Αρμενιστής: Το μέρος του Θεού – Του Τζιοβάνη Κουζαλή

Αρμενιστής, Σιθωνία (2ο πόδι), Χαλκιδική, Μακεδονία, ΕΛΛΑΔΑ.
Ο θεός είχε κέφια. Δεν είναι μόνο το πράσινο και τα πλούσια δάση, τα καταγάλανα θαλασσινά νερά, τα κρύα νερά που φτάνουν στην θάλασσα, ο φιλικός κόσμος, το ποιοτικό φαγητό, φρούτα που στάζουν μέλι, η καταπληκτική θέα… είναι όλα μαζί σε μια συγχορδία ομορφιάς και γαλήνης. Ένας τόπος που τον έχει ευλογήσει ο θεός. Ένα θαύμα της φύσης που συνδιάζει βουνό και θάλασσα.

Ο Aρμενιστής είναι ο καλύτερος κατασκηνωτικός χώρος που έχω δει στη ζωή μου. Μέσα στο πράσινο πάνω στην κάτασπρη άμμο, με πεντακάθαρα νερά της Χαλκιδικής με θέα το τρίτο πόδι «Άθως» όπου βρίσκονται και τα φημισμένα μοναστήρια του Άγιου όρους.

Πρώτιστα, θα πρέπει να κλείσεις από τον Γενάρη και είσαι τυχερός αν βρεις θέση. Δεύτερον, θα πρέπει να αποφασίσεις αν θα μείνεις σε σπιτάκι με το “air condition” ή θα πάρεις το καραβάνι πάνω στην άμμο, ή αν θα σε βολέψει η σκηνή. Το κάθε ένα θέλει και έχει την χάρη του. Εμείς με τα παιδιά πήραμε το σπιτάκι. Κάτω από τους πλάτανους και τα πεύκα, με το δικό σου χώρο παρκαρίσματος, με τον δικό σου κήπο, τον δικό σου χώρο μαγειρέματος – σε στυλ κατασκήνωσης φυσικά αλλά και με τις ανέσεις του μικρού χώρου για να διαμένεις και να υποδεχτείς φίλους.

Μπαίνοντας στον Αρμενιστή την πρώτη φορά σου γίνεται έλεγχος διαβατηρίου και καταμέτρηση ατόμων και εγγραφή της πινακίδας αυτοκινήτου. Σοβαρότατοι, επαγγελματίες και πάνω από όλα φιλικοί. Μετά από αυτό στην κάθε έξοδο όλα ήταν εύκολα. Στην είσοδο όμως θα γίνει καταγραφή των ατόμων και αν έχεις φιλοξενούμενους θα πρέπει να δώσουν την ταυτότητα τους για έλεγχο και σίγουρα δεν μπαίνει αυτοκίνητο μέσα το οποίο δεν έχει εγγραφεί στον χώρο. Αν έχετε παιδάκια μην ανησυχείτε, δεν βγαίνει κανένας έξω, αλλά και αυτοί που μπαίνουν οδηγούν σιγά και σέβονται τους πεζούς. Ο κεντρικός δρόμος χωρίζει την κατασκήνωση στα δύο. Περνά από όλους τους χώρους με “ανέσεις” όπως το σουπερμάρκετ, τα φαγάδικα, τις παγωταρίες, τα “snack bars” που πουλάνε σάντουιτς, πίτσες και όλων των ειδών τυρόπιττες, τα εστιατόρια, και καταλήγει στο κεντρικό μπαρ στην παραλία. Σε αυτό το δρόμο το πρωινό καταφθάνουν οχήματα που μεταφέρουν φρέσκα αλλά και διάφορα άλλα προϊόντα. Επίσης είναι εντυπωσιακό τα τόσα παιδάκια αλλά και μεγάλοι χρησιμοποιούν ποδήλατα στον χώρο.

Θα σταθώ εδώ διότι στον Αρμενιστή και στο σουπερμάρκετ του Αρμενιστή είδα τα πιο ποιοτικά προϊόντα, αλλά και το καλύτερο κρεοπωλείο. Η φράση “και του πουλιού το γάλα” ταιριάζει απόλυτα. Τα καλύτερα των καλυτέρων και τα πιο ποιοτικά. Οι τιμές είναι ανάλογα καλές μα αν τις συγκρίνεις με καταστήματα εκτός είναι ακριβές. Το ότι βρίσκεις τα πάντα στον χώρο, έστω και πιο ακριβά, με ένα ταξίδι 35 λεπτών για το πρώτο πολυκατάστημα ίσως σε αποθαρρύνει να βγεις έξω.

Το μπαρ στην θάλασσα είναι υπεύθυνο για τις ξαπλώστρες. Εντός του χώρου δεν επιτρέπεται να έρθουν άλλοι κατασκηνωτές εκτός αν έχουν κρατήσει ξαπλώστρες. Άρα δεν κάθεται κανένας μπροστά σου. Το μπαρ διαθέτει καφέδες αλκοόλ και φαγητό. Το βράδυ γίνεται “club” αλλά με τον έξυπνο σχεδιασμό του η μουσική δεν ακούγεται στον υπόλοιπο χώρο. Κάθε βράδυ έχει κάτι διαφορετικό και αρκετές φορές συγκροτήματα παρουσιάζουν ζωντανό πρόγραμμα. Απολαύσαμε σε κάθε στιγμή.

Η θάλασσα. Θεέ μου η θάλασσα! Η μοναδική παραλία την χαρακτηρίζει η κάτασπρη άμμος, το πεντακάθαρο νερό και ένα εντυπωσιακό φαινόμενο. Λόγο των πολλών κοραλλιών που είναι θρύψαλα στον βυθό, έχεις την αίσθηση ότι η άμμος είναι γεμάτη μαργαριτάρια ή κομμάτια από μαργαριτάρια, τα οποία αντανακλούν στο νερό. Και επειδή έχουμε και εμείς καταπληκτικές παραλίες ο Αρμενιστής είναι στην ίδια κατηγορία.

Το άλλο κομμάτι που με συνεπήρε είναι ότι η θάλασσα είναι γεμάτη ψάρια και κοχύλια, αστερίες και άλλα πανέμορφα θαλάσσια θαύματα τα οποία στις δικές μας θάλασσες δεν τα έχουμε πλέον. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σπορ που κάνουν θόρυβο (μόνο σπορ που δεν υπάρχει μηχανή), η ησυχία και η ηρεμία που επικρατεί είναι το κάτι άλλο. Άσε που όταν κολυμπάς κοντά στα βράχια σε γαργαλίζει το ρεύμα από το κρύο νερό που εισρέει στην θάλασσα. Τέλος η σκιά που νιώθεις από πάνω σου είναι από τα δέντρα, που αγγίζουν το νερό. Η ηρεμία και ο συνδυασμός του γαλάζιου με το πράσινο του δάσους σε σαγηνεύει. Και όταν κάθεσαι στην θάλασσα και σε ηρεμεί το γαλήνιο γαλάζιο της, το δέος που σε συνεπαίρνει με το μεγαλείο του εντυπωσιακού βουνού του Άθως απέναντι σου, σου κόβει την ανάσα .

Στο ταξίδι μας αποφασίσαμε να μένουμε μια μέρα μέσα και μια μέρα έξω. Το κάναμε. Πήγαμε στις Καβουρότρυπες, στην βουρβουρού και σε άλλες απίθανες γαλάζιες θάλασσες με πράσινο μέχρι το κύμα. Ο Αρμενιστής όμως δεν συγκρίνεται με καμία από αυτές και γι’αυτό αποφασίσαμε να μείνουμε και τις υπόλοιπες μέρες.

Σίγουρα δεν το μετανιώσαμε.