Απειλές του τουριστικού μας προϊόντος

Μέρος B

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΖΟΡΠΑ

ΑΝ Η ΡΥΠΑΝΣΗ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΛΙΩΝ ΜΑΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΟΡΑΤΕΣ ΑΛΛΑ ΣΥΝΑΜΑ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ, ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠΟΨΗ, ΑΦΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΡΑΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΔΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΟΡΑΤΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΘΑ ΕΠΗΡΕΑΣΟΥΝ ΤΟΣΟ ΤΟ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΪΟΝ, ΠΟΥ ΔΕ ΧΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΣΤΗ ΛΗΨΗ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ.

Ήδη σε παγκόσμιο επίπεδο, η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη επηρεάζει κάθε γεωγραφικό μήκος και πλάτος, χωρίς να αναγνωρίζει σύνορα ή άλλες εθνικιστικές τάσεις. Δεν αντιλαμβάνονται αν ζεις βόρεια ή νότια, ανατολικά ή δυτικά ή αν είσαι φτωχός ή πλούσιος. Ήδη η πρωτεύουσα της Ινδονησίας η Τζακάρτα, κοντεύει να βυθιστεί στο νερό, λόγω αύξηση της στάθμης της θάλασσας, ενώ θα παρασυρθούν και πολλά άλλα μικρά νησιά στον Ειρηνικό και Ατλαντικό Ωκεανό και τεράστιες παραθαλάσσιες άλλες εκτάσεις. Αναμένεται ότι τα επόμενα χρόνια, η μέση θερμοκρασία του αέρα θα φθάσει και τους 4 °C, με δυσμενή αποτελέσματα, ενώ η μέση μέγιστη διάρκεια ξηρής περιόδου αναμένεται να ξεπεράσει τις 20 περίπου ημέρες ανά περίοδο μέχρι το 2050 (άλλωστε αυτό είναι κάτι που το ζούμε έντονα στο νησί μας). Όλα αυτά θα έχουν αυξημένο κίνδυνο

σε πυρκαγιές και παράλληλα μείωση της βροχόπτωσης (κάτι που επίσης ζούμε ιδιαίτερα έντονα) με αποτέλεσμα τα έντονα καιρικά φαινόμενα, πλημμύρες, τυφώνες, οι οποίοι αναμένονται να αυξηθούν τα αμέσως επόμενα χρόνια στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου. Ταυτόχρονα, όλες οι παράκτιες περιοχές θα δεχθούν τρομερές πιέσεις με αρνητικές επιπτώσεις για την οικιστική, τουριστική, υγροτοπική, δασική και γεωργική χρήση της γης. Το τουριστικό προϊόν της μεσογείου, και ιδιαίτερα της Ελλάδας και της Κύπρου, θα δεχθεί σοβαρό πλήγμα.

Ένα από τα σημαντικότερα προϊόντα ενός υγειούς τουριστικού προϊόντος είναι οι παραλίες, οι οποίες αναμένεται να διαβρωθούν, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα (όπως σταθεροποίηση και ελεγχόμενη αύξηση της ακτογραμμής εκεί όπου επιτρέπεται

να γίνει, με ταυτόχρονες, ολοκληρωμένες μελέτες από ομάδες ειδικών και όχι τσαρλατάνων). Παράλληλα, ένα από τα πιο σημαντικά αγαθά, τόσο της ύπαρξης του ανθρώπου όσο και της τουριστικής βιομηχανίας, δεν είναι άλλο από το νερό. Προβλέπετε ότι η Κύπρος θα χάσει πέραν του 40% του ήδη εύκολα διαθέσιμου νερού, αν συνεχιστούν οι έντονες ξηρές περιόδοι (κάτι που ζήσαμε φέτος στη Γαλλία, η οποία είδε το Λίγηρα, ένα από τα μεγαλύτερα ποτάμια της Ευρώπης, να ξηραίνετε με δυσμενείς περιβαλλοντικές αλλά και οικονομικές επιπτώσεις). Αποτελεί άμεση προτεραιότητα η αλλαγή στρατηγικής σε επίπεδο χώρας, και ειδικά η κατάργηση του γλυκού νερού σε πισίνες ξενοδοχειακών καταλυμάτων,

αφού θα πρέπει να δοθεί (όπως συμβαίνει και σε άλλα νησιά
της μεσογείου) άδεια για άμεση χρήση θαλασσινού νερού σε ξενοδοχεία της πρώτης γραμμής. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να γίνει άμεσος έλεγχος σε όλα τα ξενοδοχεία της πρώτης γραμμής για καταγραφή των διατρήσεων που χρησιμοποιούν για να καλύψουν τις ανάγκες τους και να παραδοθεί είτε άδεια για μικρές μονάδες αφαλάτωσης είτε να σχεδιαστεί και να κατασκευαστεί μία νέα πλωτή μονάδα, η οποία θα καλύπτει τις ανάγκες της τουριστικής βιομηχανίας και η οποία θα δουλεύει με ανανεώσιμες πηγές.
Η κλιματικές αλλαγές θα επαναφέρουν συρρίκνωση της τουριστικής περίοδού και μετατόπιση του τουριστικού ρεύματος, είτε σε άλλες χρονικές περιόδους πιο ήπιες είτε σε άλλους τουριστικούς προορισμούς με ηπιότερο κλίμα. Και εδώ είναι που τόσο ο πολιτικός προϊστάμενος του Υφυπουργείου τουρισμού αλλά και η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να αναθεωρήσουν τη στρατηγική τους και να σχεδιάσουν ένα ελκυστικό προϊόν για τους μήνες της άνοιξης και του φθινοπώρου. Παράλληλα, είναι σχήμα οξύμωρο αλλά και παράδοξο ταυτόχρονα, σε μια χώρα
που μαστίζετε από κλιματικές αλλαγές, όπως είναι η Κύπρος, να

επιμένουμε στη δημιουργία γηπέδων γκολφ, ως εναλλακτικό και συνάμα ελκυστικό προϊόν τουρισμού. Είναι σαν να ζητάς από Σκωτσέζους να σταματήσουν να παράγουν ουίσκι και να παράγουν μετάξι, κρασί ή ρύζι.

Παράλληλα, η τοπική αυτοδιοίκηση, σε συνεργασία με τα αρμόδια υπουργεία Περιβάλλοντος και Συγκοινωνιών και Έργων να καθορίσει μία νέα στρατηγική, που θα περιλαμβάνει καθολική δενδροφύτευση της τουριστικής (και όχι μόνο) περιοχής, με σκοπό την αύξηση του συντελεστή πρασίνου και ταυτόχρονο έλεγχο

της θερμοκρασίας του μικροκλίματος (αφού ο κάθε επισκέπτης αναζητά δροσιά και σκιά), τον καθολικό και αυστηρό έλεγχο της ηχορύπανσης, αλλά και ταυτόχρονα δημιουργίας καθολικής προσβασιμότητας σε όλο το τουριστικό μέτωπο της χώρας και της ελεύθερης επαρχίας Αμμοχώστου, που αποτελεί τη ναυαρχίδα της τουριστικής βιομηχανίας.

Πολλές από τις αόρατες αυτές απειλές είναι μάλλον γνωστές στους πολιτικούς προϊστάμενους των αρμόδιων υφυπουργείων και υπουργείων, αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση, με τη διαφορά ότι μένουν άπρακτοι, μεταφέροντας το πρόβλημα στους επόμενους, αφού είτε αρνούνται να λάβουν μέτρα, είτε δεν ξέρουν με ποιο τρόπο να αντιδράσουν, προσπαθώντας

να βγάλουν ανώδυνα και χωρίς αντιδράσεις τις θητείες τους. Και αν προσθέσουμε στην εξίσωση μας και το γεγονός ότι στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου έχουν δημιουργηθεί τουριστικά τετελεσμένα (εκτός των άλλων) με ξενοδοχειακές μονάδες- μεγαθήρια, που έχουν αναγερθεί το τελευταίο διάστημα, το πρόβλημα μοιάζει ακόμα πιο σοβαρό (και ας ψάχνουμε ακόμα λύση με το σωστό περιεχόμενο). Μη ξεχνάμε ότι η μοναδική βαριά βιομηχανία του τόπου πρέπει να προστατευτεί ως κόρη οφθαλμού, αλλιώς σύντομα θα ψάχνουμε τον τουρίστα με το μεγεθυντικό φακό, κάτι που σε αντίθετη περίπτωση θα έχει δυσμενείς κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις.