Γιατί οι Κύπριοι ποτέ δε διαδηλώνουν; – Του Αντώνη Ζορπά

Αν κάνετε μια βόλτα στην Ευρώπη θα διαπιστώσετε ότι έχει περικυκλωθεί από ένα κύμα παρατεταμένων διαδηλώσεων. Στη Γερμανία από το Φεβρουάριο υπάρχει ένα συνεχόμενο κίνημα ελεύθερων σκεπτόμενων πολιτών που διαμαρτύρεται για την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, ενώ μια άλλη μερίδα πολιτών κινητοποιείτε λόγο των μεταφορών από το Μάρτιο.

Την ίδια στιγμή που ο πληθωρισμός ακόμα είναι στο 8%, τα συνδικάτα διαδηλώνουν για να κλειδώσουν για 2.5 εκ κατοίκους ένα κατώτατο μισθό στα €500. Και σαν να μη φθάνουν αυτά στη Γερμανία, λόγο παρατεταμένων απεργιών στα μέσα μαζικής μεταφοράς γίνονται απεργίες και διαδηλώσεις από ομάδες ακτιβιστών επειδή γίνετε χρήση ιδιωτικού αυτοκινήτου και μολύνεται το περιβάλλον (μια κατάσταση ελευθέρου σουρεαλισμού με λίγα λόγια). Στη χώρα μας όπου η χρήση ιδιωτικού αυτοκινήτου ξεπερνά ίσως το 80% δεν υπάρχει ούτε και ένας που να διαμαρτύρεται για τη μη χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (αφού οι φόροι των καυσίμων είναι πολύ καλή ροή εισόδων για το Υπουργείο Οικονομικών), και εδώ είναι που μου έρχεται στο μυαλό η ατάκα του τεράστιου Κώστα Βουτσά στην ταινία ο Αισιόδοξος «όλα καλά, όλα ανθηρά».
Η καθημερινότητα ενός από τους πιο ευγενείς λαούς, των Γάλλων έχει διαταραχθεί για τα καλά εδώ και καιρό. Τη μια το κίνημα με τα κίτρινα γιλέκα, την άλλη οι μόνιμες πλέον διαμαρτυρίες που καταλήγουν σε διαδηλώσεις για το ασφαλιστικό, και την αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης παραλύουν κυριολεκτικά τη χώρα
του σαβουάρ βιβρ. Ο κοινωνικός αυτός αναβρασμός καθήλωσε οριζόντια όλες τις υπηρεσίες και δημιουργεί μια δύσκολη μαθηματική εξίσωση στο συμπαθέστατο Εμμανουέλ Μακρον.
Η Μεγάλη Βρετανία πλήττετε από οικονομική κρίση αλλά η «περηφάνεια» της δεν το αποδέχεται. Το Brexit (οι επιπτώσεις του οποίου άρχισαν να φαίνονται, και θα είναι επώδυνες) δημιουργεί τέτοιες συγκρούσεις που όλοι σχεδόν οι εργασιακοί χώροι απεργούν και διαδηλώνουν σε καθημερινή βάση. Τα σκάνδαλα και τα προβλήματα φαίνεται ότι δεν τους ακουμπούν αφού το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι, το τι κάνει η βασιλική οικογένεια. Σε πολλές χώρες, όπως η Ιταλία γίνονται διαδηλώσεις λόγο του κύματος μεταναστών (και λόγο κλιματικών αλλαγών) από την Αφρικανική Ήπειρο και δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα στην κυβέρνηση. Επιπλέον ο απλός κόσμος ο οποίος θέλει να επιβιώσει στην Ιταλία διαδηλώνει έντονα αφού βλέπει να μην υπάρχει πλάνο και στρατηγική για το μεταναστευτικό (το οποίο αποτελεί πονοκέφαλο για πολλές Ευρωπαϊκές χώρες ανάμεσα τους η Κύπρος και η Ελλάδα) αφού 1 εκατομμύριο πρόσφυγες ετοιμάζετε να δραπετεύσει από τη Λιβύη και από αλλού για τη χώρα της μακαρονάδας. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά την ίδια στιγμή που επιδοτείτε ο κάθε μετανάστης από την ΕΕ (και καλά κάνει έτσι ώστε να μπορέσει να συνυπάρξει και να αφομοιωθεί από το σύνολο), σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας αλλά κανένας δε διαμαρτύρεται.
Η Ισπανία διαδηλώνει για το νόμο, για τα άτομα τρανς, και λόγο της κατάργησης ή όχι της πορνείας. Η ακροαριστερή κυβέρνηση θέσπισε ένα νόμο που επιτρέπει σε κάθε άτομο ελεύθερα άνω των 16 ετών να αλλάζει φύλο, την ίδια στιγμή που σε πολλές Ευρωπαϊκές Χώρες για να πιείς αλκοόλ ή να μπορείς να έχεις άδεια οδηγού ή άδεια κυνηγού, πρέπει να είσαι άνω των 18 ετών. Στην Ελλάδα, η απεργία και οι διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και αλλού, είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Εδώ διαδηλώνουν για του ψύλλου πήδημα. Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, την ελευθερία της έκφρασης και του λόγου οι απεργίες είναι έμφυτο αγαθό και προνόμιο. Από την άλλη, οι καθημερινές και πολλές φορές ανούσιες διαδηλώσεις αμαυρώνουν το όνομα της χώρας αφού πυκνά συχνά καταλήγουν σε πεδία μάχης μεταξύ αντι-εξουσιαστών και αστυνομίας καίγοντας κυριολεκτικά το κέντρο των πόλεων. Ειδικά οι διαδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου έχουν απρόβλεπτο τέλος. Φορολογικό, ασφαλιστικό, παιδεία, μεταναστευτικό, τρόικα, ατυχήματα και πολλά αλλά αποτελούν τις βασικές αιτίες διαδηλώσεων με τα εύηχα συνθήματα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και άλλα να κλέβουν την παράσταση. Κάποτε, ως φοιτητές ακούγαμε από το δελτίο ειδήσεων το «δελτίο απεργιών» πριν βγούμε από το σπίτι.

Στο νησί της Αφροδίτης, του οποίου το έτος 2002 περίπου οι νοικοκυρές στον πρωινό καφέ στην αυλή της γειτονιάς συζητούσαν να πάρουν δάνεια για να αγοράσουν μετοχές. Αφού «όλοι κέρδιζαν» και που στο τέλος όλοι βρέθηκαν χρεωμένοι, που κούρεψαν τις καταθέσεις των πολιτών το 2013, που ταλανίζεται από το 2010 περίπου και μετά από ροές μεταναστών (και χωρίς να με διακατέχει κανένα ίχνος πατριωτικού εθνικισμού) βάζοντας σε ένα ανασφαλές καθεστώς την επιβίωση και το δημογραφικό χαρακτήρα του νησιού. Έχοντας κατά ομολογία αρκετών εκπαιδευτικών ένα απαρχαιωμένο σύστημα εκπαίδευσης και
που κανένας Υπουργός Παιδείας δεν είχε και ούτε πιστεύω θα έχει την Ανδρεία να το αλλάξει, τη στιγμή που κανένας υπουργός Περιβάλλοντος (και δεν πιστεύω ότι θα γίνει ούτε τώρα) δεν τόλμησε να ακουμπήσει και να εφαρμόσει οριζόντια τα όσα προστάζουν οι οδηγίες της ΕΕ αναγκάζοντας τη Χώρα να καταβάλει εκατομμύρια ευρώ πρόστιμο αφού καταδικάζετε από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, που βλέπει την ανεργία να αυξάνετε, που την ίδια στιγμή βλέπει τους λογαριασμούς της ΑΗΚ να πάνε στα ύψη επειδή δεν τολμά κανείς να βάλει την ΑΗΚ και το Διοικητικό της Συμβούλιο στη θέση του, με σκοπό να υιοθέτηση άμεσα ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και που προτιμά να πληρώνει ίσος πέραν των 100 εκατομμυρίων ευρών κάθε έτος σε προστύμματα λόγο εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, που δεν πρόκειται να δει λύση στο Κυπριακό αφού δεν υπάρχει πολιτικός που μπορεί να κατάθεση εμπεριστατωμένη και ενυπόγραφη άποψη για το
τι σημαίνει «λύση με το σωστό περιεχόμενο». Αφού καμία λύση δεν θα έχει το περιεχόμενο που ο κάθε ένας ορίζει ως «σωστό» και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, απλά δεν κάνει καμία απεργία και δεν διαδηλώνει μαζικά. Θα ανάμενε κάποιος ότι το 2013 μετά το κούρεμα καταθέσεων, μετά τους παρατεταμένους και υπερβολικά (αδικαιολόγητα) φουσκωμένους λογαριασμού της ΑΗΚ ή και για άλλα σημαντικά προβλήματα, τα τελευταία χρόνια να είναι στο δρόμο για μήνες πέραν των 300 000 κάτοικων του νησιού και ούτε ρουθούνι δεν άνοιξε. Όχι ότι είμαι υπέρ των απεργιών και διαδηλώσεων (παρά τις προσπάθειες μερικών συνόλων που ορίζουν αυτές τις “εκδηλώσεις” ως “κινητοποιήσεις με αξιοπρεπή διεκδίκηση”) αλλά αν μας βλέπει κάποιος από ψηλά θα πει «βρε αδελφέ κάτι θα πρέπει να σας ποτίζουν και τα καταπίνετε όλα αμάσητα τόσα χρόνια» (όπως λένε και στα χωριά), δεν εξηγείτε αλλιώς.