστάσεις μαζικής εξόντωσης, στην προσπάθειά τους να καλύψουν τα φριχτά εγκλήματα πολέμου. Όσοι κρατούμενοι είχαν ακόμη τη δύναμη να περπατήσουν εξαναγκάστηκαν άρον-άρον να ακολουθήσουν τις πορείες θανάτου προς τα δυτικά. Μόνο από το Άουσβιτς έφυγαν 60 χιλιάδες άνθρωποι, από τους οποίους 15 χιλιάδες πέθαναν στο δρόμο.

Τα πιο φρικτά εγκλήματα ωστόσο διαπράχθηκαν στα χρόνια που προηγήθηκαν, ιδιαίτερα από το 1941 και μετά, όταν η εγκληματική κλίκα που κυβερνούσε τη Γερμανία αποφάσισε να εφαρμόσει τη λεγόμενη «τελική λύση», δηλαδή τη «βιομηχανοποίηση» των θανατώσεων με μαζικό τρόπο, στα κρεματόρια του θανάτου, ώστε να τελειώνουν επιτέλους με την εξολόθρευση των Εβραίων. Σκότωναν κατά ομάδες τους κρατούμενους, μέσα σε 20 λεπτά σε θαλάμους αερίων και μετά τους έκαιγαν στα κρεματόρια.

Μόνο στο Άουσβιτς Μπίρκεναου εξοντώθηκαν 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι. Από αυτούς το 90% ήταν Εβραίοι, ανάμεσά τους γύρω στους 55 χιλιάδες Ελληνοεβραίοι και γύρω στα 250 χιλιάδες παιδιά. Συνολικά, σε όλα τα στρατόπεδα, εξοντώθηκαν πάνω από 6 εκατομμύρια Εβραίοι και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι που «μόλυναν» την άρια φυλή, όπως άνθρωποι με νοητική στέρηση, παραπληγικοί, ομοφυλόφιλοι, πολιτικοί κρατούμενοι, αιχμάλωτοι πολέμου, και πόρνες. Απελευθερώνοντας ένα-ένα τα στρατόπεδα του θανάτου, οι Σοβιετικοί, οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί, αντίκρυσαν φριχτές εικόνες, που δεν μπορούσε να χωρέσει ο ανθρώπινος νους.

Ωστόσο οι πληροφορίες για τη γενοκτονία των Εβραίων, άρχισαν να διαρρέουν σε όλο τον πλανήτη από τον πρώτο καιρό. Μάλιστα τον Απρίλιο του 1944 δύο Εβραίοι, που δραπέτευσαν από το Άουσβιτς και κατέφυγαν στις ΗΠΑ, ο Αλφρέντ Βέτσλερ και ο Βάλτερ Ρόζενμπεργκ, έγραψαν μια έκθεση-μαρτυρία για το τι έζησαν στην επίγεια κόλαση. Η έκθεση δε δημοσιεύθηκε πουθενά γιατί, ακόμη και στις χώρες που πολεμούσαν εναντίον της Γερμανίας, θεωρήθηκε υπερβολικά «σημιτική» και «προπαγανδιστική». Μόνο η “New York Times” δημοσίευσε κάποια αποσπάσματα.

Από τη μέρα που ο ψυχοπαθής δικτάτορας της Γερμανίας Αδόλφος Χίτλερ και οι εξίσου παρανοϊκοί συνεργάτες του ξεκίνησαν να διαπράττουν τα αδιανόητα εγκλήματά τους, είχαν ένα ισχυρό ρεύμα υποστήριξης σε πολλές χώρες. Δεν ήταν μόνο οι Γερμανοί, που ένιωθαν περήφανοι, διότι η Γερμανία έγινε μια πανίσχυρη δύναμη. Οι υποστηρικτές του Χίτλερ διεθνώς έβλεπαν στο πρόσωπό του ένα υπόδειγμα ατσάλινου και εμπνευσμένου ηγέτη, που μαχόταν για το καλό της πατρίδας του, πολεμώντας ενάντια στο «δυτικό ιμπεριαλισμό» και τον κομμουνισμό. Ακόμη και εδώ στην Κύπρο πολλοί ήταν εκείνοι που έβλεπαν στον Χίτλερ σαν τον ηγέτη του Ξανθού Γένους (των Γερμανών) που θα μας απελευθέρωνε από τους Εγγλέζους.

Δεν μπορούσαν όλοι αυτοί να καταλάβουν ότι ξέπλεναν έναν κοινό δολοφόνο. Δεν πίστευαν τις πληροφορίες που έρχονταν, τις θεωρούσαν καλοστημένη προπαγάνδα των εχθρών του Φύρερ. Πίστευαν σαν ευαγγέλιο την καλοστημένη ναζιστική προπαγάνδα του Γιόζεφ Γκαίμπελς. Ό,τι έλεγαν οι Σύμμαχοι ήταν ψέμα και ό,τι έλεγε ο Χίτλερ ήταν αλήθεια.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά με την πάροδο του χρόνου. Με επηρμένους από την εξουσία παρανοϊκούς ηγέτες να γίνονται δολοφόνοι λαών, καταφέρνοντας την ίδια στιγμή να πείθουν τους χρήσιμους ηλίθιους, οι οποίοι θα τους στηρίζουν με πάθος, από τη μια αρνούμενοι να πιστέψουν την αλήθεια κι από την άλλη ολοπρόθυμοι να πιστέψουν το ψέμα.

Follow Vantagemag on Instagram to see the latest news