Η σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας – Της Ελένης Σεργίου

Λένε ότι όλα ξεκινάνε από την αγάπη που έχουμε προς τον εαυτό μας. Πολλοί άνθρωποι επιλέγουν είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα να υποτιμούν τον εαυτό τους, να τον παραμερίζουν και να μην δίνουν σημασία στα θέλω τους.

Αλήθεια ποτέ ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι για εσένα; Κάτι που σ’ ευχάριστα; Λίγο η καθημερινότητα, λίγο η ρουτίνα, οι υποχρεώσεις, και ο άνθρωπος όλο και τείνει να ξεχνά να επιβραβεύει τον εαυτό του. Όμως για να μπορεί να τον επιβραβεύει πρέπει και να τον σέβεται, να τον αγαπά. Ο πιο ισχυρός μας αντίπαλος είναι ο εαυτός μας. Δεν είναι καθόλου εύκολο να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Σαφώς και όλα ξεκινάνε από την παιδική μας ηλικία, το οικογενειακό και κοινωνικό μας περιβάλλον. Τα τραύματα που είχαμε ως παιδιά που αυτά ασυνείδητα μας στιγματίζουν για όλη μας την ζωή.

Η αγάπη προς τον εαυτό μας απαιτεί πίστη και αγνά αισθήματα. Δεν μπορούμε να έχουμε στο μυαλό μας συνέχεια τι κάνει ο γείτονας μας και ταυτόχρονα να σεβόμαστε τον εαυτό μας. Δεν μπορούμε συνεχώς να κατακρίνουμε τους γύρω μας, να κουτσομπολεύουμε με την πρώτη ευκαιρία και ταυτόχρονα να εκτιμούμε αυτό που εμείς είμαστε. Ο δρόμος προς την αυτο-αγάπη είναι μια θύελλα, γεμάτη τρικυμίες. Κάποιες φορές μας τρομάζει ο εαυτός μας και επιλέγουμε να τον αγνοούμε, να μην αναλύουμε το τι σκεφτόμαστε, τι έχουμε ανάγκη, τι ζητά ο οργανισμός μας για να ευχαριστηθεί. Κι αυτό είναι λάθος. Στην ουσία κλεινόμαστε σε μια γυάλα και παρουσιάζουμε αυτό που νομίζουμε ότι είναι «αποδεκτό». Παραμερίζουμε τα θέλω μας και καταπιεζόμαστε χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Επιλέγουμε λάθος ανθρώπους, λάθος δουλειά και νομίζουμε ότι είμαστε καλά. Μ’ ένα «καλά» είμαστε ικανοποιημένοι. Την ιδία στιγμή όμως προδίδουμε το μικρό παιδί που ζει μέσα μας, προδίδουμε τα όνειρα που μας έδιναν ελπίδα για ζωή. Και όλα αυτά γιατί απλά δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Δεν υπάρχει ποιο ωραίο πράγμα από τον έρωτα προς τον εαυτό μας. Πρέπει να μάθουμε να ερωτευόμαστε το είναι μας, να γνωρίζουμε και να κατανοούμε κάθε πτυχή του εαυτού μας. Κάθε προτέρημα ή μειονέκτημα. Να αναγνωρίζουμε μέχρι που μπορούν να φθάσουν τα όρια μας, να ξέρουμε πόσα μπορούμε να δώσουμε, τι θέλουμε να πάρουμε. Να αποκτήσουμε μια σχέση αγάπης άνευ όρων μαζί του. Άλλωστε αν δεν σέβεσαι, αν δεν αγαπάς, αν δεν κατανοείς εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, τότε ποιος και γιατί;

Όταν πραγματικά αγαπήσεις τον εαυτό σου θα δεις ότι όλα θα είναι πιο εύκολα, πιο κατανοητά, θα σταματήσουν να σε σκοτίζουν τα πως και τα γιατί; Δεν θα σε νοιάζει τι κάνουν οι γύρω σου, δεν θα σε νοιάζει η γνώμη των άλλων για εσένα. Γιατί μέσα σου θα ξέρεις ποιος πραγματικά είσαι και τι αξίζεις.