Ήρθε η αλλαγή! Ποια αλλαγή; O tempora, o mores! – Του Παντελή Θεοδοσίου

Μάρτιος! Η μέρα ήδη κλέβει από τη νύκτα, η θερμοκρασία ανεβαίνει και το μαγικό ξύπνημα της φύσης σηματοδοτεί την αναγέννηση που φέρνουν οι νέοι κύκλοι ζωής! Μάρτιος κι εγώ ψάχνω απεγνωσμένα ένα σημάδι ή έστω εκείνο το ένα χελιδόνι που δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη.

Μετά από έναν πυρηνικό (σε πολιτικό επίπεδο) Φεβρουάριο, αναζητώ μέσα από τα συντρίμια της κάλπης την αλλαγή. Εκείνην την “αλλαγή” που περιείχαν οι κάλπες. Ίσως, να ήταν κι εκδίκηση με τη μορφή ψήφου, μπερδεύτηκα, δεν παίρνω και όρκο. Ίσως να μην ήταν καν ψηφοφορία σε τελική ανάλυση, αλλά ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Άνοιξη, και ίσως η Κική Δημουλά να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ όταν έγραφε: «Εκδίκηση είναι να επιτευχθεί μέσα σου η αλλαγή. Εσύ να σηκώσεις το μαχαίρι σχεδόν εναντίον σου».
Κάθε τέλος και μια καινούρια αρχή. Αυτό συμβόλιζε ανέκαθεν ο Μάρτιος κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια, όταν ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου. Η αλλαγή είναι συνυφασμένη με την ίδια την έννοια της φύσης και της ζωής. Ωστόσο, σε αντίθεση με την “ασφάλεια” μιας επίπλαστης, βαλτώδους “σταθερότητας”, ίσως και στασιμότητας, από την οποία πασχίζουν να γραπωθούν οι περισσότεροι, η αλλαγή προξενεί άγχος, φόβο και απαιτεί τεράστιο ψυχικό σθένος και θυσίες. Αξίζει άραγε τον κόπο;
Όποιος μπει στη διαδικασία να απαντήσει στο ερώτημα αν αλλάζει ο άνθρωπος, είναι σίγουρο ότι θα μπει σε μία μεγάλη παγίδα. Το μόνο σίγουρο και οικουμενικά αποδεκτό είναι ότι αλλάζουμε σωματικά. Γεννιόμαστε μωρά, ενηλικιωνόμαστε, γερνάμε και πεθαίνουμε. Το σώμα μας αλλάζει ραγδαία μέρα
με τη μέρα, αλλά οι αλλαγές μέσα μας σε πνευματικό επίπεδο διατελούνται με αργότερους ρυθμούς.
Σώμα και πνεύμα συμμαχούν για την ψυχική μας διαδρομή και τη σφυρηλάτηση της προσωπικότητάς μας. Άπειρα ισχυρά ρήματα μπορούν να περιγράψουν αυτήν την διαδρομή. Ωριμάζουμε, αποφασίζουμε, αισθανόμαστε, σχετιζόμαστε, εργαζόμαστε, ονειρευόμαστε, θέτουμε στόχους, αντλούμε και δίνουμε ικανοποίηση, αφομοιώνουμε, διαφοροποιούμαστε…

Και να μην το προσπαθήσουμε, έστω και μόνο εμπειρικά κάτι αλλάζουμε σταδιακά στη ζωή μας. Και το κάνουμε εμείς οι ίδιοι έστω και ασυνείδητα. Καμία κάλπη, καμία ψήφος και αποδεδειγμένα καμία κυβέρνηση δεν θα αλλάξει τίποτα και καμία συνθήκη διαβίωσης για εμάς. Καμία κάλπη δεν θα αλλάξει ή να μεταμορφώσει δια μαγείας τις πόρνες σε οσίες και τους τελώνες σε ευαγγελιστές. Αντίθετα η μέχρι τώρα πολιτική ιστορία του τόπου κατέδειξε ότι μια ψήφος μπορεί άνετα να μετατρέψει τους “αγίους” σε ληστές. Απλά, γιατί ο άνθρωπος χαλάει μόλις αποκτήσει μια θέση ισχύος. Πολύ απλά, γιατί όλες οι προεκλογικές υποσχέσεις που δόθηκαν ήταν μια αναγκαιότητα του παρελθόντος. Απλούστερα, όπως έγραψε κι ο Μακιαβέλλι «Σε έναν ηγεμόνα δεν λείπουν ποτέ οι νόμιμοι λόγοι για να παραβεί μια υπόσχεση».
Άνοιξη, κι όσο και αν άνοιξε ο καιρός κανένα παράθυρο με θέα στο μέλλον δεν βλέπω να ανοίγει. Όσο η νέα κυβέρνηση πανηγυρίζει ακόμα τη νίκη της, η κοινωνία παραμένει σε απόγνωση και οδηγείται σε πρωτόγνωρα μονοπάτια. Τίποτα δεν φαίνεται αναστρέψιμο τη δεδομένη στιγμή, καθώς η ακρίβεια στους τομείς της ενέργειας, των καυσίμων και των τροφίμων δεν περιορίζεται στη λεγόμενη εισαγόμενη ακρίβεια. Η ακρίβεια στην ενέργεια, αλλά και στα είδη πρώτης ανάγκης έχει δημιουργήσει συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, ακόμη κι ανθρωπιστικής, επιβάλλοντας μια ασφυκτική κατάσταση σε νοικοκυριά κι επιχειρήσεις. Η αγοραστική δύναμη των μισθωτών και των συνταξιούχων έχει πέσει κατά 40%, καθιστώντας το περίφημο καλάθι του νοικοκυριού ως ένα «ευφυές» εγχείρημα απάτης.
Όλα αυτά τα φαινόμενα καταδεικνύουν μια σκληρή πραγματικότητα, ιδιαίτερα μαρτυρική για τις οικογένειες των οποίων τα εισοδήματα εξαντλούνται στο πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα. Αν επιπλέον έχουν να πληρώσουν κι ενοίκιο, τότε η κατάσταση καθίσταται τραγική, καθώς και το καθεστώς των ενοικίων είναι ανεξέλεγκτο.

Σήμερα που γράφω αυτό το άρθρο, εξακολουθούν να λείπουν εκατοντάδες φάρμακα από τα φαρμακεία, η έλλειψη των οποίων δημιουργεί έντονο κλίμα ανασφάλειας σε ασθενείς και χρόνια πάσχοντες, αλλά οι κυβερνώντες περί άλλων τυρβάζουν.

Ήρθε η αλλαγή! Ποια αλλαγή; O tempora, o mores! Η αλλαγή σε αυτόν τον ταλαιπωρημένο τόπο θα ξεκινήσει από εμάς. Τη στιγμή που θα αντιληφθούμε ότι οι πρίγκιπες, οι αξιωματούχοι και οι κυβερνήσεις είναι, μακράν, τα πιο επικίνδυνα στοιχεία σε μια κοινωνία.

Αν θέλαμε ως λαός να επέλθει η αλλαγή, θα έπρεπε να επιζητούμε την απαλλαγή από κάθε λογής ληστοσυμμορίες που ελέγχουν τα δημόσια ταμεία τα τελευταία χρόνια. Αν διερωτώμασταν στα αλήθεια ποιο είναι το μέλλον των παιδιών μας σε αυτήν τη χώρα, ίσως θα έπρεπε να συμβουλευτούμε το παρελθόν, καθώς τα γεγονότα του σήμερα δεν διαφέρουν από τα γεγονότα του παρελθόντος. Κι αυτό συμβαίνει επειδή δημιουργούνται από ανθρώπους που πάντοτε τους παρακινούσαν και θα τους παρακινούν τα ίδια πάθη που αναπόφευκτα επιφέρουν τα ίδια αποτελέσματα.
Αν όντως θέλουμε αλλαγή και όχι εκδίκηση σε όλα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εις βάρος μας, επιβάλλεται να αλλάξουμε απόψεις, συναισθήματα, να αλλάξουμε το σωστό με το λάθος και το λάθος με το σωστό. Μόνο οι αλλαγές μας εξελίσσουν, μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, μας πηγαίνουν παραπέρα.
Αν όντως θέλουμε αλλαγή και όχι εκδίκηση ταρακουνώντας συθέμελα το σύστημα, ας ξεκινήσουμε αρχικά ταρακουνώντας τους ίδιους τους εαυτούς μας.