Γιατί οι ρατσιστικοί νόμοι των ΗΠΑ ονομάστηκαν Jim Crow;
Από το 1870 μέχρι τον θρίαμβο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, ο φυλετικός διαχωρισμός δεν έπληττε μόνο τις ίσες ευκαιρίες, την εργασία και την οικονομική κατάσταση, αλλά και τις βρύσες, τις τουαλέτες, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα λεωφορεία και τα σχολεία «ίσοι αλλά χωριστά». Όλα αυτά είχαν κυρωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ το 1896 και ονομάστηκαν νόμοι του Jim Crow.
Δεν είναι σαφές πως ο Jim Crow, o χαρακτήρας που έκανε δημοφιλές τον 19ο αιώνα το θέαμα των τροβαδούρων που έβαφαν μαύρο το πρόσωπο τους και μετέτρεπαν τους σκλάβους σε καρικατούρες. Ωστόσο, μόνο και μόνο η χρήση αυτού του ονόματος, φανερώνει τις προθέσεις και τη φύση των συγκεκριμένων νόμων.
Ο χαρακτήρας του Jim Crow παρουσιάστηκε το 1830 από τον Thomaw Dartmouth («Daddy») Rice, έναν λευκό πλανόδιο ηθοποιό. Δεν ήταν ο πρώτος ηθοποιός που φόρεσε κουρέλια και χρησιμοποίησε καμένο φελλό για να βάψει το πρόσωπό του ώστε να παρουσιάσει μια γελοία και υπερβολική απομίμηση των Αφροαμερικανών. Ήταν όμως ο διασημότερος, με την επιτυχία του να βοηθά ώστε να καθιερωθούν η περιπλανώμενες θεατρικές παραστάσεις από το 1850 μέχρι και το 1870.
Ο Rice παρουσίασε για πρώτη φορά τον χαρακτήρα που έγινε γνωστός ως Jim Crow, μεταξύ ενός παιχνιδιού που ονομαζόταν «Kentucky Rifle», στο οποίο έκανε έναν γελοίο χορό τραγουδώντας το «Jump Jim Crow», που περιέγραφε ότι έκανε. Όσο εξέλισσε το νούμερο του, δεν δημιούργησε μόνο το πρότυπο για άλλους βασικούς χαρακτήρες, αλλά τροφοδότησε και διέδωσε κακόβουλα στερεότυπα για τους Αφροαμερικανούς, ακόμα κι όταν η παρουσίαση του αντανακλούσε την γοητεία που μπορεί να ασκούσε η μαύρη κουλτούρα στους λευκούς.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1830, το «Jim Crow» είχε μετατραπεί σε ένα ταπεινωτικό επίθετο για τους Αφροαμερικανούς, αν και σε σχέση με άλλους όρους δεν θεωρούνταν τόσο προσβλητικό. Η υιοθέτηση του ονόματος για τους ρατσιστικούς νόμους στα τέλη του 19ου αιώνα, επανέφεραν την «λευκή υπεροχή» στον Αμερικανικό Νότο και έδειξαν πως η υποτιμητική καρικατούρα χρησιμοποιήθηκε για να νομιμοποιήσει την υποτιθέμενη κατωτερότητα των Αφροαμερικανών και να εκλογικεύσει με τη βια την άρνηση της δικαιοσύνης και των ίσων ευκαιριών, που βρίσκονταν στον πυρήνα του φυλετικού διαχωρισμού.
