Μια λάμψη ο άνθρωπος, κι αν είδες, είδες…

Την προηγούμενη φορά που την είδα, ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι, σε απόσταση 2 μέτρων, από μακριά, έτσι μας μαθαίνουνε τώρα να κάνουμε, όλα από μακριά, σε απόσταση, μπας και μολυνθούμε από συναίσθημα και στοργή.

Της Ginaς Κωνσταντίνου

Μιλούσε αργά και κόμπιαζε να αρθρώσει τις λέξεις σωστά, αλλά μου μίλαγε, με αναγνώριζε και μου έλεγε ευχαριστώ που πήγα να την δω. Την κοίταγα στα μάτια και η δυναμική φιγούρα της ήταν εκεί, παρούσα, ούρλιαζε πίσω από τα μελισσιά της μάτια, ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ!

Τρεις μήνες μετά και αφότου εμβολιάστηκε, αποφάσισα την ημέρα των γενεθλίων της ότι ήθελα να τη δω, να της ευχηθώ από «κοντά». Την αντίκρισα στο καναπέ, και αυτή με κοίταξε, πάσχισε να με θυμηθεί και μου αποκρίθηκε «Γεια σας». Χρόνια σου Πολλά Κουκλάρα μου, της λέω. Με καχυποψία, γύρισε στον άντρα της, για να σιγουρευτεί ότι ούτε και αυτός με αναγνωρίζει, αλλά αυτός ήδη με καλωσόριζε.

Πάει μία βδομάδα από την τελευταία μας συνάντηση, και η δίωρη εκείνη επίσκεψη, μου έχει διαλύσει το μυαλό. Μωρό ξεκινάει ο άνθρωπος και μωρό καταλήγει, λένε, αλήθεια είναι, το έζησα πριν μια βδομάδα, το βλέμμα της ενός αθώου παιδιού και το γέλιο της απλόχερο, ηχηρό μα πέρα για πέρα παιδικό. Η 80χρονη πορεία της ζωής της, σαν λάμψη, τώρα όμως, μωρό παιδί και πάλι.

Έχω τις πρώτες μνήμες από αυτήν όταν ήταν σαράντα και κάτι ψιλά, καλή ώρα σαν και μένα. Δυναμική, ηχηρή, ανίκητη, λόγος με στόμφο, τεκμηρίωση και χιούμορ, η αποθεωση της γυναικείας υπόστασης. Της είπαν πολλάκις «δεν μπορείς» και αυτή πάντα τους έλεγε «κοίτα να μαθαίνεις».

Αντιλαμβάνεστε τι σας γράφω αυτή τη στιγμή; Μια λάμψη είναι η ζωή μας, σκεφτείτε, πόση ώρα διαρκεί μια λάμψη; “Δευτερόλεπτα” Βιώστε αυτό που σας λέω, μία Λάμψη, κι αν είδες, είδες!

Είμαι σε πλήρη επίγνωση ότι βρίσκομαι στο κρεσέντο της δικής μου λάμψης τώρα και ελπίζω να κρατήσει όσο πιο πολλά “δευτερόλεπτα” γίνεται.

Εσείς απολαμβάνετε την λάμψη σας; Αν δεν είστε σίγουροι για την απάντηση σας, πάρτε μια κόλλα χαρτί και απαριθμείστε τι θέλετε να περιλαμβάνει η λάμψη σας και τι όχι. Δεν έχετε χρόνο για χάσιμο, λάμψτε!
Εγώ τα απαρίθμησα, τα κατέγραψα και μου ταχυδρόμησα την επιστολή. Μου υποσχέθηκα λοιπόν ότι για όσα “δευτερόλεπτα” μου έχουν απομείνει θα λάμψω όπως θέλω εγώ.

Δεν έχω χρόνο πλέον για μίζερους, αρνητικούς, καχύποπτους, υπεραναλυτικους και επικριτικούς ανθρώπους στη ζωή μου. Δεν μου αρέσουν οι διενέξεις και επιλέγω να αποχωρώ όταν τα πράγματα οδηγούν σε αυτές. Η οποιαδήποτε μορφή πίεσης και/ή αποστέρηση της ελευθερίας δεν μου ταιριάζει και για αυτό και αντιδρώ αντανακλάστικά όταν την βιώνω σε οποιαδήποτε μορφή. Δεν με αφορούν οι ζωές των άλλων ούτε και πως τις διαχειρίζονται για αυτό και νιώθω απεγκλωβισμένη από κάθε «Μπιγκ μπραδερική» συνήθεια. Ο κατάλογος μου περιέχει μόνο θετικότητα, ειλικρίνεια, αισιοδοξία και διάθεση για να ζήσω στο έπακρον και με τα δικά μου μέτρα τα “δευτερόλεπτα” που μου αναλογούν στον χωροχρόνο.

Την έχω αναρτήσει την επιστολή μου στον πίνακα του μυαλού μου και θα πορεύομαι με αυτήν για πυξίδα. Κάντε το και εσείς, επιλέξτε, καταγράψτε, ακολουθείστε. Δεν υπάρχει χρόνος για ημίμετρα, για ζωές καλουπωμένες, για φυλακισμένες ψυχές, μόνο ακόμα κάποια “δευτερόλεπτα” λάμψης.

Γυρίζω και πάλι πίσω το μυαλό μου σε εκείνη, και συνειδητοποιώ ότι κι αυτή είχε τη δική της επιστολή παραμάσχαλα για να της δείχνει την πορεία της. Αν την ακολούθησε κατά γράμμα, μόνο αυτή το ξέρει και όταν και εφόσον θα έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα ανασύρει την πολυδιαβασμένη επιστολή της και θα γράψει με όμορφα καλλιγραφικά γράμματα τον επίλογο.

Ανασύρω μια παλία φωτογραφία από το σκονισμένο κουτί και την κοιτάω να με κρατάει αγκαλιά και άμεσα αντιλαμβάνομαι ότι θέλω να προσθέσω στη λίστα μου κάτι ακόμη. Να έχω σαν πρότυπο μου εκείνη!