Παναμάς, Κόστα Ρίκα – Του Κωνσταντίνου Ελευθερίου

Ο χορογράφος Κωνσταντίνος Ελευθερίου ταξίδεψε στον Παναμά και τη Κόστα Ρίκα και μας περιγράφει την εμπειρία του.

Προορισμός

Τον Αύγουστο του 2012 μαζί με τους Γιώργο Θεοδούλου και Κωνσταντίνο Τηλεμάχου, είχαμε ταξιδέψει στον Παναμά και τη Κόστα Ρίκα. Κλείσαμε συνάντηση στην Νέα Υόρκη και από εκεί με πτήση φύγαμε για Παναμά. Είχαν προηγηθεί από την πλευρά μου δύο μέρες διαμονής στο Λονδίνο των Ολυμπιακών του ’12.

Τι διαφορετικό είχε αυτός ο προορισμός από τους υπόλοιπους;

Το ταξίδι μας ήταν backpack- ing και οι διαμονές μας σε hostels. Ήμασταν συνεχώς σε κίνηση και στόχος ήταν να καλύψουμε όσο μεγαλύτερη απόσταση μπορούσαμε.

Από που ξεκίνησε το ταξίδι σας;

Πρώτη στάση για το ταξίδι μας ήταν ο Παναμάς, μια μεγαλούπολη που χωρίζεται στα δύο: τις πλούσιες γειτονιές και τις πολύ φτωχές. Ένα από τα αξιόλογα μέρη για να επισκεφτείς εκεί είναι η διώρυγα του Παναμά. Μετά πήγαμε στο σύμπλεγμα των νησιών San Blas, όπου εκεί είχαμε νοικιάσει νησί για 24 ώρες μαζί με άλλους 10 τουρίστες, για 50 δολάρια ο κάθε ένας. Τροπικές θάλασσες έβρεχαν τα πόδια μου και κοκοφοίνικες σκιάζαν την αιώρα μου. Απλά όνειρο. Μαζί μας στο νησί ένα ζευγάρι αυτόχθονες που συντηρούσαν τις καλύβες μας και μας μαγείρευαν.

Επόμενοι προορισμοί;

Επόμενοι προορισμοί μας ήταν το Valle D’ Anton, David, Bocas Del Toro. Κάθε στάση που κάναμε ήταν για διανυκτέρευση. Κατά τις διαδρομές που ακολουθήσαμε συναντήσαμε και άλλους backpackers από όλο το κόσμο. Ήταν απίστευτο το πόσο καιρό ταξίδευαν. Το λιγότερο που ακούσαμε ήταν δυο μήνες και το περισσότερο εφτά. Μετά το Bocas περάσαμε τα σύνορα για την Κόστα Ρίκα με τα πόδια από μια παλιά γέφυρα σιδηρόδρομου. Πρώτος προορισμός εκεί το Puerto Viejo De Talaman- ca. Αυτή η μικρή πόλη είναι η μοναδική στην χώρα που οι κάτοικοι είναι αγγλόφωνοι. Η ανησυχία των κατοίκων είναι να έχουν ένα ποδήλατο για να μετακινούνται και να κάνουν σερφ. Αρκετοί από αυτούς είναι Rastafarian. Μετά πήγαμε Limon και SanJose. Στη διαδρομή είχαμε περάσει μέσα από τεράστιες μπανανοφυτίες (Chiquita) γνωστές και στην Κύπρο.

Η πιο όμορφη εμπειρία;

Η πιο όμορφη αλλά παράλληλα η πιο τρομακτική εμπειρία που είχαμε ήταν όταν αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Ηφαίστειο Arenal. Νοικιάσαμε αυτοκίνητο και θα μέναμε στην πόλη La Fortuna. H La Fortuna είναι ξακουστή για τα θερμά ποτάμια που ρέουν από το ηφαίστειο και τις θερμές πηγές. Ανεβαίνοντας προς το ηφαίστειο τεράστιες φυτείες καφέ σκέπαζαν τα βουνά γύρω μας. Το βράδυ είχαμε πάει μαζί με κάτι Αμερικανούς τουρίστες σ’ ένα θερμό ποτάμι μέσα στην ζούγκλα. Μάλλον ήταν γνωστό σημείο, γιατί υπήρχαν αρκετοί τουρίστες εκεί. Ήταν η πιο τρομακτική και όμορφη εμπειρία που είχα ζήσει. Η ζούγκλα να απλώνεται γύρω με ό,τι άγριο κυκλοφορεί μέσα, το ποτάμι να έχει μια φανταστική θερμοκρασία και ο μοναδικός φωτισμός των αστεριών. Την επόμενη μέρα είχαμε πάει για zipline στους πρόποδες του Arenal. Δύο γεμάτες ώρες να διασχίζουμε με κεκλιμένες καταρριχήσεις τα βουνά και την ζούγκλα.

Αρνητική εμπειρία:

Το ταξίδι μας είχε τελειώσει επιστρέφοντας πίσω στο San Jose. Δυστυχώς αφήσαμε πίσω τον Κωνσταντίνο Τηλεμάχου γιατί του είχαν κλέψει την βαλίτσα με το διαβατήριο. Επέστρεψε πίσω μετά από 4 μέρες.