Οι έφηβοι με ελεγκτικούς γονείς δυσκολεύονται να δημιουργήσουν σχέσεις & να πετύχουν στην εκπαίδευση

Μια μελέτη διάρκειας 19 ετών που ακολούθησε 184 εφήβους από την ηλικία των 13 έως 32 ετών, διαπίστωσε ότι τα παιδιά με ελεγκτικούς γονείς ήταν λιγότερο πιθανό να έχουν ρομαντική σχέση ή ακαδημαϊκά επιτεύγματα ή δυνατές φιλίες.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο Child Development, ένα περιοδικό της Society for Research in Child Development, προσφέρει επιπλέον ενδείξεις ότι η υπερβολική γονική μέριμνα μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα που διαρκούν μια ζωή.

Έχουν γίνει πολλές μελέτες για γονείς που ασκούν ψυχολογικό έλεγχο στα παιδιά τους, χρησιμοποιώντας ενοχές ή αγάπη με χειραγωγικά μέσα για να κάνουν τα παιδιά τους να τα ακούσουν. Ωστόσο, λίγες από αυτές τις μελέτες εξέτασαν τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις από τον έλεγχο των γονέων.

«Μας ενδιέφερε πραγματικά να δούμε πόσο μακροχρόνια ήταν αυτά τα αποτελέσματα μέχρι την ενηλικίωση», δήλωσε η συγγραφέας της μελέτης Emily Loeb, ερευνητική συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. «Ήταν ενδιαφέρον να δούμε ότι ο ψυχολογικός έλεγχος συσχετίστηκε έντονα με προβλήματα σε ρομαντικές σχέσεις και χαμηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’30».

Άτομα με ελεγκτικούς γονείς δυσκολεύονται να ζητήσουν υποστήριξη

Η μελέτη αξιολόγησε παιδιά της 7ης & 8ης τάξης από δημόσια σχολεία το 1998. Τα παιδιά, που ήταν περίπου 13 ετών, μεταφέρθηκαν στο εργαστήριο με τους στενότερους φίλους τους. Εκεί ένα παιδί θα ζητούσε την υποστήριξη του φίλου του με ένα πρόβλημα που τον ενοχλούσε. Οι δύο θα μιλούσαν για το πρόβλημα, ενώ οι ερευνητές του εργαστηρίου παρατήρησαν τη συμμετοχή των παιδιών σε αυτήν τη συζήτηση.

“Αυτοί οι έφηβοι δυσκολέυονταν ήδη στα 13 τους να ζητήσουν και να λάβουν υποστήριξη, αλλά φαίνεται ότι αυτά τα προβλήματα επιδεινώθηκαν με την πάροδο του χρόνου”, δήλωσε η Loeb. Τα παιδιά των οποίων οι γονείς ήταν πιο ελεγκτικοί, δεν ήταν τόσο αρεστοί από τους συμμαθητές τους, και ήταν λιγότερο ικανοί να σκεφτούν για κοινωνικές καταστάσεις με διαφορετικό τρόπο και να λάβουν υπόψη διαφορετικές προοπτικές.

Στην ηλικία των 15, 16, 27 και 31, οι συμμετέχοντες ξανά πέρασαν από συνέντευξη. Εκείνοι που είχαν πιο ελεγκτικούς γονείς ήταν λιγότερο πιθανό να είναι σε ρομαντική σχέση στα 32 τους, και είχαν ολοκληρώσει λιγότερη εκπαίδευση από τους συνομηλίκους τους, ακόμη και αφού υπολογίστηκε η κοινωνικοοικονομική τους κατάσταση όταν ήταν 13 ετών.

Στα 27, το ίδιο πείραμα επαναλήφθηκε, αλλά με ρομαντικούς συντρόφους. Μπροστά από ερευνητές, 88 συμμετέχοντες έφεραν ρομαντικούς συντρόφους με τους οποίους ήταν τουλάχιστον 3 μήνες μαζί και ζήτησαν υποστήριξη από αυτούς, ενώ οι ερευνητές σημείωσαν πώς αντέδρασαν.

“Τα άτομα που είχαν μεγαλώσει με αυτούς τους ελεγκτικούς γονείς ήταν χειρότεροι στο να λάβουν ή ζητήσουν υποστήριξη”, δήλωσε η Loeb.

Τα παιδιά με υπερβολικά ελεγκτικούς γονείς είναι πιο πιθανό να βλέπουν τους φίλους τους ως βάρος

Η Loeb και οι συν-συγγραφείς της θεώρησαν ότι η έλλειψη ακαδημαϊκού επιτεύγματος μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι οι γονείς πίεζαν τα παιδιά να τα πάνε καλά στο σχολείο, αλλά χωρίς τα κίνητρα των γονέων, τα παιδιά τους σταμάτησαν να κυνηγούν την ακαδημαϊκή επιτυχία.

Σημείωσαν επίσης ότι τα παιδιά με υπερβολικά ελεγκτικούς γονείς ήταν πιθανό να βλέπουν τους φίλους τους ως βάρος, αντί για αμοιβαία επωφελής σχέση.

“Οι άνθρωποι που έχουν δύσκολες σχέσεις με τους γονείς τους τείνουν να αναπτύσσουν προσδοκίες για το πώς θα είναι οι σχέσεις”, δήλωσε η Loeb. “Εάν το παιδί δεν κάνει αυτό που θέλει ο γονέας, οι γονείς τείνουν να δημιουργούν ενοχές στο παιδί και να μην του προσφέρουν αγάπη. Όπως μπορούμε να φανταστούμε, αυτά τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν, περιμένουν αυτή τη συμπεριφορά από φίλους ή ρομαντικούς συντρόφους.”

Φοβούμενοι λοιπόν από αυτήν τη συμπεριφορά, τα παιδιά αυτά είναι λιγότερο πιθανό να πάρουν ρίσκα και να ζητήσουν βοήθεια, γιατί αυτό θα μπορούσε να συνοδεύεται με την απόρριψη και απόσυρση.

Οι έφηβοι πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν και δικές τους επιλογές

Ο καθηγητής ψυχολογίας του Boston College, Peter Gray, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε ότι η μελέτη χρησιμεύει ως «απόδειξη ότι ο υπερβολικός έλεγχος των παιδιών από τους γονείς έχει επιβλαβή αποτελέσματα» και πρόσθεσε ότι αυτή η συμπεριφορά των γονέων αποτελεί μέρος μιας γενετικής αλλαγής.

“Υπάρχουν στοιχεία ότι τις τελευταίες δεκαετίες οι γονείς ελέγχουν σε μεγαλύτερο βαθμό στη ζωή των παιδιών σε σύγκριση με πιο παλιά”, δήλωσε ο Gray. «Κάποτε στέλναν τα παιδιά έξω για να παίξουν και έφταναν στο σπίτι όταν ήταν σκοτάδι. Σήμερα δεν επιτρέπεται στα παιδιά αυτό το είδος ανεξαρτησίας που είχαν στο παρελθόν».

Η μελέτη έλαβε επιχορήγηση NIH για να συνεχιστεί για άλλα 10 χρόνια και η Loeb σκέφτεται να εξετάσει τους τύπους αίματος και δείκτες γήρανσης των συμμετεχόντων.

“Τα παιδιά με γονείς που τους ελέγχουν πολύ τείνουν να προσπαθούν περισσότερο για να είναι ανεξάρτητοι και να λάβουν αυτόνομες αποφάσεις αργότερα”, δήλωσε η Loeb, “οπότε πιστεύω ότι αυτό είναι η απόδειξη ότι είναι πραγματικά σημαντικό να επιτρέπεται στους εφήβους να παίρνουν μερικές αποφάσεις μόνοι τους.”

Πηγή insider.com/