Οι πραγματικοί influencers δημιούργησαν ένα δάσος – Του Αντώνη Ζορπά
Αφορμή για αυτό το άρθρο είναι η Lélia Wanick και ο Sebastião Salgado. Και για να μιλήσω με όρους της νέας γενιάς μιας και περπατώ ήδη μισό αιώνα σε αυτό τουλάχιστον τον πλανήτη, αυτοί οι δύο τύποι, που κάποιοι θα τους χαρακτήριζαν τρελούς ή ακόμα και ρομαντικούς, είναι οι πραγματικοί influencers.
Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, 129 εκατομμύρια εκτάρια δάσους, έκταση σχεδόν ισοδύναμη σε μέγεθος με τη Νότια Αφρική, έχουν χαθεί από τη Γη για πάντα από το 1990 λόγω της αποψίλωσης των δασών. Μια περιοχή περίπου όσο η χώρα του Παναμά χάνεται κάθε χρόνο. H αποψίλωση των δασών στην πραγματικότητα γίνεται για δύο βασικούς λόγους, με τους οποίους ως επιστήμονας διαφωνώ πλήρως: Ο πρώτος λόγος είναι για να δημιουργηθούν βοσκοτόπια κυρίως στις περιοχές του Αμαζόνιου και ο δεύτερος για να καλύψει ενεργειακές και στεγαστικές ανάγκες. Η υλοτόμηση των δασών πρέπει να γίνεται με στρατηγικό πλάνο εκεί όπου απαιτείτε και όχι ανεξέλεγκτα.
Με περίπου 15 % όλων των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου να προέρχονται από την αποψίλωση των δασών και αμέτρητα είδη φυτών και ζώων να χάνουν
τους βιότοπούς τους κάθε μέρα. Αυτά είναι απολύτως καταστροφικά στοιχεία για την υγεία του πλανήτη μας, και αυτός ο ρυθμός καταστροφής των φυσικών οικοτόπων απλά δεν μπορεί να επιτραπεί να συνεχιστεί. Αλήθεια τι κάνουμε όλοι εμείς μπροστά σε μια τέτοια τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή; Ποια είναι η δική μας συνεισφορά μικρότερη ή λιγότερη; Έχω κουραστεί να βλέπω πολιτικούς να φωτογραφίζονται φυτεύοντας ένα δέντρο πιστεύοντας
με αυτό τον τρόπο ότι συμβάλουν στην προστασία του περιβάλλοντος, όταν την ίδια στιγμή έχουν πολύ χαμηλά στην πολιτική τους ατζέντα θέματα όπως Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Περιβαλλοντική Προστασία, Πράσινες Πόλεις κλπ.
Και επειδή η τρέλα δεν πάει στα βουνά, μια έκφραση που χρησιμοποιείτε πυκνά συχνά, για να τονιστεί η ύπαρξη παραλογισμού στην καθημερινότητα μας, η τρέλα (πολλές φορές δημιουργική και προκλητική) βρίσκεται δίπλα μας και ανάμεσα μας. Ο Βραζιλιανός Φωτογράφος Sebastião Salgado και η σύζυγος του Lélia Deluiz Wanick Salgado (περιβαλλοντολόγος, συγγραφέας και παραγωγός ταινιών) έκαναν το ανθρωπίνως αδύνατον, δυνατό. Έκαναν με λίγα λόγια την «τρέλα τους». Προφανώς κάποιος θα τους χαρακτήριζε «τρελούς» και κάποιος άλλος θα πρόσθετε «και για δέσιμο». Ξέρετε, κάποιες εκκεντρικές ιδέες σήμερα εκ του αποτελέσματος είναι αποδεκτές. Ο «παραλογισμός» των Wanick και Salgato να δημιουργήσουν ένα δάσος, σήμερα είναι μια πραγματικότητα και όχι ουτοπία. Ο διάσημος φωτογράφος επέστρεψε στη γενέτειρά του στη Βραζιλία και αποφάσισε μαζί με τη γυναίκα του να δημιουργήσουν ένα δάσος. Ναι σωστά διαβάζεται. Να δημιουργήσουν ένα ΔΑΣΟΣ αφού συνειδητοποίησαν ότι λόγο της αποψίλωσης το τροπικό δάσος στην περιοχή τους δεν ήταν πια εκεί. Το μόνο που είχε απομείνει από το καταπράσινο δάσος ήταν μια πεδινή, άγονη γη και χωρίς κανένα ίχνος ζωής. Αποφάσισαν απλά σε ένα βράδυ να σηκωθούν από τον καναπέ τους και να αναδασώσουν μόνοι τους της περιοχή τους. Αφού ίδρυσαν ένα μικρό οργανισμό με το όνομα Instituto Terra φύτεψαν περισσότερα από 4 εκατομμύρια δεντρύλλια για να αναβιώσει το καταπράσινο δάσος που ήταν κάποτε στην περιοχή τους. Από αυτά περίπου τα 2.7 εκατομμύρια μεγάλωσαν σε δέντρα και σε 20 χρόνια το τροπικό δάσος έχει επιτέλους δημιουργηθεί.
Τώρα θα μου πείτε γιατί είναι τόσο σημαντική αυτή η ιστορία. Διότι ως κράτος και ως κοινωνία δεν καταφέραμε να φυτέψουμε ούτε 1 εκατομμύριο δενδρύλλια τα τελευταία 10 χρόνια. Φυτεύουμε μόνο όταν υπάρχουν δημοσιογράφοι μπροστά έτσι απλά για τα μέσα κοινωνικής δικτυώσεις.
