Ηρεμία σε ένα χαοτικό κόσμο – Της Ιωάννας Τζούλιου

Φαντάσου τον εαυτό σου ελεύθερο από το συνεχή θόρυβο του έξω κόσμου, ικανός να ακούσει τις δικές σου σκέψεις και να επανασυνδεθεί με τις βαθύτερες επιθυμίες σου. Σε έναν κόσμο που κινείται με αστραπιαία ταχύτητα, η μοναξιά είναι το κλειδί για να ξεκλειδώσεις μια αίσθηση διαύγειας και σκοπού που είναι θαμμένη κάτω από τον θόρυβο.

Κάθομαι πάλι να γράψω το άρθρο του μήνα, όπως σας γράφω πάντα και είμαι πολύ χαρούμενη διότι αυτή η ώρα που σας γράφω το μυαλό και η καρδιά μου ευθυγραμμίζονται, και οι σκέψεις μου αποφυλακίζονται. Είμαι παρασυρμένη από τις σκέψεις μου, με πάθος και δημιουργηκότητα να σας ανοίξω πάλι τη ψυχή μου, και να δείτε τη ζωή μέσα από τη δική μου ματιά έστω για λίγα λεπτά. Καθώς κάθομαι εδώ και γράφω αυτό το άρθρο, και ακουμπά το στιλό μου το χαρτί για να ξεδηπλώσω τη πρώτη μου σκέψη, θυμάμαι τη σημασία της μοναξιάς στη ζωή μου. Αυτό το μήνα, ας περάσουμε μαζί μια βόλτα στον κήπο της μοναξιάς. Έναν κήπο που αποπνέει μια ηρεμία και μια εσωτερική γαλήνη, όπου οι σκέψεις μας ανθίζουν σαν λουλούδια και οι ανησυχίες μας διαλύονται σαν σύννεφα. Στην εποχή της συνεχούς συνδεσιμότητας, είναι πολύ εύκολο να ξεχάσουμε την αξία της σιωπής. Βομβαρδιζόμαστε από τον θόρυβο του κόσμου γύρω μας – το βουητό της κίνησης, το χτύπημα των σειρήνων, τον κρότο των πληκτρολογίων – μέχρι που νιώθουμε ότι μετά βίας μπορούμε να ακούσουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται. Επικρατεί μια βαβούρα στο κεφάλι μας, που μας κάνει να θέλουμε να πετάξουμε, κυριολεκτικά, τα πάντα στον αέρα! Τι θα γινόταν όμως αν σου έλεγα ότι το κλειδί για την εσωτερική γαλήνη και ηρεμία βρισκόταν σε εκείνες τις στιγμές ήρεμης μοναξιάς; Φαντάσου τον εαυτό σου να στέκεται στην άκρη ενός απέραντου ωκεανού, με τα κύματα να σκάνε στην ακτή. Είσαι εντελώς μόνος με τις σκέψεις σου, περιτριγυρισμένος από την απεραντοσύνη της θάλασσας και του ουρανού. Ο αέρας είναι στα μαλλιά σου, το αλάτι στα χείλη σου, και για μια στιγμή, νιώθεις ότι είσαι μέρος κάτι μεγαλύτερου από τον εαυτό σου. Αυτή είναι η δύναμη των σιωπηλών στιγμών – μας συνδέουν με τον κόσμο γύρω μας, αλλά το πιο σημαντικό, μας συνδέουν με τον εαυτό μας.
Σε αυτές τις στιγμές της μοναξιάς, έχουμε την ευκαιρία να σταματήσουμε, να αναπνεύσουμε, να αναλογιστούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Μπορούμε να αφήσουμε τις ανησυχίες και τους περισπασμούς που μας απομακρύνουν από το κέντρο μας και να επικεντρωθούμε σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία. Μπορούμε να βρούμε μια αίσθηση ηρεμίας και εσωτερικής γαλήνης που είναι πολύ σπάνια στον γρήγορο κόσμο μας.

Αλλά το να βρεις αυτές τις σιωπηλές στιγμές δεν είναι πάντα εύκολο. Είμαστε τόσο συνηθισμένοι να γεμίζουμε το χρόνο μας με θόρυβο και περισπασμούς που η ιδέα να καθόμαστε μόνοι με τις σκέψεις μας μπορεί να είναι τρομακτική. Μπορεί να είναι δελεαστικό να γεμίζουμε κάθε στιγμή της ημέρας μας με παραγωγικότητα, με email και συναντήσεις και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέχρι να νιώσουμε ότι πνιγόμαστε στο χάος όλων αυτών.
Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να προγραμματίζουμε περιόδους σκόπιμης σιωπής όπου σταματάμε συνειδητά να σκεφτόμαστε όλα όσα μας προκαλούν άγχος ή αγωνία. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων, δίνουμε στον εαυτό μας την άδεια να απομακρυνθούμε από τα προβλήματά μας, έστω και μόνο για λίγα λεπτά. Είναι σαν να πατάμε το κουμπί επαναφοράς στον εγκέφαλό μας, επιτρέποντάς μας να προσεγγίσουμε τη μέρα μας με ανανεωμένη εστίαση και ενέργεια.
Πώς μπορούμε λοιπόν να κάνουμε χώρο για σιωπηλές στιγμές και διακοπές ανησυχίας στις πολυάσχολες ζωές μας; Ξεκινά με μικρά βήματα. Ίσως χρειάζονται λίγα λεπτά το πρωί για να καθίσουμε ήσυχα με ένα φλιτζάνι καφέ ή μια βόλτα γύρω από το τετράγωνο κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού μας διαλείμματος. Σταδιακά, μπορούμε να προχωρήσουμε σε μεγαλύτερες χρονικές περιόδους, έως ότου οι σιωπηλές στιγμές και τα διαλείμματα ανησυχίας να γίνουν αναπόσπαστο μέρος της ρουτίνας μας. Τώρα ακόμη που σας γράφω αυτές τις λέξεις, το μυαλό μου τρέχει με σκέψεις για τις απαιτήσεις και τις ευθύνες της ημέρας, τραβώντας με σε εκατό διαφορετικές κατευθύνσεις. Είναι εύκολο να παρασυρθώ από τις απαιτήσεις της δουλειάς και της οικογένειας, αλλά το να αφιερώνω χρόνο για τον εαυτό μου έχει γίνει απαραίτητο για τη δική μου ευημερία. Είτε πρόκειται για μια πρωινή βόλτα στη φύση είτε για ένα βράδυ διαβάζοντας ένα βιβλίο, ξέρω ότι αφιερώνοντας λίγο χρόνο μόνη θα με βοηθήσει να βρω το κέντρο μου και να γεμίσω τις μπαταρίες μου.

Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος θα είναι πάντα θορυβώδης και χαοτικός. Θα υπάρχουν πάντα περισπασμοί και απαιτήσεις για την εποχή μας. Αλλά αγκαλιάζοντας τη δύναμη της σιωπής, μπορούμε να βρούμε μια αίσθηση ηρεμίας και εσωτερικής γαλήνης που θα μας συντηρήσει ακόμα και τις πιο πολυάσχολες και αγχωτικές μέρες. Πάρε λοιπόν μια βαθιά ανάσα, κλείσε τα μάτια σου και άφησε τον κόσμο να πέσει μακριά.

Η πρόκλησή μου προς εσένα είναι η εξής: Αγκαλιάσε τη δύναμη της μοναξιάς. Κάνε το μέρος της καθημερινότητάς σου, ακόμα κι αν είναι μόνο για λίγα λεπτά. Αφιέρωσε χρόνο για να μείνεις μόνος με τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου. Ακούσε τη διαίσθησή σου και ανακάλυψε ξανά τα πάθη σου. Και όταν βγείς από το χρόνο σου μόνος σου, θα βρείς τον εαυτό σου πιο προσγειωμένο, πιο συγκεντρωμένο και πιο έτοιμο να αντιμετωπίσει οτιδήποτε σου ρίχνει η ζωή κατάμουτρα.